Του Τάσου Παππά
Το βαρύ πυροβολικό της συστημικής προπαγάνδας και εδώ και στην Ευρώπη είναι η θεωρία του μονόδρομου. Ετσι έχουν τα πράγματα, μας λένε, και είναι μάταιο, αν όχι επικίνδυνο, να προσπαθήσεις να τ’ αλλάξεις. Πρέπει να αποδεχτούμε την υπάρχουσα κατάσταση χωρίς μεμψιμοιρίες και λαϊκισμούς. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αγωνιστούμε με σύνεση και μετριοπάθεια, για να πείσουμε τις κυρίαρχες δυνάμεις να βάλουν λίγο νερό στο κρασί τους. Αν το δίλημμα είναι «συμβιβασμός ή καταστροφή», η απάντηση είναι αυτονόητη. Συμβιβασμός βεβαίως, κι ας είναι σάπιος και ηττοπαθής.
Πρόκειται για το ευαγγέλιο της υποταγής. Τα πράγματα είναι όντως έτσι, αλλά δεν προέκυψαν αυτομάτως, δεν ήταν προϊόν μιας φυσικής εξέλιξης. Είναι το αποτέλεσμα της ιδεολογικής ηγεμονίας του νεοφιλελευθερισμού και των συνταγών λιτότητας που εφαρμόστηκαν σε όλη την ήπειρο από τα συντηρητικά και τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα. Και τα πράγματα ως έχουν δεν είναι καθόλου καλά για την πλειονότητα των πολιτών. Ο ευρωπαϊκός Νότος της μαζικής ανεργίας και της ύφεσης δίνει τον τόνο, αλλά και στις υπόλοιπες χώρες, αυτές που υποτίθεται ότι λειτουργούν σαν το καλό παράδειγμα για τους «λουφαδόρους του Νότου», η κατάσταση επιδεινώνεται. Οχι φυσικά για τις ελίτ του χρήματος – αυτές τις παρασιτικές ομάδες που αυξάνουν την περιουσία τους και την πολιτική δύναμή τους απομυζώντας τους πληβείους και τον δημόσιο πλούτο και χρησιμοποιώντας το κράτος άλλοτε για να τις σώσει από την κρίση και άλλοτε για να τις προστατεύσει με την κατασταλτική πυγμή του από τις «παλαβές μάζες».
Στις λεγόμενες ισχυρές χώρες η ανεργία μεγαλώνει, η μερική και κακοπληρωμένη απασχόληση έχει γίνει ο κανόνας, το κοινωνικό κράτος συρρικνώνεται, το ποσοστό φτώχειας φουσκώνει και ως αντίδραση αναπτύσσεται ένα ισχυρό ρεύμα αντίθεσης στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, όπως το έχουν κατασκευάσει οι Γερμανοί και οι πρόθυμοι σύμμαχοί τους.
Ο Φάρατζ στην Αγγλία, η Λεπέν στη Γαλλία, ο Γκρίλο και ο Μπερλουσκόνι στην Ιταλία, η Ακρα Δεξιά στην Ολλανδία και τη Δανία, που χτυπάνε μεγάλα νούμερα στις δημοσκοπήσεις και ορισμένοι εξ αυτών φλερτάρουν με την πρώτη θέση στις ευρωεκλογές, έχουν στην ατζέντα τους την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ενωση και την ευρωζώνη. Την ίδια στιγμή οι υπεύθυνοι για τη σημερινή πραγματικότητα (συντηρητικοί, φιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες) καλούν τους πολίτες να υπερασπιστούν την Ευρώπη γιατί είναι το σπίτι όλων μας! Δεν πείθουν όμως γιατί έχουν βεβαρημένο παρελθόν και γιατί δεν δείχνουν να έχουν συνειδητοποιήσει τις συνέπειες των επιλογών τους. Το μοντέλο που έχουν φτιάξει δεν είναι υπερασπίσιμο. Αν δεν αλλάξει ριζικά, κινδυνεύει με κατάρρευση.
