Χρονογράφημα 

Του Πέτρου Μανταίου

Τώρα που άνοιξε πάλι, για πολλοστή φορά, ο φάκελος «Παραλία»∙ και τι δεν έχει ακούσει αυτή η… γυναίκα! Τι Κυανή Ακτή την είπαν, τι ότι θα την αναπτύξουν ευθέως και πλαγίως, τι ότι θα τη συγκοινωνήσουν από θαλάσσης, θα τη μαρινάρουν (με πρόσθετες μαρίνες!), θα της αλλάξουν την πίστη για να την ντύσουν στα ισλαμικά μετάξια… τα θα εκ των θων… Τώρα που έπιασαν από την κυβέρνηση τα βιολιά με Κατάρ, ανάπτυξη, απασχόληση, μπλα μπλα μπλα. Και από την αντιπολίτευση, τα λαούτα με το ξεπούλημα, την υποτέλεια, το προτεκτοράτο, τα άλλα μπλα μπλα…

Ωρα να πω κι εγώ δυο λόγια, από εμπειρικές παρατηρήσεις, που βεβαιώνουν ότι στις περισσότερες αναπλάσεις, οι πιο ασφαλείς, καλαίσθητες και οικονομικές λύσεις είναι όσες παρακολουθούν το τοπίο, όπως, χιλιάδες χρόνια, το πλάθει η φύση. Αυτό που, πολύ μετά, το είπαν σεβασμό περιβάλλοντος, οικολογία, αειφόρο ανάπτυξη. Προπαντός σε περιπτώσεις όπου καραδοκεί η δύναμη του νερού: ποταμός ή θάλασσα. Γνωρίζω ότι μ’ αυτά δεν συμφωνούν εργολάβοι και «κουμπάροι» πολιτικοί, ομού και κάποιοι εκδότες με άρθρα που θυμίζουν τεχνικές εκθέσεις πιστοποίησης! Αλλά αυτά δείχνει η ζωή…

Τα είδα την προπερασμένη Κυριακή. Τα είχα δει και πριν από ένα μήνα. Μα πιο πολύ, το φθινόπωρο του ’11. Είδα –και πλέον γνωρίζω– τι ζημιές προκαλούν οι φουρτούνες στην αναπλασμένη –τεραστίου κόστους!– φαληρική ακτή, από το (παλιό) Τροκαντερό και την προκυμαία του Φλοίσβου, μέχρι την προκυμαία και την παραλία του Αλίμου. Μπετά σμπαράλια, κιγκλιδώματα τιναγμένα, χώματα ανασκαμμένα∙ τόσο που διέκρινες τα αλλοτινά βράχια! Αναπλάσεις που έγιναν στο χαρτί με κριτήρια… κονομισιάς και περιβαλλοντικές μελέτες ανύπαρκτες έως… κατόπιν εορτής. Αυτά να δούμε ενόψει (οψέποτε…) ακόμα μιας «ανάπλασης» στην Παραλία: Πώς να βάλουμε μια φορά τους εργολάβους να δουλέψουν, χωρίς προτεταμένο χέρι και μπροστάντζες, εθνωφελώς. Από λόγια, καλά Χριστούγεννα…