Του Φώτη Παπούλια
Η επιλογή του Οδ. Βουδούρη ως υποψήφιου περιφερειάρχη Πελοποννήσου από τον ΣΥΡΙΖΑ, με πρόταση του προέδρου Α. Τσίπρα και έγκριση από την Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, δεν είναι μια υποψηφιότητα όπως όλες οι άλλες. Και αυτό όχι γιατί ο συγκεκριμένος πολιτικός άνδρας κουβαλάει ένα μάλλον βαρύ πολιτικό παρελθόν (η πορεία του κάθε άλλο παρά πολιτικά συνεπής μπορεί να χαρακτηριστεί), αλλά γιατί η επιλογή του έχει πολλαπλές αναγνώσεις.
Αν στο πρόσωπό του ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να «πειραματιστεί» στο θέμα των συμμαχιών της επόμενης μέρας, τότε στην περίπτωση αυτή δυστυχώς κατάφερε να πετύχει «αυτογκόλ» και ενδεχομένως να ακυρώσει όχι αυτή καθεαυτή την πολιτική των συμμαχιών, αλλά τους όρους και τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες αυτή θα επιτευχθεί.
Σαφώς δεν υπερασπιζόμαστε την πολιτική, ιδεολογική ή όποια άλλη, καθαρότητα, όμως αυτό απέχει από το να χρίζεις υποψήφιο ένα πρόσωπο το οποίο υπερασπιζόταν το μνημόνιο -«ήταν απαραίτητο να ληφθούν μέτρα δημοσιονομικά» δήλωσε μόλις χθες-, είχε «γιουχαϊστεί άγρια» στον νομό καταγωγής του, διακρίνεται από την ευκολία των μεταπηδήσεων από κόμμα σε κόμμα, είναι ιδρυτής της Κοινωνίας Πρώτα και από τις χθεσινές δηλώσεις του αναδίδεται «λουδοβίκειο» άρωμα.
Αν θυμόμαστε καλά, ένας από τους όρους που είχαν τεθεί για την επιλογή υποψηφίων ήταν να διακρίνονται από σαφή αντιμνημονιακή συμπεριφορά και να μη «βαρύνονται» από το πολιτικό παρελθόν τους. Προφανώς, στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι όροι αυτοί «ξεχάστηκαν», γιατί αν υποθέσουμε ότι απλώς δεν θεωρήθηκαν αρκούντως σοβαροί, τότε το νέο ήθος που επαγγέλλεται ο ΣΥΡΙΖΑ, έστω και από ασύγγνωστη… άγνοια, ναρκοθετείται.
Αν κάποιοι στην Κουμουνδούρου θεωρούν ότι διά της πρόκλησης μπορούν να επιτύχουν επιθυμητό εκλογικό αποτέλεσμα, ίσως θα όφειλαν να επανερμηνεύσουν τι σημαίνει το ρήμα προκαλώ.
Το γεγονός ότι δημοσίως δεν έχει δικαιολογηθεί η επιλογή του συγκεκριμένου υποψηφίου, αλλά εντάσσεται και αυτή στο «κλίμα νίκης», αφήνει ανοικτή τη συζήτηση για όποιες υποθέσεις, υπαρκτές ή όχι, και μάλλον έχει μικρή σημασία.
Σίγουρα μια μάλλον ατυχής επιλογή δεν αφαιρεί από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ την αισιοδοξία της νίκης τόσο στις ευρωεκλογές όσο και στις αυτοδιοικητικές, όμως, όπως ισχύει πάντα, οι λεπτομέρειες είναι που κάνουν τη διαφορά και δεν είναι απαραίτητο αυτό να γίνεται «διά χειρός Βαράγκη».
