Δικαστήρια Σχολής Ευελπίδων. Ισόγειο. Κτίριο 16. Αίθουσα Εισαγγελίας Ακροάσεων. Ετος 2013. Πόλη των Αθηνών. Συγκλονίζουν όσα συμβαίνουν σε τούτον τον μικρό χώρο, όπου συγκεντρώνονται κατά εκατοντάδες κάθε μέρα οι «Αθλιοι» των Αθηνών, θύματα της οικονομικής κρίσης. Ψυχές ρημαγμένες, κορμιά καταπονημένα, παγωμένα από το κρύο του χειμώνα, μυαλά σαλεμένα από την απόγνωση βλέπουν τους εισαγγελείς ακροάσεων, που καρτερικά ακούν τον πόνο τους, σαν μια σπίθα ελπίδας, την τελευταία ίσως για κάποιου είδους επανένταξή τους στη φυσιολογία της κάθε μέρας, στη ζωή την κανονική.
Και, να. Οι εισαγγελείς που υπηρετούν στο Τμήμα Ακροάσεων της Εισαγγελίας της Αθήνας αποδεικνύονται άνθρωποι, κοινωνικοί λειτουργοί περισσότερο, ψυχαναλυτές. Αναγκάζονται να διεισδύσουν στα άγνωστα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, νιώθουν τον πόνο των ψυχικά κλονισμένων συνανθρώπων, συμβουλεύουν, δίνουν λύσεις. Βγαλμένοι, θαρρεί κανείς, από τις σελίδες του Βικτόρ Ουγκό, συμβουλεύουν τους πάντες, διαβάζοντας και ερμηνεύοντας τις διατάξεις του νόμου και ανακουφίζουν πολλούς ταλαιπωρημένους. Αλλοδαποί που διώκονται από νοσοκομεία επειδή έληξε η άδεια παραμονής τους, επιστρέφουν καθώς οι εισαγγελείς πείθουν τον διοικητή να τους ξαναπάρει, αφού ο ίδιος δεν είχε διαβάσει με προσοχή τον κανονισμό του ίδιου του νοσοκομείου, που δεν επιτρέπει την εκδίωξη ασθενών.
Οικογένειες με ειδικές ανάγκες προστρέχουν στους εισαγγελείς να μεσολαβήσουν στη ΔΕΗ ώστε να τους επανασυνδέσει το ρεύμα. Οι εισαγγελείς διαβάζουν τις διατάξεις για άτομα με ειδικές ανάγκες και η διοίκηση της ΔΕΗ επανασυνδέει το ρεύμα. Δίνουν, δηλαδή, κατευθύνσεις εκεί όπου απουσιάζει η κοινή λογική, επιτελούν έργο θαυμαστό σε μια εποχή που τα μνημόνια θερίζουν τις ανθρώπινες υπάρξεις, διαταράσσουν την προσωπικότητα, την αξιοπρέπεια πολλών. Φαίνονται, αλλά δεν είναι ήρωες μυθιστορήματος. Είναι, απλώς, συνετοί και συμπονετικοί άνθρωποι, σε ένα ανύπαρκτο κοινωνικό κράτος, που μόνο του μέλημα είναι η είσπραξη φόρων μέσα από δραματικές περικοπές μισθών και συντάξεων.
Ενα κράτος που πολύ μοιάζει με το πανδοχείο των Θερναδιέρων των «Αθλίων» του Ουγκό…
Ταυτόχρονα αναδεικνύεται η έλλειψη προσοχής κι ενδιαφέροντος εκ μέρους πολλών υπευθύνων διαφόρων οργανισμών προς τους ψυχορραγούντες άνεργους, πάσχοντες, ασθενείς, έχοντες ανάγκη ψυχιατρικής βοήθειας κ.λπ. Η λύση είναι μπροστά στα μάτια τους, αλλά δεν μπαίνουν στον κόπο να σκύψουν με ευαισθησία και να τη δουν. Είναι το αποτέλεσμα της χρόνιας, πάσχουσας δημόσιας διοίκησης, της γραφειοκρατικής δομής της.
Σε καιρούς που οι άνθρωποι ψάχνουν για ένα πιάτο φαΐ, για μια κουβέρτα, για μια στοιχειώδη στέγη, που το ανθρώπινο σώμα βιώνει τον εξευτελισμό του λόγω ανύπαρκτης κοινωνικής πολιτικής εκ μέρους της κυβέρνησης, οι εισαγγελείς του Τμήματος Ακροάσεων κρατάνε την ελπίδα ζωντανή, γίνονται φάρος τηλαυγής για όλους μας, στηρίζουν όρθια την αξιοπρέπεια και την εμπιστοσύνη μεταξύ των ανθρώπων. Γίνονται παράδειγμα. Αρκεί να μη γίνουν και θύματα εκμετάλλευσης, να μην τους πιουν το αίμα. Ας ανοίξει τα μάτια της η κυβέρνηση.
