Ο Νιλ Τζόρνταν με την «Αιωνιότητα» επιστρέφει στο είδος που έχει διαπρέψει («Συνέντευξη μ’ ένα βρικόλακα»), κάνοντας έναν ύμνο στη δύναμη της γυναικείας φύσης
Της Λήδας Γαλανού
Αιωνιότητα
(Byzantium)
Σκηνοθεσία: Νιλ Τζόρνταν
Ηθοποιοί: Σίρσα Ρόναν, Τζέμα Αρτερτον, Τζόνι Λι Μίλερ, Σαμ Ράιλι, Τομ Χόλαντ
Η Ελινορ κι η Κλάρα, δυο νεαρές κοπέλες, γίνονται μάρτυρες ενός εγκλήματος και, νιώθοντας ότι κινδυνεύουν, αποδρούν σ’ ένα ξεπεσμένο θέρετρο. Ζουν σε φτηνά ξενοδοχεία κι η Κλάρα πουλάει το κορμί της για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Γρήγορα, γνωρίζοντας τον Νόελ, ιδιοκτήτη του κακόφημου ξενοδοχείου «Byzantium», θα εγκατασταθούν εκεί και θα μετατρέψουν τα δωμάτιά του σε μπορντέλο. Ταυτόχρονα, η πιο αθώα Ελινορ θα βρει την αδελφή ψυχή της στον Φρανκ και θα του εξομολογηθεί ότι η Κλάρα είναι η μητέρα της κι ότι οι δυο τους είναι απέθαντες και χρειάζονται ανθρώπινο αίμα για να επιβιώνουν. Οταν μυστηριωδώς οι κάτοικοι της παρηκμασμένης πόλης αρχίσουν να πεθαίνουν, η Ελινορ κι η Κλάρα θα ξανασυναντήσουν το παρελθόν από το οποίο προσπαθούν επίμονα να ξεφύγουν.
Ο Νιλ Τζόρνταν βασίζεται στο μυθιστόρημα «Byzantium» της Αντζελα Κάρτερ για να κάνει μια ιδιότυπη βαμπιρική ταινία που, ταυτόχρονα, είναι ένας ύμνος στη δύναμη της γυναικείας φύσης. Μια κλασική ιστορία φυγάδων σε μια μικρή πόλη αποκτά μοναδική ιδιαιτερότητα όταν το κεντρικό ζευγάρι είναι μάνα και κόρη και, μάλιστα, αιωνόβιες βαμπίρες. Ο ίδιος ο Τζόρνταν έχει βάλει πολύ ψηλά τον πήχη στο genre με την «Παρέα των λύκων» και τη «Συνέντευξη μ’ ένα βρικόλακα» και στο «Byzantium» δεν έρχεται αντιμέτωπος παρά με τον εαυτό του.
Η Τζέμα Αρτερτον χειρίζεται εντυπωσιακά τη ζουμερή θηλυκότητά της, η Σίρσα Ρόναν χτίζει τις αντιθέσεις της ταινίας με την εύθραυστη μελαγχολία της εφηβείας που ερμηνεύει τόσο καλά: είναι το ίδιο το σενάριο που προδίδει, όσο προχωρά το φιλμ, τις φιλοδοξίες του Τζόρνταν, γιατί ενώ τα πιο ιδιαίτερα και συναρπαστικά συστατικά βρίσκονται εκεί, η κλιμάκωση χάνει τον δρόμο.
Παρ' όλ’ αυτά, μια μέτρια βαμπιρική ταινία από τον Νιλ Τζόρνταν είναι ήδη μια εξαιρετικής έμπνευσης και αισθητικής ταινία μέσα στη σύγχρονη ιστορία του είδους. Σκοτεινό, ρομαντικό κι ερωτικό, με μοναδική ομορφιά στη φωτογραφία του Σον Μπόμπιτ που μετατρέπει το παραθαλάσσιο τοπίο σε γοτθικό πίνακα, με το αίμα να ρέει (κυριολεκτικά) σαν νερό και τη μυστικιστική ατμόσφαιρα να σκεπάζει τη δράση σαν ομίχλη, το «Byzantium» ξεγελά ευπρόσδεκτα τον θεατή, ο οποίος, προτού προλάβει να καταλάβει τις δομικές αδυναμίες της ταινίας, έχει βυθιστεί σ’ ένα απόλυτα εθιστικό σύμπαν.
……………………………………..
Η Ταινία Lego
(The Lego Movie)
Σκηνοθεσία: Φιλ Λορντ, Κρις Μίλερ
Με τις φωνές των: Κρις Πρατ, Λίαμ Νίσον, Ελίζαμπεθ Μπανκς, Νικ Οφερμαν, Μόργκαν Φρίμαν, Γουίλ Αρνέτ, Γουίλ Φερέλ. Στα ελληνικά: Σταύρος Σιούλης, Τάνια Παλαιολόγου, Ντίνος Σούτης, Νίκος Νίκας, Χρήστος Θάνου, Γιώργος Πετρόχειλος
Ο Εμετ είναι ένα κανονικότατο Lego, απλός εργάτης, απλός χαρακτήρας, καλοπροαίρετος και μεθοδικός, αρκεί να ακολουθεί τις… οδηγίες του. Παραδόξως, ο Εμετ θα θεωρηθεί από τον κόσμο των Lego επίλεκτος σωτήρας, «εκλεκτός» και θα κληθεί να σώσει τη legoland από τον Μοχθηρό που θέλει να καταστρέψει όλα τα Lego με κόλλα στιγμής.
Με λίγα λόγια, αυτή είναι μια εκπληκτική ταινία animation, φτιαγμένη από την ομάδα τού «Βρέχει κεφτέδες», εικαστικά και σεναριακά δημιουργική κι όσο παίρνει φευγάτη. Για όσους έχουν αγαπήσει τα Lego, δηλαδή… για όλους, οι ήρωες μπορεί να κινούνται με διασκεδαστικές μονοδιάστατες κινήσεις και να συναρμολογούν ένα απεριόριστο σύμπαν από τουβλάκια, αλλά αποκτούν ικανότητες μαγικές, προσωπικότητες μεθυστικές, συναισθήματα ανθρώπινα και υπεράνθρωπα και μιλούν με ατάκες που κάνουν (και) τους ενήλικες να γελούν ασταμάτητα.
Αν και θα ήταν εξαιρετικά εύκολο, η «Ταινία Lego» απέχει μακράν από ένα μεγάλου μήκους διαφημιστικό, παρ' ότι από την οθόνη περνούν όλες οι γνώριμες κίτρινες μορφές, αλλά και όλες οι «ειδικές εκδόσεις» στην ιστορία της εταιρείας, από τη Χελόου Κίτι και τον Σακίλ Ο’Νιλ (με τη φωνή του ίδιου), μέχρι τον Μπάτμαν, τους ήρωες του «Πολέμου των Αστρων» και… τον Αβραάμ Λίνκολν, με τον πιο ιερόσυλο και αυτοσαρκαστικό τρόπο.
Ακόμα καλύτερα, με manual ένα θεότρελο σενάριο, η περιπέτεια του Εμετ και των κατ’ ανάγκη φίλων του ξετυλίγεται με τους κανόνες ενός παιχνιδιού που ένα παιδί παίζει μόνο του: δηλαδή με κανέναν! Σ’ αυτήν την ταινία η λογική δεν έχει θέση, όλα είναι εφικτά, η φαντασία ξεπερνά τα όρια και η καρδιά της παραμένει ιδεαλιστική, γεμάτη αγάπη για όλον τον κόσμο, τους δυνατούς και τους αδύναμους ή τους συνηθισμένους ήρωες. Φυσικά τα παιδιά θα ξετρελαθούν με την «Ταινία Lego», αλλά οι μεγαλύτεροι θεατές θα έχουν τη δυνατότητα, για 100 λεπτά τουλάχιστον, να θυμηθούν πώς είναι να καταστρώνεις μαγικά σχέδια και να αφήνεις το μυαλό σου να ξεφύγει από κάθε περιορισμό, βρίσκοντας απλώς τον ιδανικό συνδυασμό να ενώσεις δυο κομμάτια πλαστικού.
………………………………………
Grand Central
Σκηνοθεσία: Ρεμπεκά Ζλοτοφσκί
Ηθοποιοί: Λεά Σεντού, Ταχάρ Ραχίμ, Ολιβιέ Γκουρμέ, Ντενί Μενοσέ
Ο Γκάρι είναι ένας τολμηρός τυχοδιώκτης που δέχεται να πιάσει δουλειά σ’ ένα εργοστάσιο ραδιενέργειας, ρισκάροντας τη ζωή του για να βγάλει λεφτά. Εκεί θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια διπλή απειλή: απ’ τη μια η «δόση», όπως την αποκαλούν οι εργάτες, που μετριέται καθημερινά στο σώμα ρισκάροντας κάθε στιγμή να υπερβεί μοιραία τα όρια. Κι απ’ την άλλη η Καρόλ, η ηδονιστική γυναίκα του Τόνι, μοιραία κι αυτή και πρόθυμη να δοκιμάσει με τον Γκάρι μια εκτός ορίων ερωτική περιπέτεια. Μ’ ένα συμβατικό σενάριο χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις και μ’ ένα φινάλε βγαλμένο από κλασικά μελοδράματα, η Ζλοτοφσκί αναδεικνύει τι σημαίνουν έξυπνες επιλογές στο σινεμά. Αντιπαραθέτοντας τον ογκόλιθο του εργοστασίου που ξερνά δηλητήριο με τη γονιμότητα της φύσης, των λιβαδιών και του ήλιου που το περιβάλλει, επιλέγει δύο εκπληκτικά φωτογενείς πρωταγωνιστές κι ένα θαυμάσιο καστ δεύτερων ρόλων για να στήσει μια ερωτική ιστορία γεμάτη πάθος, κίνδυνο κι εγκατάλειψη. Μπορεί να μη φτάνει μια «Κάρεν Σίλκγουντ» σε σεναριακές ή κοινωνικοπολιτικές αξιώσεις, αλλά τα καταφέρνει θαυμάσια σε όμορφη φωτογραφία και ωμό αισθησιασμό.
……………………………………
Η νονά
Σκηνοθεσία: Στέλιος Κούλογλου
Μια αυθαίρετη συρραφή ντοκουμέντων, συνεντεύξεων, δειγμάτων της ελληνικής τραγωδίας και performance γνωστού Γερμανού μίμου της καγκελαρίου, αυτά συστήνουν το νέο ντοκιμαντέρ του Στέλιου Κούλογλου. Η ταινία στο μεγαλύτερο μέρος της καταγράφει την ιστορία της Μέρκελ, από τα παιδικά της χρόνια στην Ανατολική Γερμανία ώς σήμερα, με διάθεση περιπαικτική: μεγαλώνει στην ένδεια (πράγμα που θα έπρεπε να την κάνει να καταλαβαίνει τις σημερινές στερήσεις των Ελλήνων), είναι πανέξυπνη, φιλόδοξη, δυνάμει μακιαβελική, παρ' ότι της αρέσει το soft πορνό και κάθε χρόνο εκφωνεί τα πιο, ομολογουμένως, κωμικά χριστουγεννιάτικα διαγγέλματα.
Στην ιστορία της Μέρκελ και τα συνοδευτικά υλικά και τις συνεντεύξεις, παρεμβάλλονται μονταζιακά στιγμές από την Ελλάδα της κρίσης: το παιδάκι που δεν μπορεί να διαβάσει γιατί στο σπίτι του έχει κοπεί το ηλεκτρικό, οι καρκινοπαθείς που δεν έχουν ασφάλεια ή χρήματα για θεραπεία, οι πεινασμένοι που σπεύδουν στη διανομή δωρεάν προϊόντων. Γιατί; Γιατί έτσι. Στο ντοκιμαντέρ του Κούλογλου η επιχειρηματολογία, η έρευνα και οι σχέσεις αιτιότητας μένουν στην επιφάνεια. Αυτό που έχει σημασία είναι να ακουμπήσει στο αρνητικό λαϊκό συναίσθημα των Ελλήνων για τη Μέρκελ και να τους προσφέρει αφορμές να γελάσουν εις βάρος της, παραμένοντας τόσο κατατοπισμένοι, ή μη, όσο ήταν και πριν δουν την ταινία.
Το κοινό θα εκτονωθεί κοροϊδεύοντας, μια και η ταινία είναι πραγματικά πολύ διασκεδαστική, επιβεβαιώνοντας ότι η Γερμανία της Μέρκελ ευθύνεται για όλες τις συμφορές που μας έχουν πέσει στο κεφάλι, αυταπόδεικτα. Κι αν η Μέρκελ και οι πολιτικές στρατηγικές της πράγματι έχουν κομμάτι ευθύνης για την παγκόσμια οικονομική κρίση, αυτό οπωσδήποτε δεν τεκμηριώνεται στο φιλμ του Κούλογλου.
………………………………………………..
* Ακόμα, αυτήν την εβδομάδα
στις αίθουσες το «Need for speed», αυτοκινητική περιπέτεια υψηλή σε οκτάνια, τεστοστερόνη και ολοκαίνουργια μοντέλα αυτοκινήτων, με πρωταγωνιστή τον Ααρον Πολ του «Breaking Bad», και το «Από τη Γη στη Σελήνη» του Αγγελου Σπάρταλη, η πρώτη ελληνική μεγάλου μήκους ταινία animation, βασισμένη στο μυθιστόρημα του Βερν.
