Είναι πάγια η τακτική του Ελληνα πρωθυπουργού να απουσιάζει από τη Βουλή όσο κρίσιμες κι αν θεωρούνται οι συνεδριάσεις της, όσο και αν κρίνεται απαραίτητη η παρουσία του τόσο ως πρωθυπουργού όσο και ως αρχηγού πολιτικού κόμματος. Το ίδιο πράττει και τώρα, παρά το σκάνδαλο που αποκαλύφθηκε και αφορά τις στενές σχέσεις του έμπιστου συνεργάτη του με στελέχη της Χρυσής Αυγής. Οσο αρνείται να παρουσιαστεί και να δώσει εξηγήσεις τόσο εκτίθεται απέναντι στους βουλευτές αλλά και στον ελληνικό λαό, που πραγματικά έχει σαστίσει με τόσα που ακούει και βλέπει.
Η στάση του αυτή προφανώς δηλώνει ενοχή, ότι δηλαδή ήξερε αλλά δεν έκανε τίποτε για να αποτρέψει τη σύνδεση του κόμματός του με το ναζιστικό μόρφωμα. Εχει δίκιο η αντιπολίτευση να τονίζει ότι μια δράκα ακροδεξιών στην κορυφή του κόμματος αλλά και της κυβέρνησης παρεμβαίνει στο κυβερνητικό έργο, απαξιώνοντας το Κοινοβούλιο και τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Ο πρωθυπουργός είναι υπόλογος στην ελληνική κοινωνία και στο δημοκρατικό πολίτευμα. Η επιλογή του να έχει στην κορυφή της πυραμίδας συνεργάτες που όχι απλώς ερωτοτροπούν με ολοκληρωτικά ιδεολογήματα, αλλά συνεργάζονται με νεοναζιστές, τον απαξιώνει σε όσους διαθέτουν δημοκρατική συνείδηση και τον μειώνει ως πρωθυπουργό ή ηγέτη με κύρος. Οφειλε να εμφανιστεί στη Βουλή και να αναλάβει την πολιτική ευθύνη. Αυτό, όμως, προϋποθέτει ότι έχει καθαρή συνείδηση και ότι έχει χαράξει διαχωριστικές γραμμές με οποιονδήποτε επιβουλεύεται το δημοκρατικό πολίτευμα. Ο κ. Σαμαράς αποφεύγοντας όλα αυτά είναι σαν να μηνύει στον ελληνικό λαό ότι είναι συνένοχος, ότι ήξερε τις υπόγειες επαφές των συνεργατών του με τους νεοναζιστές. Η αποπομπή του συνεργάτη του είναι στάχτη στα μάτια. Απλώς φαίνεται ότι απομακρύνει έναν ακροδεξιό θύλακο αλλά η ουσία παραμένει και δεν είναι άλλη από τη γενικότερη φιλοσοφία όλων των στενών συνεργατών του.
Η απουσία Σαμαρά από τη Βουλή και η άρνηση να αναλάβει την πολιτική ευθύνη επιβεβαιώνουν το πολιτικό του μέγεθος, καθώς δεν τον χαρακτηρίζει βέβαια η ευθιξία, αν όχι να παραιτηθεί τουλάχιστον να δρομολογήσει εξελίξεις για «κάθαρση» στον περίγυρό του.
Ανάλογες ευθύνες, όμως, έχει και το συγκυβερνών κόμμα, διότι ασφαλώς ήταν σε γνώση του ότι το κυβερνητικό επιτελείο είχε στενές σχέσεις με τη Χρυσή Αυγή· και εάν δεν το ήξερε, γνώριζε καλώς ότι η κυβέρνηση λειτουργούσε με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και αυτό συμφωνούσε, για να σωθεί η χώρα! Το παρακράτος δεν έχει καμία θέση σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα.
