Υπάρχουν ακόμη και σήμερα πολίτες που αναρωτιούνται γιατί σπεύδουν οι κάθε είδους «επώνυμοι» με φαινομενικά μεγάλη οικονομική επιφάνεια και ανάλογο κύρος να αγοράσουν εκτός από ΜΜΕ (που είναι εύκολο να γίνει κατανοητό) αθλητικά σωματεία και ΠΑΕ; Οι οπαδοί των ομάδων, ειδικά στην Ελλάδα και κυρίως σε ποδοσφαιρικά υπανάπτυκτες χώρες που έχουν ακόμα διάθεση και τάση για εύκολες αυταπάτες, ταυτίζουν την ομάδα τους με τον πρόεδρο-ιδιοκτήτη περισσότερο κι από τους αθλητές της ομάδας. Αυτό ισχύει πάνω από όλα για το λαϊκό και δημοφιλές άθλημα του ποδοσφαίρου. Περισσότερο δηλαδή κι από τα ιδιόκτητα ΜΜΕ της προπαγάνδας, η δύναμη του εκάστοτε προέδρου αντλείται τυφλά από τους οπαδούς και τον στρατό τους. Τα τελευταία 30 χρόνια παρατηρήσαμε συχνά φαινόμενα προέδρων που βρέθηκαν μέσα ή λίγα μέτρα έξω από τον Κορυδαλλό.
Πρόεδροι των μεγαλύτερων ΠΑΕ προέβησαν σε αξιοσημείωτες ποινικές παραβάσεις, καταχρώμενοι ακόμα και χρήματα φορολογουμένων οπαδών τους για να πλουτίσουν δίνοντας το αντίδωρο μιας καλής μεταγραφής ή μιας νίκης της ομάδας. Ακόμη και όσοι δεν έχουν αποδειχτεί ένοχοι για παραβατικές πράξεις στο οικονομικό κυρίως πεδίο, έχουν σηκώσει κατά καιρούς σύννεφα υποψιών και θολών διαδρομών στον αστερισμό του αφορολόγητου πλούτου, αλλά ακόμη και των δικών τους επιχειρήσεων που οι ίδιοι οδήγησαν στα βράχια. Πολλά τα ονόματα των γνωστών προέδρων που παρέλασαν σε ανακριτικά γραφεία με μεγαλόσχημους δικηγόρους στο πλάι τους και με ισχυρές πολιτικές ακόμη και δικαστικές διασυνδέσεις και φυσικά μισή ντουζίνα δημοσιογράφους να ξεσηκώνουν τους οπαδούς και τους φιλάθλους των ομάδων, κυρίως τους φανατικότερους.
Μια παρόμοια κατάσταση έζησαν χθες όσοι παραβρέθηκαν στην ανακριτική διαδικασία στον Πειραιά, την ώρα που απολογήθηκαν οι φερόμενοι ως πρωταγωνιστές του σκανδάλου με τη διακίνηση ναυτιλιακού πετρελαίου. Οι κατηγορούμενοι και η συγκεκριμένη εταιρεία φαίνεται να έχουν ζημιώσει κατά εκατοντάδες εκατομμύρια το ελληνικό Δημόσιο. Ο τρόπος δράσης ξετυλίχτηκε αναλυτικά στις σελίδες των ΜΜΕ. Ωστόσο ελάχιστοι οπαδοί του Ατρόμητου μαζεύτηκαν εκεί, όχι για να καταδικάσουν τον πρόεδρο που με τις ενέργειές του φέρεται να βλάπτει την υπόσταση της ομάδας, αλλά για να τον υπερασπιστούν και να προπηλακίσουν δημοσιογράφους ως «υπαίτιους» της ανακάλυψης του σκανδάλου.
Φυσικά ο Ατρόμητος είναι μια μικρή ομάδα και οι φανατικοί οπαδοί δεν ενέπνευσαν ανησυχία στις αρχές, ενώ γρήγορα περιορίστηκαν. Τι θα γινόταν όμως αν, για παράδειγμα, υπήρχε τέτοιου είδους δικαστική διαδικασία για έναν εν ενεργεία πρόεδρο μιας από τις μεγάλες ομάδες και πριν αναλάβει νέος πρόεδρος που θα «καθησύχαζε» παρόμοιες αντιδράσεις; Τι θα γινόταν αν έστω φανταστούμε ότι στον Πειραιά πήγαινε να απολογηθεί κατηγορούμενος για μεγάλη απάτη ο νυν πρόεδρος του Ολυμπιακού; Ή αν πήγαινε στην Ευελπίδων κάποιος της μεγάλης οικογένειας που συνδέεται με τον ΠΑΟ; Ειδικά σήμερα, τον καιρό της μεγάλης κρίσης, της ανέχειας και της ανεργίας που η «ομάδα» ξαναγίνεται σημείο αναφοράς στη ζοφερή πραγματικότητα…
