Μαύρα Χριστούγεννα θα κάνουν οι περισσότεροι εργαζόμενοι. Παρά τις αριθμολαγνικές προσπάθειες του υπουργού Εργασίας Γ. Βρούτση ότι έχουν μειωθεί οι καταγγελίες για μη καταβολή δώρου εκ μέρους των εργοδοτών, χωρίς δώρο θα «αντιμετωπίσουν» τις γιορτές χιλιάδες εργαζόμενοι. Πολλοί απ' αυτούς καλούνται να ζήσουν με τους εξευτελιστικούς μισθούς των 255 έως 295 ευρώ, μικτά! Είναι ένα σκάνδαλο, αφού το ποσόν αυτό δεν αρκεί για το όριο επιβίωσης, αντιθέτως αποδεικνύει τον αμοραλισμό και την υποκρισία, γι' ακόμη μια φορά, της δικομματικής κυβέρνησης, αφού προσπαθεί να πείσει (αλλά πλέον δεν τα καταφέρνει) ότι η μαύρη, ανασφάλιστη εργασία έπεσε από 40% στο 2,71% μέσα σε τρεις μήνες. Ολα αυτά, χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός, πολλώ δε μάλλον των συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Η εργασιακή ζωή έχει αλλάξει δραματικά, εις βάρος πάντα των εργαζομένων. Χιλιάδες απ' αυτούς πληρώνονται με τη λογική του «έναντι», ενώ αυτά που τους χρωστάνε οι εργοδότες αφορούν από τρεις μηνιαίους μισθούς έως δώδεκα. Η απασχόληση όλο και μειώνεται σε εργατοώρες. Το οχτάωρο έχει γίνει πλέον τετράωρο για τους περισσότερους και για πολλούς τρίωρο ή και δίωρο ακόμη. Η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο και απαιτείται τα συνδικάτα να παρέμβουν, όχι με ανακοινώσεις καταγγελίας μόνο, αλλά με προτάσεις που θα υπερασπίζονται το ελάχιστο όριο αξιοπρέπειας και επιβίωσης των εργαζομένων. Η ζωή έχει κοπεί στη μέση σε όλα τα επίπεδα. Είναι οδυνηρό για όλους τους κλάδους εργαζομένων να μην μπορούν να διεκδικήσουν το δώρο των Χριστουγέννων, η μη καταβολή του οποίου εκ μέρους των εργοδοτών διώκεται ποινικά. Παρ' όλα αυτά οι καταγγελίες αυξάνονται χρόνο με τον χρόνο, πράγμα που σημαίνει ότι ουδείς εργοδότης διώκεται και άρα αποθρασύνεται και αφήνει την απόγνωση να επικρατεί.
Τέτοιες ημέρες και η πιο ανάλγητη κυβέρνηση στον κόσμο προσπαθεί να δείξει ένα ανθρώπινο, κοινωνικό πρόσωπο, να δείξει εμπράκτως το ενδιαφέρον της για τους πάσχοντες, τους άστεγους, τους άσιτους, τους χειμαζόμενους. Να στείλει μηνύματα κατανόησης και ζεστασιάς, να αφήσει να διαρρεύσουν υποψίες κάποιας λύσης, να σφίξει, έστω για λίγο, τα λουριά της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Αντ' αυτών προβαίνει σε σφίξιμο της θηλιάς της ανέχειας για τους περισσότερους Ελληνες. Είναι πραγματικά απορίας άξιον το πώς αντέχουν ακόμη οι εργαζόμενοι. Ισως να περιμένουν κάποια ανακούφιση από τα εργατικά σωματεία, αλλά, καθώς φαίνεται, αυτά περί άλλα τυρβάζουν ή δεν έχουν βρει προφανώς τον τρόπο να αντιμετωπίσουν τη μνημονιακή πολιτική.
Εάν αθροιστούν στους πενιχρά αμειβόμενους οι ημιαπασχολήσιμοι και οι άνεργοι, καταλαβαίνει κανείς το μέγεθος της τραγωδίας που βιώνει αυτές τις μέρες ο εργατικός κόσμος. Το πιο τραγικό είναι ότι και όσοι εργάζονται, έστω και δυο-τρεις ώρες, δεν πληρώνονται ή πληρώνονται με καθυστέρηση που μπορεί να φτάσει και το ένα έτος. Εαν αυτό δεν διώκεται ποινικά, τότε δεν υπάρχει δικαιοσύνη, ούτε στην εργασία ούτε στην Πολιτεία.
