Τριάντα τριών ετών, στέλεχος του ιταλικού κόμματος Αριστερά, Οικολογία και Ελευθερία, ο Μάρκο Φούρφαρο είναι υποψήφιος του ψηφοδελτίου «Η Αλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα» στην κεντρική Ιταλία. Θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ σημείο αναφοράς και υπόδειγμα για την ιταλική Αριστερά και επιμένει ότι έχουν ξεπεραστεί οι παραδοσιακοί διαχωρισμοί ανάμεσα σε εργοδότες και εργαζόμενους, αφού όλοι, πλέον, ζουν σε επισφαλή κατάσταση. «Η Ιταλία -μας λέει ο Φούρφαρο- με δεκαοκτώ εκατομμύρια πολίτες στο όριο της φτώχειας, δεν μπορεί να βοηθηθεί από την πολιτική και τα συνθήματα του Ματέο Ρέντσι»

«Είμαστε οι κύριοι εχθροί των ρατσιστών και όσων θέλουν να πείσουν τον κόσμο ότι ο κίνδυνος, σήμερα, είναι ο ξένος εργάτης και μετανάστης»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Θεόδωρο Ανδρεάδη-Συγγελάκη

• Σε τι οφείλεται η επιλογή σου να θέσεις υποψηφιότητα με το ψηφοδέλτιο «Η Αλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα»;

Στη φάση αυτή, στην οποία η μοίρα των χωρών μας και ολόκληρης της Ευρώπης διχάζεται ανάμεσα στα θύματα των πολιτικών που αύξησαν τη φτώχεια και την ανεργία και σε όσους προσπαθούν να επωφεληθούν της όλης κατάστασης -του φόβου και του μίσους- προτείνοντας την επιστροφή στον εθνικισμό, πείσθηκα αμέσως ότι η καλύτερη απάντηση ήταν αυτή του «ψηφοδελτίου Τσίπρα». Θεωρώ ότι η Αριστερά πρέπει να πάρει το ρίσκο, με αμεσότητα και θάρρος, για να καταφέρει να δημιουργήσει μια νέα Ευρώπη με κύρια σημεία αναφοράς την αλληλεγγύη και την προστασία των κοινωνικών, ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων. Χωρίς να αγνοούμε, βέβαια, ότι τα τελευταία χρόνια η Αριστερά, συχνά, δεν έπαιξε τον ρόλο που της άρμοζε, δεν κατάφερε να διαδώσει το αίσθημα ελπίδας, όπως επιβάλλεται. Για τον λόγο αυτό θεωρώ ότι η σημερινή πρωτοβουλία μας αποτελεί, αναμφισβήτητα, ένδειξη θάρρους και ότι κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει ότι η Ευρώπη του αύριο θα εξαρτηθεί και από τη διάθεσή μας να στρατευθούμε και να δώσουμε τη χειροπιαστή συμβολή μας.

• Τι γνωρίζεις για τον ΣΥΡΙΖΑ και ποιο είναι το όλο μήνυμα που φτάνει εδώ στην Ιταλία;

Είναι ένα μήνυμα πολύ θετικό, ένα ουσιαστικό μάθημα και για την ιταλική ιθύνουσα τάξη. Δεν νομίζω ότι η δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ εξαρτάται μόνον από το ότι ένωσε τις διάφορες ψυχές της Αριστεράς. Πιστεύω ότι αποδεικνύει πως όταν οι πολίτες έχουν τη δυνατότητα να διαλέξουν μια θαρραλέα πολιτική πρόταση, η οποία στηρίζεται στις αξίες της Αριστεράς, ξέρουν καλά τι πρέπει να κάνουν. Διότι σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, η οποία βασανίστηκε τόσο τα τελευταία χρόνια, οι άνθρωποι, βλέποντας ότι η Ευρώπη εφαρμόζει πολιτικές που σε στραγγαλίζουν, μπορούν εύκολα να πέσουν στην παγίδα του μίσους. Το ότι υπάρχει μια πρόταση που μπορεί να ξαναδώσει ελπίδα και προοπτική στους Ελληνες πολίτες, το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον Αλέξη Τσίπρα, εξασφαλίζει τόσο υψηλά ποσοστά στην πρόθεση ψήφου, αποτελεί μια σημαντική διδαχή για όλους εμάς. Σημαίνει πως, όταν η Αριστερά ξαναβρίσκει την επίγνωση της κοινωνικής της χρησιμότητας και προωθεί πολιτικές που βασίζονται σε μια πραγματική, σαφή αλλαγή, παύει να είναι μειοψηφία και αποκτά μια τεράστια δύναμη.

• Πολλοί σχολιαστές, όμως, αναφέρονται στον κίνδυνο να συνθλιβεί το ψηφοδέλτιό σας, λόγω της πίεσης που ασκούν από τη μια το Δημοκρατικό Κόμμα του Ρέντσι και από την άλλη το Κίνημα Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο…

Στην Ιταλία η πολιτική στο σύνολό της, εδώ και είκοσι χρόνια τουλάχιστον, υποφέρει εξαιτίας μιας επιφανειακής αντιμετώπισης των θεμάτων, με μονοδιάστατα μηνύματα και εμφανή έλλειψη ανάλυσης. Ακόμη και τους τελευταίους μήνες, με την καθοδική πορεία του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο Ματέο Ρέντσι κινδυνεύει να παγιδευτεί μέσα στα ίδια του τα συνθήματα. Το ίδιο ισχύει και για τον Μπέπε Γκρίλο, με τα «Πέντε Αστέρια» του: από τη μια λέει ότι επιθυμεί την ανανέωση και από την άλλη παίζει με τους φόβους των ανθρώπων και κατακρίνει τους πάντες και τα πάντα. Θέλω να πιστεύω, όμως, ότι οι συμπατριώτες μου δεν πρόκειται να πέσουν σε άλλες παγίδες, ότι δεν θα επιτρέψουν σε κανέναν να τους κοροϊδέψει, όπως συνέβη τα τελευταία είκοσι χρόνια. Οτι δεν θα πιστέψουν τους προφήτες που προσφέρουν εύκολες υποσχέσεις. Μπορεί η κατάστασή μας να μην είναι τόσο δραματική όσο εκείνη της Ελλάδας, αλλά έχουμε και εμείς δεκαοκτώ εκατομμύρια πολίτες κοντά στο όριο της φτώχειας, εννέα εκατομμύρια ανθρώπους που δεν μπορούν να ξοδέψουν χρήματα για τα προβλήματα υγείας τους. Η φτώχεια αυξάνεται συνεχώς. Το ψηφοδέλτιό μας πρέπει να παλέψει, όντως, για να μη συνθλιβεί, αλλά πιστεύω ότι το μήνυμά μας θα ξεχωρίσει διότι βασίζεται στην ειλικρίνεια: δεν είμαστε από εκείνους που λένε -με τρομερή δόση υποκρισίας- ότι θέλουν να αλλάξουν την Ευρώπη ενώ οι ίδιοι την έχουν φέρει στο σημερινό χείλος του γκρεμού. Αναφέρομαι στον Ρέντσι και στους συμμάχους του, οι οποίοι ψήφισαν το Σύμφωνο Σταθερότητας. Και φυσικά, όλοι βλέπουν ότι είμαστε οι κύριοι εχθροί των ρατσιστών, όσων θέλουν να πείσουν τον κόσμο ότι ο κίνδυνος, σήμερα, είναι ο ξένος εργάτης και μετανάστης. Πρέπει να καταφέρουμε να αποκτήσουμε την ίδια δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ και να πούμε με ξεκάθαρο τρόπο ότι όλα εξαρτώνται από κάποιες βασικές πολιτικές επιλογές.

• Η αιώνια εριστικότητα της ιταλικής Αριστεράς, οι υποδιαιρέσεις και τα «πολιτικά σχίσματα» θα μπορέσουν όντως να ξεπεραστούν; Πολλοί σας κατηγορούν ότι απευθύνεστε μόνον στους διανοούμενους και σε μια ιδιαίτερα περιορισμένη ελίτ…

Υπάρχει μεγάλη δόση αλήθειας σε όλα αυτά. Τα τελευταία είκοσι χρόνια η Αριστερά διχάστηκε, επικράτησε μεγάλη αμφισημία. Πολλοί επέλεξαν να διατηρήσουν ένα «επίσημο αριστερό βιογραφικό» αλλά να ασπαστούν δεξιές, στην ουσία, πολιτικές. Από την άλλη, είχαμε το σύνδρομο της μειοψηφίας -μια διανοουμενίστικη προσέγγιση που δεν μπορεί να επικοινωνήσει αποτελεσματικά με τον έξω κόσμο- και μια εμφανή τάση προς τις έριδες. Ολα αυτά αποθάρρυναν πολλούς νέους ανθρώπους που θα ήθελαν να ασχοληθούν με την πολιτική. Στην πραγματικότητα, όμως, η Αριστερά, στην Ιταλία, δεν έχει μπει στο περιθώριο. Με δημοψηφίσματα, με πολλές δημοτικές αναμετρήσεις, κατάφερε να αποδείξει ότι υπάρχει ένα μεγάλο μέρος του λαού μας που επιθυμεί ριζοσπαστικές αλλαγές. Από όλα αυτά εγώ βγάζω δύο συμπεράσματα: ότι υπάρχει μια χώρα η οποία είναι καλύτερη από την ιθύνουσα τάξη της, συχνά και από εκείνη της Αριστεράς. Και ότι, συχνά, ένα μέρος της Αριστεράς, πίστεψε ότι μπορούσε να πετύχει τον στόχο της με εύκολες λύσεις: χωρίς ισχυρά προγράμματα, με ένα κολάζ μικρών πολιτικών μηχανισμών. Οι συμμαχίες είναι σημαντικές, αλλά το πιο σημαντικό, πιστεύω, είναι να έχουμε ισχυρές ιδέες και να τις μεταδίδουμε με σωστό τρόπο. Μόνον έτσι η συμμετοχή φέρνει την αλλαγή.

• Ο Αλέξης Τσίπρας, σε συνέντευξή του στην τηλεόραση της RAI, δήλωσε πως, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση, θα επιδιώξει τη δημιουργία μιας κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας των μεσογειακών χωρών. Θα συμβάλετε στην προσπάθεια αυτή;

Θεωρώ ότι πρέπει να τα καταφέρουμε, και πιστεύω ότι μας το επιβάλλει η ίδια η Ιστορία. Η διαπίστωσή μου είναι γενικότερου χαρακτήρα: οι χώρες της νότιας Ευρώπης είναι μια ανοιχτή πύλη προς τη διαφορετικότητα, προς νέες κοινωνικές πραγματικότητες και πολιτισμούς. Οι εγωισμοί των κρατών και οι ιθύνουσες τάξεις δεν κατάλαβαν ότι ο πλούτος αυτός μπορούσε να βοηθήσει την οικονομική ανάπτυξη, αλλά επέμειναν στην εύκολη προπαγάνδα και στην παρουσίαση των μεταναστών ως απειλής. Οι σχετικοί νόμοι για την αντιμετώπιση της μετανάστευσης, στη Μεσόγειο, προκάλεσαν 25.000 νεκρούς μέσα σε είκοσι χρόνια και την ίδια ώρα κανείς δεν παραδέχεται ότι οι μετανάστες στηρίζουν το ιταλικό σύστημα πρόνοιας, με 1,3 δισεκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Για τον λόγο αυτό, πιστεύω ότι η πρόθεση του Αλέξη Τσίπρα έχει βαθύτερη σημασία. Με τη μεσογειακή αυτή συμμαχία, η Ευρώπη πρέπει να καταλάβει ότι μόνον αγκαλιάζοντας νέους τρόπους σκέψης, νέους πολιτισμούς, αναβαθμίζοντας τη Μεσόγειο, θα μπορέσει να πετύχει και την οικονομική της ανάπτυξη, τη διεύρυνση της γνώσης και του ειδικού βάρους της.