Γύρω στους πενήντα τέσσερις χιλιάδες συμπολίτες έχουν εξαγάγει την τελευταία τριετία σε τράπεζες του εξωτερικού αστρονομικά ποσά και περίπου οι μισοί εξ αυτών δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την προέλευση των χρημάτων τους. Πρόκειται για αφορολόγητα κεφάλαια, τη διακίνηση των οποίων αρνείται να εξετάσει το υπουργείο Οικονομικών, προφανώς γιατί αυτοί που τα έχουν φυγαδεύσει είναι μεγαλόσχημοι, μερικοί είναι και υπάλληλοι του υπουργείου το οποίο καλείται να ελέγξει τον τρόπο διαφυγής!
Την ίδια ώρα, όμως, στη χειμαζόμενη Ελλάδα, το ίδιο υπουργείο έχει εξαπολύσει τα «αρπακτικά» του στους μισθούς και τους λογαριασμούς μικρομεσαίων και φτωχών στρωμάτων και απομυζούν τον κόπο τους και τα πενιχρά τους εισοδήματα. Πρόκειται για σκάνδαλο πρώτου μεγέθους και οι δικαιολογίες που προβάλλει το υπουργείο είναι τουλάχιστον αστείες, ότι δήθεν δεν λειτούργησε ο ελεγκτικός μηχανισμός. Είναι ιλαροτραγωδία. Από τις είκοσι πέντε χιλιάδες περιπτώσεις αυτών που φυγάδευσαν αδήλωτα κεφάλαια εξετάστηκαν μόνο σαράντα τέσσερις (!), ενώ δώδεκα εξ αυτών δεν ήταν σε θέση να δικαιολογήσουν τα εμβάσματα που έστειλαν στο εξωτερικό. Απ' αυτούς τους δώδεκα αναμενόταν να εισπραχθούν 7,2 εκατομμύρια ευρώ. Εισπράχθηκαν μόνο 2 εκατ. ευρώ. Με βάση την απλή αριθμητική, με τη μέθοδο των τριών κ.λπ. ο έλεγχος των 54.000 «εξαγωγέων» θα ολοκληρωθεί σε πεντακόσια πενήντα (550!) χρόνια.
Στο απυρόβλητο λοιπόν οι κατέχοντες και την ίδια ώρα στη δαγκάνα του ηλεκτρονικού ελέγχου οι πάσχοντες μισθωτοί. Ασυλία στις οικονομικές ελίτ και αρπακτική, εισπρακτική επίθεση στην «πλέμπα». Δύο μέτρα και δύο σταθμά από ένα ανερμάτιστο και ιδιοτελές φορολογικό σύστημα, σχεδιασμένο στα μέτρα των ελίτ και βασισμένο στις «αρχές» του καπιταλισμού. Το πολιτικό σύστημα ξέρει να διαφυλάσσει τους «εκλεκτούς» του και το αποδεικνύει εμπράκτως, χωρίς ίχνος ντροπής ή κάποιας διάθεσης απολογισμού. Μόνο φτηνές δικαιολογίες, αδιανόητες, όμως, για ένα σύγχρονο, ευνομούμενο κράτος.
Δεν τίθεται θέμα αδυναμίας της πολιτείας να εισπράξει αυτά τα ποσά. Είναι καθαρά θέμα πολιτικής βούλησης. Το κράτος προστατεύει αυτούς που, με τη σειρά τους, το προστατεύουν, άρα είναι υποκριτική η αναγγελία εκ μέρους του υπουργείου Οικονομικών ότι θα εισπράξει πακτωλό χρημάτων από τα εμβάσματα του εξωτερικού. Εάν δεν αλλάξει το φορολογικό σύστημα εκ βάθρων, εάν δεν επικρατήσει εμπιστοσύνη στους φορολογούμενους για δίκαιη και ίση μεταχείριση, το αλαλούμ και το κωμικοτραγικό θα διαιωνίζονται. Η διαιώνιση αυτή είναι η τραγωδία των ελληνικών κυβερνήσεων.
