Η χαρά του δημοσιογράφου μιας εφημερίδας είναι να επιβεβαιώνεται, να μη διαψεύδεται. Στις μέρες όμως της κρίσης, που είναι πολλές και θα ακολουθήσουν κι άλλες, η επιβεβαίωση των κακών πληροφοριών μόνο χαρά και ικανοποίηση του δημοσιογραφικού εγωισμού δεν προσφέρει.
Η «Εφ.Συν.» ήδη από το περασμένο καλοκαίρι είχε αρχίσει να αποδομεί το αφήγημα της ανάκαμψης, του πρωτογενούς πλεονάσματος και της πανηγυρικής εξόδου από την κρίση.
Μαντικές ικανότητες δεν διαθέτει κανείς σε αυτή την εφημερίδα, όμως τα στοιχεία του ρεπορτάζ, η ένωση των κομματιών του παζλ οδηγούσαν σε ένα και μόνο συμπέρασμα: και νέο δάνειο θα πάρουμε και νέο μνημόνιο θα έχουμε, αμέσως μετά την τυπική έξοδο από τον μηχανισμό στήριξης, τον Ιούνιο του 2014, ώστε να καλύψουμε το χρηματοδοτικό κενό της περιόδου Ιούλιος 2014-Δεκέμβριος 2015. Βλέπετε, η φτωχή πλην όμως τίμια Ελλάδα πρέπει να βρει περί τα 11 δισ. ευρώ και να 'ναι καλά οι φίλοι και οι εταίροι μας, θα μας τα δώσουν με χαμηλό μεν επιτόκιο, με «υψηλό τίμημα» δε.
Ηδη πάντως, και ενώ «βαίνουμε προς εκλογάς», στο μέγαρο Μαξίμου ψάχνουν να βρουν πώς θα βαφτίσουν το νέο μνημόνιο για να μη χαλάσει εντελώς –και λόγω ζέστης– η «σούπα» της ανάκαμψης.
«Οδικό χάρτη εξόδου από την κρίση» θα το πουν, «Πρόγραμμα χαλαρής εποπτείας» μήπως, ή «Ο πιο καλός ο δανειζόμενος είμαι εγώ στον Νότο», που αποτυπώνει και τη σκληρή πραγματικότητα.
Πολύ λίγη σημασία έχει πώς θα το «βαφτίσουν» το νέο μνημόνιο και το νέο δάνειο, διότι το «βοήθεια» έχει… καεί προ πολλού.
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι οι πολίτες αυτής της χώρας θα συνεχίσουν να πληρώνουν δυσβάσταχτους φόρους, χαράτσια που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, θα λαμβάνουν μισθούς–χαρτζιλίκια, ενώ οι προνομιούχοι θα έχουν εκτός από… απασχόληση και ασφάλιση. Το πού θα βρουν γιατρό και κρεβάτι νοσοκομείου βέβαια είναι ένα άλλο ζήτημα στο οποίο ο Αδωνις δεν θα τους απαντήσει.
Οπως δεν θα μπορούμε και εμείς να απαντήσουμε στα παιδιά μας, ύστερα από μερικά χρόνια, στο ερώτημα «τι έκανες στον πόλεμο, μπαμπά;».
Γιατί τελικά για πόλεμο πρόκειται. Πόλεμο σε βάρος της κοινωνίας μας, του ιερού δικαιώματος της εργασίας, της κατοικίας, της ασφάλειας, της μόρφωσης και της υγείας.
