Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στο αραβικό εμιράτο του Κατάρ φαίνεται πως απέβλεπε περισσότερο να ενισχύσει την εικόνα του καθώς και της κυβέρνησής του, παρά να αποφέρει άμεσα και συγκεκριμένα οφέλη για τη χώρα. Ο κ. Σαμαράς δεν ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός που νόμιζε ότι μόλις επισκεφθεί το μικροσκοπικό αλλά πάμπλουτο εμιράτο θα σπεύσουν οι άρχοντές του να γεμίσουν το ελληνικό θησαυροφυλάκιο με δισεκατομμύρια πετροδολάρια. Είχαν προηγηθεί τρεις πρωθυπουργοί και η σοδειά ήταν πενιχρή.

Στην περίπτωση του Σαμαρά μάλλον ψυχρολουσία ήταν το αποτέλεσμα, καθώς το Κατάρ προτιμά την απ' ευθείας ανάθεση μέσω διακρατικών συμφωνιών, γιατί δεν θέλει να μπαίνει στο βάσανο των διεθνών διαγωνισμών για την ανάθεση έργων. Ετσι ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για να εξαιρέσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή την Ελλάδα από τη διαδικασία – κάτι μάλλον απίθανο.

Η κωμικοτραγική πλευρά της επίσκεψης συμπληρώθηκε από τις διαβεβαιώσεις του κ. Σαμαρά ότι, όπως του διεμήνυσε η ηγεσία του Κατάρ, το εμιράτο είναι φίλος της Ελλάδας! Με τέτοιες υψηλού επιπέδου και σοβαρότητας διαβεβαιώσεις, ο Ελληνας πρωθυπουργός ανέλαβε να παίξει τον ρόλο του Ευρωπαίου που προσπαθεί να πείσει τους… ιθαγενείς να του χαρίσουν τον πλούτο τους μοιράζοντάς τους καθρεφτάκια. Παρουσιάζοντας λοιπόν τους επιχειρηματίες που τον συνόδευαν, τόνισε ότι «οι Ελληνες επιχειρηματίες που βρίσκονται στο Κατάρ είναι οι καλύτεροι»!!! (τα θαυμαστικά είναι δικά μας). Και πρόσθεσε τα εξής, εξίσου φιλοσοφημένα λόγια: «Οι δύο χώρες έχουν πολλά κοινά πεδία για ένα νέο ξεκίνημα στις σχέσεις τους. Και οι δύο αγαπούν τη ζωή, το εμπόριο και τη θάλασσα». Δυστυχώς, δεν επεκτάθηκε άλλο για να μάθουμε τα υπόλοιπα «κοινά πεδία». Αλλά αυτό το «νέο ξεκίνημα» είναι μια κοινοτοπία πια, ένα ανιαρά επαναλαμβανόμενο στερεότυπο των τελευταίων χρόνων που συγκαλύπτει τις συνεχείς αποτυχίες αλλεπάλληλων υπουργών και πρωθυπουργών να χαράξουν και να εφαρμόσουν μια εξωτερική πολιτική με αρχές, άξονες, πρόγραμμα και κυρίως στόχους – άμεσους και μακροπρόθεσμους.

Ο κ. Σαμαράς μπορεί να έδωσε πολλές υποσχέσεις, αλλά γύρισε ουσιαστικά με άδεια χέρια. Το εμιράτο ενδιαφέρεται βέβαια για κάποια περιφερειακά αεροδρόμια και κάποιες μαρίνες, αλλά γι' αυτά ενδιαφέρεται και η γειτονική μας Τουρκία.

Ενα πολυδιαφημισμένο ταξίδι με ελάχιστα απτά αποτελέσματα. Αραγε ποια είναι η συμβολή των δύο άλλων εταίρων της τρικομματικής κυβέρνησης στον προγραμματισμό τέτοιων πετυχημένων αποστολών στο εξωτερικό;