Του Μπάμπη Αγρολάμπου

Είναι προφανές ότι κάτι δεν πάει καλά με τους δύο κυβερνητικούς εταίρους, τον κ. Σαμαρά και τον κ. Βενιζέλο. Αν δεν τους φθάνουν δέκα ημέρες για να κάνουν ανασχηματισμό (όση προεργασία και αν απαιτεί, όπως λέει και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος), μπορεί να συμπεράνει κανείς τι θα γίνει εάν χρειαστεί να πάρουν κρίσιμες αποφάσεις.

Ο πρωθυπουργός, καθ' όλη την προεκλογική περίοδο, διατεινόταν ότι η κυβέρνησή του έχει κάνει όσα δεν έχουν γίνει επί δεκαετίες. Εάν είναι έτσι, τότε και ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος έκαναν λάθος να δώσουν το βράδυ των εκλογών σήμα ανασχηματισμού. Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει. Ειδικά όταν, σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα τις κυβέρνησης, ετοιμάζεται για την επόμενη μεγάλη επιτυχία, της διαπραγμάτευσης για την ελάφρυνση του χρέους.

Ο υπουργός Οικονομικών, «ο πιο μισητός άνθρωπος στη χώρα», όπως αποκάλεσε τον εαυτό του σε καναδική εφημερίδα, ισχυρίζεται ότι αφήνουμε την κρίση πίσω μας. Εάν είναι έτσι, ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος είναι απαράδεκτοι και μόνον που συζητούν για την αντικατάστασή του. Και ο κ. Στουρνάρας επίσης, εάν προτιμά τη θέση του διοικητή της ΤτΕ από το να κλείσει σε πέντε με έξι μήνες την τελευταία διαπραγμάτευση.

Η δυστοκία του ανασχηματισμού οδηγεί σε διαφορετικό συμπέρασμα. Οτι τα μνημόνια που έσκιζε κάθε μέρα ο πρωθυπουργός, οι εταίροι τα θέτουν ξανά στο τραπέζι και μέχρι το τέλος της δεκαετίας -με την πιο αισιόδοξη προοπτική- η οικονομία θα κινείται υπό αυστηρή επιτήρηση. Με αυτές τις συνθήκες, τις οποίες γνωρίζουν καλύτερα οι δύο κυβερνητικοί εταίροι, έχει δίκιο ο υπουργός να προτιμά τη θέση του κεντρικού τραπεζίτη, όπου έχει αφήσει και το μαξιλάρι των 10 δισ. ευρώ από την ανακεφαλαιοποίηση.

Για τον κ. Στουρνάρα, λοιπόν, δεν θα υπάρξει καλύτερη ευκαιρία εξόδου. Το ερώτημα τώρα είναι αν ο πρωθυπουργός και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης μπορούν να βρουν έναν νέο υπουργό. Αν και φαίνεται απίστευτο, δεν μπορούν. Παρά ταύτα, θα συνεχίσουν να φαντασιώνονται την ανασύνθεση του πολιτικού συστήματος…