Στην ταινία «Ντομ Χέμινγουεϊ» του Ρίτσαρντ Σέπαρντ ο Βρετανός ηθοποιός, που τελευταία εντυπωσιάζει σε κλασικούς ρόλους στο θέατρο, αποδεικνύει ότι μπορεί και στην οθόνη να παίξει με το σώμα του και να αγκαλιάσει τη χυδαιότητα σε ένα κατάμαυρο crime flick

Της Λήδας Γαλανού

Ντομ Χέμινγουεϊ

(Dom Hemingway)

Σκηνοθεσία: Ρίτσαρντ Σέπαρντ

Ηθοποιοί: Τζουντ Λο, Ρίτσαρντ Ε. Γκραντ, Ντέμιαν Μπισίρ, Εμίλια Κλαρκ

Ο Ντομ έχει μείνει στη στενή 12 χρόνια: σ’ αυτό το διάστημα άφησε τη ζωή να φύγει από τα χέρια του, έχασε τη γυναίκα του από καρκίνο, αποξενώθηκε από την κόρη του. Τώρα ο Ντομ είναι έξω. Φωνακλάς, πληθωρικός, βίαιος, εκρηκτικός, είναι αποφασισμένος να αποζημιωθεί για τη θυσία που έκανε, να διεκδικήσει την ανταμοιβή του από το «αφεντικό» του υποκόσμου, τον κ. Φοντέν, μια και για να προστατέψει εκείνον δέχτηκε να μπει στη φυλακή. Μαζί με τον παλιόφιλο και συνεργάτη του Ντίκι, ο Ντομ κατευθύνεται στην έπαυλη του αφεντικού, προσπαθώντας στην πορεία να πιάσει την καλή, αλλά και να συνδεθεί ξανά με την κόρη του.

Ο σκηνοθέτης του «Matador» κι ο παραγωγός του «Sexy Beast» συνεργάζονται για ένα νέο κατάμαυρο, έντονα στιλιζαρισμένο βρετανικό crime flick, που μπορεί να μη φτάνει την τελειότητα του «Sexy Beast», είναι όμως απρόσμενο, διασκεδαστικό και προτείνει μια ολοκαίνουρια γκάμα από ξεσπάσματα οργής και δημιουργικά βρισίδια. Ο Σέπαρντ σκιαγραφεί περίφημα τους περιθωριακούς, ακραίους ήρωές του, ο Ρίτσαρντ Ε. Γκραντ φέρνει πάντα το χαμόγελο στα χείλη και μόνο που εμφανίζεται στην οθόνη κι ο Τζουντ Λο, πολύ μακριά από τους καλοβαλμένους ζεν πρεμιέ στους οποίους μας έχει συνηθίσει, αποδεικνύει ότι μπορεί να αγκαλιάσει τη χυδαιότητα, να παίξει με το σώμα του, να βρομίσει όσο χρειάζεται για να γίνει αληθινά ενδιαφέρων. Παρ' ότι η πλοκή παίρνει μια αταίριαστα μελοδραματική τροπή προς το φινάλε, ο Ντομ Χέμινγουεϊ εγγυάται τα κέφια της εβδομάδας του Πάσχα (η ταινία προβάλλεται στις αίθουσες από την Κυριακή του Πάσχα).

…………………………………………………………………………………………

Αγόρια της διπλανής πόρτας (That awkward moment)

Σκηνοθεσία: Τομ Γκόρμικαν

Ηθοποιοί: Ζακ Εφρον, Μάιλς Τέλερ, Μάικλ Μπ. Τζόρνταν, Ιμοτζεν Πουτς

Ο Τζέισον, ο Ντάνιελ και ο Μάικι είναι κολλητοί από το Πανεπιστήμιο. Λίγο πριν από τα 30, βρίσκονται μπροστά σε ερωτικά σταυροδρόμια. Ο Μάικι προσπαθεί να διασώσει τον γάμο του. Ο Ντάνιελ δυσκολεύεται να παραδεχτεί ότι είναι έτοιμος να αφήσει το γκομενιλίκι για μια σταθερή σχέση. Κι ο Τζέισον νιώθει ότι ερωτεύεται για πρώτη φορά κι αυτό του προκαλεί τρόμο. Η αφρόκρεμα του νεανικού αμερικανικού σινεμά πρωταγωνιστεί σε μια ρομαντική κομεντί, τόσο ανέμπνευστη που ξεπερνά ακόμα και τα κινηματογραφικά «Sex and the City». Αδιάφοροι ήρωες, βαρετές συνθήκες, κλισέ διάλογοι, σε μια ταινία που μας κάνει να χαιρόμαστε που ακόμα και τα αγόρια της δικής μας διπλανής πόρτας μάλλον θα έχουν κάτι πιο έξυπνο να μας πουν.

……………………………………………………………………………………………….

Oldboy

Σκηνοθεσία: Σπάικ Λι

Ηθοποιοί: Τζος Μπρόλιν, Ελίζαμπεθ Ολσεν, Σαρλίτο Κόπλεϊ, Σάμιουελ Τζάκσον, Μάικλ Ιμπεριόλι

Ο Τζο βρίσκεται φυλακισμένος στην απομόνωση για 20 ολόκληρα χρόνια, χωρίς να γνωρίζει ποιος τον κρατά και για ποιο λόγο. Οταν απελευθερώνεται, ξεκινά ορμητικά μια μανιασμένη διαδρομή εκδίκησης.

Ο Σπάικ Λι διασκευάζει την ταινία που το 2003 καθιέρωσε το όνομα του Παρκ Τσαν-Γουκ. Οτι είναι ένας δυναμικός σκηνοθέτης, που μπορεί με την ίδια άνεση να διαχειρίζεται την ένταση, το timing, τους ήρωές του, τα φιλοσοφικά διλήμματα και την ωμή βία, είναι αναμφίβολο. Επιπλέον, η φωτογραφία είναι εξαιρετική, οι σεναριακές ανατροπές έχουν διατηρηθεί κι ο Τζος Μπρόλιν ανταποκρίνεται με κύρος σ’ έναν πρωταγωνιστικό ρόλο όπου σπάνια τον συναντάμε. Κι όμως, τίποτε δεν έχει τη λάμψη της πρωτότυπης ταινίας, σ’ ένα αξιοπρεπέστατο ριμέικ, του οποίου ακόμα προσπαθούμε να καταλάβουμε τον λόγο ύπαρξης (η ταινία προβάλλεται στις αίθουσες από την Κυριακή του Πάσχα).

………………………………………………………………………………………………….

Η Πεντάμορφη και το Τέρας

(La Βelle et la Βête)

Σκηνοθεσία: Κριστόφ Γκανς

Ηθοποιοί: Λεά Σεντού, Βενσάν Κασέλ, Αντρέ Ντισολιέ, Εδουάρδο Νοριέγα

Η Πεντάμορφη θέλει να βοηθήσει τον πατέρα της, έναν πάλαι ποτέ πλούσιο έμπορο που ήρθε αντιμέτωπος με την καταστροφή. Ετσι, «προσφέρει» τον εαυτό της στο μυστηριώδες Τέρας, για να διαπιστώσει σύντομα ότι νιώθει μια παράλογη έλξη γι’ αυτό το παράξενο και θεωρητικά αποτρεπτικό πλάσμα.

Η ταινία του Κριστόφ Γκανς μακράν απέχει από το σουρεαλιστικό αριστούργημα του Ζαν Κοκτό, ούτε κι έχει την παραμικρή πρόθεση να προσθέσει οτιδήποτε νέο στο κλασικό παραμύθι. Μ’ αυτό, ωστόσο, το δεδομένο, παρουσιάζει την πιο πλούσια, καθηλωτική, λεπτοδουλεμένη εκδοχή του γνωστού ρομάντζου-ύμνου στη διαφορετικότητα και τη φαντασία, με συγκλονιστικά σκηνικά κι ένα καστ καθ’ όλα πεντάμορφο (η ταινία προβάλλεται στις αίθουσες από την Κυριακή του Πάσχα).

………………………………………………………………………………………….

Κυριαρχία

(Transcendence)

Σκηνοθεσία: Γουόλι Φίστερ

Ηθοποιοί: Τζόνι Ντεπ, Ρεμπέκα Χολ, Μόργκαν Φρίμαν, Πολ Μπέτανι, Κέιτ Μάρα

Ο δρ Γουίλ Κάστερ, με την υποστήριξη της συντρόφου του, Εβελιν, βρίσκεται πολύ κοντά στο να ολοκληρώσει μια μηχανή τεχνητής νοημοσύνης, ένα εργαλείο που όχι μόνο κατέχει ολόκληρη την ανθρώπινη γνώση, αλλά επιπλέον διαχειρίζεται συναισθήματα και συνείδηση. Μια ομάδα εξτρεμιστών που δρουν ως τρομοκράτες της αντιτεχνολογίας φτάνουν στα άκρα για να τον εμποδίσουν.

Ο μόνιμος διευθυντής φωτογραφίας του Κρίστοφερ Νόλαν σκηνοθετεί ένα σύνθετο θρίλερ επιστημονικής φαντασίας, αλλά το «Transcendence» δεν είναι «Inception», αν και πολύ θα το ήθελε. Παρ' ότι η σκοτεινή ατμόσφαιρα της ταινίας και η σκηνογραφική έμπνευση στήνουν ένα φουτουριστικό πλαίσιο πλούσιο σε ιδέες, το σενάριο είναι, εναλλάξ, υπερβολικά σύνθετο ή αδιανόητα απλοϊκό, με αποτέλεσμα ο θεατής να μην παρασύρεται από το νήμα της αγωνίας, ενώ βρίσκεται στο επίκεντρο μιας παλιομοδίτικης τεχνοφοβίας. Δεν είναι τυχαίο ότι ο φωτογράφος Φίστερ παρασύρεται σε εντυπωσιακές εικόνες και δεν ενοχλείται από την ελλιπή ιστορία του και τους μονοδιάστατους ήρωες, όπως άλλωστε και οι fans καθόλου δεν θα ενοχληθούν από την παρουσία του Τζόνι Ντεπ, έστω και… «ψηφιακού» (η ταινία προβάλλεται στις αίθουσες από την Κυριακή του Πάσχα).

……………………………………………………………………………………………..

* Ακόμη, από την Κυριακή του Πάσχα στις αίθουσες «Η Τίνκερμπελ και οι Πειρατές» για όλους τους μικρούς (και μεγαλύτερους) θεατές που κρύβουν μια νεράιδα μέσα τους.