Του Τάσου Παππά
Εμφανίστηκε με τυμπανοκρουσίες, τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης το υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό, οι δημοσκοπήσεις το κανάκεψαν, τα άλλα κόμματα το φοβήθηκαν, ο επικεφαλής του υποσχέθηκε ότι δεν θα είναι μία από τα ίδια, ότι θα επιχειρήσει να αλλάξει την εικόνα της πολιτικής ζωής ότι, ότι, ότι…
Το εκλογικό αποτέλεσμα δεν δικαίωσε τις προσδοκίες των δημιουργών του. Ωστόσο, δεν ήταν καταστροφικό. Και έφτασε η στιγμή να δώσει το Ποτάμι ουσιαστικά δείγματα γραφής, γιατί σε όλη τη διάρκεια του σύντομου βίου του δεν άρθρωσε καθαρό πολιτικό λόγο. Γενικότητες κοινής λήψεως, κοινοτοπίες περί ηθικοποίησης της πολιτικής και άλλα εύηχα.
Μόνο μ’ αυτά, που είναι δημοφιλή στους καφενέδες της επικράτειας, δεν χτίζονται κόμματα που φιλοδοξούν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο και να ανατρέψουν τους συσχετισμούς. Απαιτούνται απαντήσεις στα κομβικά ζητήματα που απασχολούν τους πολίτες.
Για παράδειγμα: Τι είδους κόμμα θέλεις να συγκροτήσεις; Ενα κόμμα για την πολιτική ή ένα κόμμα της αντιπολιτικής; Θα είναι ανοιχτό και ευρύχωρο, δηλαδή ένα κόμμα των μελών που θα έχουν αποφασιστική γνώμη στη χάραξη της πολιτικής, ή ένα κόμμα κατ’ ευφημισμόν δημοκρατικό που θα διοικείται από μια κλειστή ομάδα φίλων του προέδρου; Ποια είναι η θέση του στη σύγχρονη πολιτική γεωγραφία;
Η διάκριση Αριστεράς-Δεξιάς λέει κάτι στα στελέχη του ή μήπως τη θεωρούν ξεπερασμένη, όπως υποστηρίζει μια φιλελεύθερη σχολή σκέψης που αντιμετωπίζει την κοινωνία ως ενιαίο σύνολο, χωρίς τάξεις και ανταγωνιστικά συμφέροντα; Κι αν πιστεύουν ότι υπάρχουν σήμερα Δεξιά και Αριστερά, ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές που βάζουν και με ποια παράταξη εκτιμούν ότι μπορούν να συνεννοηθούν καλύτερα;
Πώς τοποθετείται απέναντι στο κοινωνικό ζήτημα που είναι το σημείο αναφοράς και η ταυτότητα όλων των πολιτικών συλλογικοτήτων; Εχει προτάσεις για την αντιμετώπιση της ανεργίας, τη μείωση των ανισοτήτων, τον ρόλο του δημόσιου τομέα στην παραγωγική διαδικασία; Ποια πρέπει να είναι η στάση του κόμματος απέναντι στο σύστημα διαπλοκής που λυμαίνεται τον τόπο; Δύσκολα όντως πράγματα. Η πολιτική όμως δεν είναι μια υγιεινή διαδικασία για ντιλετάντες. Το «όλοι αδέλφια είμαστε» ταιριάζει σε θρησκευτική σέχτα. Το «είμαστε διαθέσιμοι για τους πάντες» παραπέμπει σε σύνδεσμο μισθοφόρων.
Του Τάσου Παππά
