Γερμανία σε τέλμα; Είναι μια σκέψη ομολογουμένως καταχρηστική, αλλά προκύπτει αυθόρμητα. Σ’ ένα Φεστιβάλ με τη Γερμανία ως οικοδέσποινα, η συγκομιδή των γερμανικών ταινιών στο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα θεωρούμε ότι δίνει ένα στίγμα όχι μόνο για το σύγχρονο σινεμά στη χώρα, αλλά και για τους προβληματισμούς και τις διαθέσεις της. Και οι φετινές γερμανικές ταινίες συμφωνούν σε μια απόρριψη του παρελθόντος και της παράδοσης. Το Φεστιβάλ απομακρύνεται από την ώς τώρα δημοφιλέστατη, πιο φορμαλιστική σχολή του Βερολίνου κι αναζητά ταινίες με μεγαλύτερη έμφαση στο περιεχόμενο και την ουσία. Στο «Jack» του Εντβαρντ Μπέργκερ, λιτό, νταρντενικό, με τον μικρό πρωταγωνιστή Ιβο Πιέτσκερ να συζητιέται για βραβείο ερμηνείας, δυο αγοράκια αποδεικνύουν ότι είναι πιο υπεύθυνα κι ότι μπορούν να φροντίζουν καλύτερα για την επιβίωσή τους απ’ ό,τι η εγκληματικά επιπόλαιη μητέρα τους. Στο παρωχημένο δράμα εποχής «Beloved Sisters» του Ντόμινικ Γκραφ, με τον Φρίντριχ Σίλερ και τις ερωτικές του περιπέτειες στο επίκεντρο, ο λόγος διαρκώς κινείται γύρω από την απόρριψη του εστετισμού και την επιστροφή στη φύση και τους νόμους του ενστίκτου.

Κυριότερα, στο εξαιρετικά ενδιαφέρον «Kreuzweg» («Οι Στάσεις του Σταυρού») του Ντίτριχ Μπρούγκεμαν, με μια επίσης εκπληκτική ερμηνεία από τη νεαρή Λέα βαν Ακεν, η 14χρονη Μαρία, μεγαλώνοντας σε μια θρησκόληπτη οικογένεια, παίρνει στα χέρια της την ευθύνη της «σωτηρίας», προσφέροντας τον εαυτό της ως θυσία, με τους ενηλίκους να κοιτάζουν ανακουφισμένοι, συγκαταβατικά, την προτεινόμενη λύση των προβλημάτων τους. Οι τάσεις της σύγχρονης Γερμανίας, φυσικά, θα φανούν στη ζωή κι όχι στο σινεμά, η μεγάλη οθόνη ωστόσο δεν μπορεί παρά να είναι μια διευκρινιστική ματιά από την κλειδαρότρυπα.