Του Γιάννη Παντελάκη

Τα F-16 είχαν χαρίσματα, πολλά χαρίσματα. Πετούσαν μ’ έναν μοναδικό τρόπο, έσκιζαν τους ουρανούς, ήταν αξιόμαχα, δεν τα εντόπιζε εύκολα ο… εχθρός. Ηταν γεμάτα πλεονεκτήματα. Μόνο πλεονεκτήματα. Ηταν σχεδόν τα τέλεια μαχητικά αεροσκάφη. Κάτι ανάλογο συνέβαινε και με τα γερμανικά υποβρύχια: ήταν σχεδόν τα καλύτερα στον κόσμο – αν τα έπαιρνε η χώρα μας, οι γείτονες εξ Ανατολών δεν θα αισθάνονταν καθόλου καλά. Αυτά και άλλα πολλά διαβάζαμε κατά καιρούς σε εκτενή δημοσιεύματα του ελληνικού Τύπου.

Φυσικά, είναι εντελώς υποθετικοί, αυθαίρετοι και ενδεικτικοί οι χαρακτηρισμοί και οι αναφορές για τον συγκεκριμένο τύπο αεροσκαφών ή υποβρυχίων. Αλλωστε ο υπογράφων αυτό το σημείωμα δεν ξέρει τι του γίνεται με τα πολεμικά αεροσκάφη, πλοία ή ό,τι άλλο εντάσσεται σ’ αυτό που ονομάζουμε «στρατιωτικοί εξοπλισμοί». Οι αναφορές απλώς συνδέονται με όλα αυτά που κατέγραφαν επί πολλά χρόνια (και εν μέρει το κάνουν ακόμα) εφημερίδες και ειδικά έντυπα.

Δεκάδες ειδικά έντυπα, σίγουρα πολύ περισσότερα απ’ όσα αναλογούν σε μια χώρα σαν τη δική μας, που αφορούσαν ζητήματα στρατιωτικών εξοπλισμών. Εβγαιναν σαν τα μανιτάρια τα έντυπα αυτά και έβρισκε κάποιος αναλύσεις επί αναλύσεων και παρουσιάσεις επί παρουσιάσεων γύρω από συστήματα εξοπλισμών. Κάθε φορά που το ΚΥΣΕΑ επρόκειτο να αποφασίσει την εξαγορά συστημάτων πολεμικού εξοπλισμού, παρατηρούσε κανείς πως τα έντυπα αυτά -και όχι μόνον- έδιναν τα ρέστα τους. Προέτασσαν συγκεκριμένο πολεμικό υλικό ως το καλύτερο, απαξίωναν υλικό άλλης εταιρείας κ.ο.κ. Ηταν φανερό πως έπαιζαν σ’ αυτό το άθλιο παιχνίδι των εξοπλισμών προκειμένου να επηρεάσουν τις επιλογές προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις.

Το θέμα αυτό, η εμπλοκή δηλαδή των μέσων ενημέρωσης στο τεράστιο σκάνδαλο των στρατιωτικών εξοπλισμών, αποτελεί μια διόλου μικρή παράμετρο που ωστόσο ακόμα δεν έχει αναδειχθεί στον βαθμό που πρέπει. Οι αποκαλύψεις Κάντα, πάντως, δεν περιορίζονται σε στρατιωτικούς, προμηθευτές και εμπόρους όπλων. Αναφέρεται, εν μέρει και έμμεσα, ακόμη και σε πρόσωπα που είχαν εμπλοκή και μέσω κάποιων εντύπων που εξέδιδαν ή μέσω προσβάσεων που διέθεταν σε άλλα μέσα ενημέρωσης. Πρόσωπα, που χωρίς καμία προηγούμενη θητεία στον εκδοτικό χώρο εξέδιδαν εφημερίδες και ειδικά περιοδικά ή έμπαιναν μέτοχοι σε ήδη υπάρχοντα μέσα ενημέρωσης. Με σκοπιμότητες προφανείς. Πιέσεις για συγκεκριμένες επιλογές, επηρεασμός αποφάσεων, χρησιμοποίηση της μιντιακής εξουσίας για ιδιοτελείς σκοπούς.

Ο χώρος των ΜΜΕ γενικότερα και κάποιων εξειδικευμένων μέσων ειδικότερα δεν είναι αμέτοχος από το μεγάλο αυτό πάρτι των τελευταίων χρόνων, με τους πακτωλούς δισεκατομμυρίων να διακινούνται από τα δημόσια ταμεία προς συγκεκριμένες προμηθεύτριες εταιρείες στρατιωτικού εξοπλισμού και με δαιδαλώδεις ενδιάμεσες διαδρομές. Και τώρα, που όλα δείχνουν πως το κακό σπυρί αυτού του σκανδάλου φαίνεται να σπάει και πολλές πληροφορίες έρχονται στη δημοσιότητα, είναι καιρός να αποκαλυφθεί και η συγκεκριμένη πτυχή. Με ονόματα και διευθύνσεις ανθρώπων που έπαιξαν συγκεκριμένο ρόλο. Με ποσά που διακινήθηκαν κάτω από το τραπέζι. Με λογαριασμούς που πρέπει να διερευνηθούν εκεί που πρέπει.

Στους διαδρόμους των μέσων ενημέρωσης ακούγονται πολλά όλα αυτά τα χρόνια – τα πολλά χρόνια που βρισκόταν σε εξέλιξη το μεγάλο αυτό πάρτι των εξοπλισμών. Για ανθρώπους μ’ έναν αδικαιολόγητο και ξαφνικό πλουτισμό, για ανθρώπους που χρησιμοποίησαν τη δημοσιογραφία για να πετύχουν υψηλούς προσωπικούς λογαριασμούς, για ανθρώπους που έγραφαν με το μυαλό όχι στην πληροφόρηση αλλά στην προσωπική τους τσέπη. Πολλά απ’ όσα ακούγονταν ενδέχεται να μην έχουν βάση. Για πολλά, μπορεί να ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Και δεν είναι μια αβάσιμη υποψία αυτό.

Από τις βρόμικες δουλειές δεν μπορεί να απουσιάζει και ο Τύπος· ένα μέρος του Τύπου. Παίζει ρόλο συμπληρωματικό, προβάλλει όσους και όσα θέλει, αποδομεί όσους και όσα πρέπει για να επιτευχθεί ο στόχος. Συμβαίνει πάντοτε, συμβαίνει σε όλο τον κόσμο, συμβαίνει και στη χώρα μας. Οι υπουργοί που διαχειρίζονταν τα κονδύλια για στρατιωτικούς εξοπλισμούς ή οι εκπρόσωποι εταιρειών σχεδόν πάντα είχαν πλάι τους εκδότες ή δημοσιογράφους για να προωθούν όσα ήθελαν. Με το αζημίωτο. Και αυτό δεν μπορεί να ήταν ένα ταξίδι αναψυχής ή ένα ακριβό δώρο. Θα ήταν και μια καλή κατάθεση, για παράδειγμα, σ’ έναν λογαριασμό. Από αυτούς τους περίεργους λογαριασμούς σε ακόμα πιο περίεργες εταιρείες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας με τη δικαστική διερεύνηση…