Του Τάσου Παππά

Για να καταλάβω: Αν το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές υπολείπεται του αθροίσματος των ποσοστών της Ν.Δ. και της Ελιάς, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν θα θέσει θέμα πρόωρων εκλογών και δεν θα αμφισβητήσει την πολιτική νομιμοποίηση του δικομματικού μπλοκ; Αυτό είπε ο Γ. Σταθάκης, ένα στέλεχος που συνήθως μετράει τα λόγια του, δεν πάσχει από μεγαλοϊδεατισμό και στο παρελθόν έχει τοποθετηθεί για κρίσιμα ζητήματα μ’ έναν τρόπο ρεαλιστικό, θα έλεγα, που δεν άρεσε όμως σ’ όλες τις πτέρυγες του κόμματος. Θυμίζουμε τη δήλωσή του για το επαχθές χρέος. Γι' αυτό και έχει κατηγορηθεί ότι με τις παρεμβάσεις του «γειώνει» τον αριστερό και ριζοσπαστικό χαρακτήρα της προγραμματικής πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ.

Υπόθεση εργασίας: Αν ο ΣΥΡΙΖΑ προηγηθεί της Ν.Δ. με πέντε ποσοστιαίες μονάδες, αλλά η Ελιά δεν καταποντιστεί και καταφέρει να επιβιώσει μ’ ένα αξιοπρεπές ποσοστό, το οποίο προστιθέμενο σ’ αυτό της Ν.Δ. δίνει άθροισμα λίγο πάνω από την εκλογική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ, η ηγεσία της Κουμουνδούρου θα σημάνει τη λήξη των εχθροπραξιών και θα ανανεώσει το ραντεβού της με την κυβέρνηση για τις εθνικές κάλπες, όποτε στηθούν αυτές;

Σύμφωνα με τον κ. Σταθάκη, έτσι πρέπει να γίνει. Συμμερίζονται οι πάντες αυτήν την προσέγγιση; Οχι. Ο κ. Σταθάκης, όπως μας είπαν στελέχη που βρίσκονται κοντά στον κ. Τσίπρα, «είναι εκτός γραμμής». Οπως εκτός γραμμής λένε ότι κινήθηκε και ο υποψήφιος ευρωβουλευτής Στ. Κούλογλου, ο οποίος ζήτησε την παραίτηση του δημάρχου Αργυρούπολης-Ελληνικού Χρ. Κορτζίδη. Ναι, αλλά εκτός γραμμής ο ένας, εκτός γραμμής ο άλλος, όσο κι αν στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν ένα ευρύχωρο καταστατικό που επιτρέπει την έκφραση διαφορετικής γνώμης, ακόμη και δημοσίως, το πράγμα γίνεται περίεργο. Ιδιαίτερα όταν έχουμε επανάληψη τέτοιων περιστατικών και μάλιστα σε προεκλογική περίοδο, δηλαδή στη φάση εκείνη που όλα τα κόμματα προσπαθούν να περιορίσουν τα λάθη και να εκμεταλλευτούν τις αστοχίες των αντιπάλων τους.

Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανήκει στην κατηγορία των κομμάτων όπου επικρατεί σιγή νεκροταφείου και έχει αποκηρύξει το μοντέλο λειτουργίας που επιβάλλει, στο όνομα της ενότητας, το καμουφλάρισμα των διαφωνιών και το φάσκιωμα των αντιθέσεων. Ωστόσο, το κόμμα δεν είναι λέσχη συζητήσεων όπου μπορείς ακινδύνως να λες ό,τι γουστάρεις. Υπάρχουν συνέπειες. Για να πείσουν το εκλογικό σώμα ότι είναι έτοιμοι να αναλάβουν ευθύνες διακυβέρνησης, πρέπει πρώτα να πειστούν οι ίδιοι ότι θέλουν και, κυρίως, ότι μπορούν.