Η μετανάστευση από την Ελλάδα προς άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης αυξήθηκε μεταξύ 2009-2011 κατά 170%. Ποιος να το πίστευε αυτό πριν από λίγα χρόνια. Και μάλιστα λείπουν από την επισκόπηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το 2013 τα στοιχεία για το 2012-2013. Η ετήσια επισκόπηση σχετικά με τις εξελίξεις ως προς την απασχόληση και τις κοινωνικές προκλήσεις παρουσιάζει δραματική την κατάσταση για τη χώρα μας, αφού, όπως τονίζεται, «θα πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια για να εξέλθει η Ελλάδα από το τούνελ ή τουλάχιστον να δει κάποιο φως…».
Ενας στους τρεις Ελληνες απειλείται από τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, έχουμε το δεύτερο υψηλό ποσοστό μετά τη Ρουμανία στη φτώχεια των εργαζομένων, η μακροχρόνια ανεργία εκτινάχτηκε από 3% το 2008 στο 14,2% του ενεργού πληθυσμού το 2012, μειώθηκαν δραματικά οι εισαγωγές, οι κοινωνικές παροχές δεν μειώνουν τη φτώχεια. Επικρίνει τώρα η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή την πολιτική της λιτότητας που επιβλήθηκε από την τρόικα, με την οποία, όμως, συμφώνησε η κυβέρνηση. Είναι καταστροφικές οι επιπτώσεις ιδίως στην απασχόληση και στον τομέα της ανταγωνιστικότητας, αναγνωρίζει πλέον η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Είναι όμως αργά για την απάλειψη της φτώχειας, αφού είναι σχεδόν αδύνατο, υπό τις επικρατούσες συνθήκες, να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας ώστε να επιτευχθεί βιώσιμη ανάπτυξη. Η αύξηση της μερικής απασχόλησης, που έχει επικυριαρχήσει, καθιστά αποτρεπτική τη μείωση της ανεργίας, εφόσον συνεχίζεται η μισθολογική πόλωση. Το σπουδαίο είναι ότι η φτώχεια –και η σημαντική αύξησή της– εμφανίζεται μεταξύ ατόμων που βρίσκονται σε ηλικία εργασίας. Η πολιτική συγκράτησης τιμών και μισθών δεν βοήθησε την ανταγωνιστικότητα και είναι αυτή η πολιτική που οδήγησε στα καταστροφικά αποτελέσματα της ανεργίας και της φτώχειας.
Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, όταν την ίδια στιγμή δεν ανοίχτηκε η οικονομία (αγορές) και δεν παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση μια πολιτική επενδύσεων που θα βοηθούσε τη διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα. Μεταξύ 2008-2013 η Ελλάδα υπέστη τη μεγαλύτερη μείωση ΑΕΠ από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Μπορεί να μειώθηκε το εμπορικό έλλειμμα, αυτό όμως οφείλεται στη δραματική μείωση των εισαγωγών η οποία δεν ήταν αρκετή για να ανακόψει την κατακόρυφη πτώση του ΑΕΠ.
Μπορεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να επικρίνει την πολιτική της λιτότητας, αλλά παραμένει στο επίπεδο των διαπιστώσεων και των δυσοίωνων προβλέψεων για το μέλλον της Ελλάδας. Τα στοιχεία είναι απαραίτητα, δεν βοηθούν όμως στην εξεύρεση λύσης σε ό,τι αφορά τη μείωση της φτώχειας…
