Ο μέχρι πρότινος ευρωβουλευτής και κορυφαίο στέλεχος της Κοκκινο-Πράσινης Συμμαχίας της Δανίας απορρίπτει τον χαρακτηρισμό «αντιευρωπαϊστής», εκτιμά ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα θα δεχτεί σκληρό πόλεμο από την Ανγκελα Μέρκελ και θεωρεί επιβεβλημένους τους αγώνες ώστε να μην είναι «κούφιο» το πρόγραμμα της Αριστεράς. Ο Σόρεν Σόντεργκααρντ τονίζει μάλιστα ότι η Ακροδεξιά είναι παράγωγο της σημερινής πολιτικής της Ε.Ε. και σημειώνει ότι η υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μπορεί να δώσει ελπίδα στους ευρωπαϊκούς λαούς.

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ Στον Νίκο Σβέρκο

• Εξηγήστε μας τι συνέβη πρόσφατα με την κυβέρνηση στη χώρα σας.

Η αποχώρηση του ενός από τους κυβερνητικούς εταίρους, του Σοσιαλιστικού Λαϊκού Κόμματος, ήταν αποτέλεσμα της τεράστιας λαϊκής αντίδρασης στα σχέδια για εξαγορά ενός μεγάλου ποσοστού της δημόσιας εταιρείας ενέργειας της χώρας από την Goldman Sachs. Μαζί με τα συνδικάτα και άλλα κόμματα αντιτεθήκαμε σε αυτή τη συμφωνία, συγκεντρώσαμε εκατοντάδες χιλιάδες υπογραφές και πραγματοποιήσαμε μια πολύ μεγάλη συγκέντρωση στο Κοινοβούλιο. Πλέον η κυβέρνηση στηρίζεται μόνον από δύο κόμματα, ενώ εμείς και το Σοσιαλιστικό Λαϊκό Κόμμα δίνουμε ψήφο ανοχής, ζητώντας την ανάκληση της απόφασης. Ολα είναι ρευστά…

• Ας έρθουμε στα ευρωπαϊκά θέματα. Η Δεξιά και οι Σοσιαλδημοκράτες προβλέπουν ότι στις επόμενες ευρωεκλογές θα ενισχυθούν οι «ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις». Συμφωνείτε;

«Καλώς ήρθατε στην πραγματικότητα». Αυτό μπορώ να τους πω. Στις παλιές καλές εποχές, μιλούσαμε για τον υπαρκτό σοσιαλισμό και αναρωτιόμασταν αν είναι πράγματι υπαρκτός. Ετσι και τώρα πρέπει να αναρωτηθούμε, υπάρχει πραγματικά η Ενωμένη Ευρώπη; Τι έκανε η Ε.Ε. από το ξέσπασμα της κρίσης; Χρεοκόπησε την Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία, με μόνο σκοπό να διασωθούν οι τράπεζες. Στην περίπτωση της Ελλάδας και της Ιρλανδίας υπήρξε μια τεράστια επιχείρηση να ληφθούν τα χρήματα των φορολογούμενων πολιτών των ευρωπαϊκών χωρών και να δοθούν ως δάνεια σε εσάς, ώστε να μην καταρρεύσουν οι τράπεζες. Πρόκειται για το αποκορύφωμα της καπιταλιστικής λεηλασίας. Και τώρα έχετε εσείς τον λογαριασμό. Ακόμα και με τα πιο ευοίωνα σενάρια, το 2020 θα έχετε ένα χρέος μεγέθους 120%, που δεν είναι χαμηλότερο από όταν ξεκίνησε η κρίση.

• Γιατί δεν αντέδρασαν οι πολίτες μέχρι τώρα;

Πρώτα πρώτα, οι πολίτες θα αντιδράσουν και οι ευρωπαϊκές ηγεσίες θα βρεθούν προ εκπλήξεων. Ξέρετε, εδώ στις Βρυξέλλες, οι πολιτικοί είναι εντελώς απομονωμένοι από την κοινωνική πραγματικότητα, ενώ οι ηγεσίες των κρατών-μελών δηλώνουν τον φιλοευρωπαϊσμό τους και δεν φέρνουν καμιά αντίσταση στους σχεδιασμούς της Ε.Ε. Για χρόνια λέμε ότι δεν είναι δυνατόν η πολιτική που έχει αποτέλεσμα 25 εκατομμύρια ανέργους, 120 εκατομμύρια άνθρωποι και στο όριο της φτώχειας. Και μας απαντούν με απαξίωση. Τώρα ξεκινούν οι αντιδράσεις και εκείνοι μιλούν για βλακείες. Από την πλευρά μου, δεν συνδέω την ανάγκη για διεθνή συνεργασία στο ευρωπαϊκό πλαίσιο με αυτή τη σημερινή «Ευρώπη». Αυτή είναι μια ένωση που επιθυμεί μόνον ένα πράγμα: την ελεύθερη αγορά. Οι ιδρυτικές διακηρύξεις της θεωρούν ύψιστη την ελευθερία του κεφαλαίου, τις χαλαρές εργασιακές σχέσεις και την «ελευθερία» των υπηρεσιών. Σε αυτό το πλαίσιο, λίγα πράγματα μπορείς να κάνεις.

• Εντάσσουν όμως κάτω από τον «ευρωσκεπτικισμό» και τους εθνικιστές…

Οι εθνικιστές είναι το παράγωγο της πολιτικής της Ε.Ε. Θεσμοθέτησαν την Ε.Ε. χωρίς τους λαούς και τους πολίτες. Σε κάθε εκλογική διαδικασία η συμμετοχή συνεχώς πέφτει και όλοι αυτοί οι μεγαλοσχήμονες στις Βρυξέλλες λένε ότι εκπροσωπούν τους Ευρωπαίους πολίτες. Λένε απλά βλακείες! Δεν εκπροσωπούν τίποτα! Και σε φάσεις ανάπτυξης, εντάξει, τότε υπάρχει μεγαλύτερη λαϊκή ανοχή. Αλλά τώρα που οι συνθήκες δυσχεραίνουν, οι άνθρωποι αντιδρούν. Φυσικά πιστεύω ότι και εμείς οι αριστεροί έχουμε ευθύνες. Ενα μέρος της Αριστεράς μιλούσε πολύ στην Ε.Ε. και έκανε λιγότερα πράγματα, στάση που είχε αποτέλεσμα αρκετοί να θεωρούν ότι μόνον η Ακροδεξιά αντιτίθεται στην Ε.Ε. Εγώ προσωπικά αρνούμαι να εγκαταλείψω το πεδίο του αγώνα για μια πραγματική ευρωπαϊκή συνεργασία. Και να εκχωρήσω αυτόν τον αγώνα σε μερικούς φασίστες, που θέλουν απλώς να καταστρέψουν κάθε ιδέα συνεργασίας στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

• Μπορεί η Αριστερά να εφαρμόσει ένα εναλλακτικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης;

Πρώτα πρώτα, δεν μπορεί να υπάρξει σχέδιο για πολιτική λύση χωρίς αγώνες. Και κάθε κυβερνητικό πρόγραμμα που δεν συνυπολογίζει τους αγώνες είναι «κούφιο» και αναποτελεσματικό. Αν, για παράδειγμα, εκλέξετε μια αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα, μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, όλες οι άλλες κυβερνήσεις στην Ευρώπη, με τη Μέρκελ μπροστάρισσα, θα προσπαθήσουν να την καταστρέψουν. Γιατί; Γιατί αν στην Ελλάδα η αριστερή κυβέρνηση εξασφαλίσει καλύτερες συνθήκες διαβίωσης για τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους, τότε τι είδους έμπνευση θα δοθεί στους Ισπανούς. τους Ιρλανδούς; Σε αυτό το πλαίσιο, για να μην παγιδευτεί το συντηρητικό πολιτικό σύστημα στην Ευρώπη, θα κάνει τα πάντα για να αποκλείσει τέτοια «λάθος σήματα» από την Ελλάδα από την πρώτη μέρα. Φυσικά αυτή η κίνηση μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο μέσα από τους αγώνες και την αλληλεγγύη των λαών και των κυβερνήσεων, που δεν θέλουν να ακολουθήσουν τις εντολές της Ε.Ε. Εκεί υπάρχει η ελπίδα. Τα πιο ελπιδοφόρα μηνύματα έρχονται από τους αγώνες στην Ελλάδα, τους οποίους η Αριστερά πρέπει να στηρίζει απόλυτα. Γιατί θα αλλάξουμε την πραγματικότητα, μόνο αν αλλάξουμε τους συσχετισμούς δυνάμεων.

• Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Ελλάδα, ο Αλέξης Τσίπρας, είναι υποψήφιος για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής…

Αναγνωρίζω τα επικοινωνιακά και προεκλογικά οφέλη που φέρνει για την Αριστερά στην Ελλάδα και τη Νότια Ευρώπη αυτή η υποψηφιότητα, καθώς οι πολίτες μπορούν να νιώσουν ότι επιλέγουν έναν αντιπρόσωπο που μιλά και δρα ενάντια στην τρόικα. Από εκεί και πέρα, έτσι όπως έχει η διαδικασία της ανάδειξης του επόμενου προέδρου της Επιτροπής, ελάχιστα περιθώρια υπάρχουν, επειδή οι 28 ηγέτες των κρατών-μελών που συναποτελούν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, θα επιλέξουν αυτοί ποιον θα θέσουν στο Ευρωκοινοβούλιο προς έγκριση. Ακόμα και το 99,9% των πολιτών στην Ευρώπη να επιλέξουν κόμματα που στηρίζουν τον Αλέξη, οι ηγέτες δεν πρόκειται ποτέ να τον θέσουν σε ψηφοφορία στο Ευρωκοινοβούλιο. Μια τέτοια υποψηφιότητα λοιπόν αντικειμενικά δεν μπορεί να φέρει τη λύση, αλλά μπορεί ξεκάθαρα να δώσει ελπίδα στον κόσμο και να δημιουργήσει συζητήσεις για την πολιτική της Ε.Ε.

• Η ελληνική κυβέρνηση πάντως κατηγορεί τα κόμματα που «συμμαχείτε» με τον Αλέξη Τσίπρα, ότι θέλετε να καταστρέψετε την ευρωζώνη, την Ε.Ε. και την Ελλάδα. Τι απαντάτε;

Ανοησίες. Απλά ανοησίες. Αν ο λαός πιστεύει ότι η Ε.Ε. είναι καλή, τότε εμείς δεν έχουμε πρόβλημα. Αλλά να σας φέρω ένα παράδειγμα. Εγινε στη Δανία μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με το ευρώ και έγινε αντιληπτό ότι σε κάθε νομισματική ένωση υπάρχει η τάση για συγκέντρωση των επενδύσεων από τις απομακρυσμένες περιοχές προς ένα κέντρο. Και στην περίπτωση της Ελλάδας, οι επενδύσεις, τα κεφάλαια και οι θέσεις εργασίας φεύγουν και κατευθύνονται προς τη Γερμανία. Με αυτό το σκεπτικό ο λαός της Δανίας ψήφισε κατά του ευρώ. Και τώρα οι πολίτες μπορούν να κρίνουν αν ήταν σωστή η επιλογή τους. Δείτε τα αποτελέσματα ανάμεσα στην ευρωζώνη και τη Δανία. Είμαστε λοιπόν αντιευρωπαϊστές; Οχι βέβαια! Είναι η ίδια η διαδικασία συγκρότησης της ευρωζώνης που διαλύει την Ευρώπη, ωθώντας τους φτωχούς στο περιθώριο και ενισχύοντας τον ακροδεξιό εξτρεμισμό. Εμείς οι αριστεροί είμαστε οι πραγματικοί Ευρωπαίοι. Παλεύουμε για μια συνεργασία στην Ευρώπη με τους λαούς συμμετέχοντες, χωρίς υπερεθνικούς θεσμούς, που μπορούν να λαμβάνουν αποφάσεις και να τις επιβάλλουν στους πληθυσμούς.

………………………………………

Ποιος είναι

Ο 59χρονος οξυγονοκολλητής και διδάσκων στην Τεχνική Σχολή της Κοπεγχάγης, Σόρεν Σόντεργκααρντ, υπήρξε ευρωβουλευτής μέχρι τις 5 Φεβρουαρίου με το «Λαϊκό Κίνημα Ενάντια στην Ε.Ε.», το συμμαχικό σχήμα που ιδρύθηκε από συνδικάτα και αριστερά κόμματα το 1972, πριν από τα δημοψηφίσματα για την ένταξη της Δανίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Τέθηκε επικεφαλής της λίστας στις ευρωεκλογές του 2009, ενώ θα είναι υποψήφιος βουλευτής με την Κοκκινο-Πράσινη Συμμαχία. Είναι επικεφαλής της τροτσκιστικής εσωκομματικής τάσης.