Του Μάκη Κοψίδη
Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και η σταθεροποίησή του σε υψηλά ποσοστά όχι μόνο διαψεύδει όσους μίλαγαν για περιστασιακή άνοδο στις εκλογές του 2012 αλλά πιστοποιεί μία σημαντική μεταβολή στην πολιτική γραμμή του τα τελευταία χρόνια.
Πρόκειται επί της ουσίας για ποιοτικό άλμα που προσδιορίζεται από την ριζική αλλαγή πολιτικής σε σχέση με την πολιτική που ήταν υπεύθυνη για την καθήλωσή του στο 4%.
Από την πολιτική του «όχι σε όλα», στο επίκεντρο βρίσκεται το κορυφαίο ζήτημα της διακυβέρνησης. Από την στείρα αντιπολίτευση , αιχμή αποτελεί πλέον η εναλλακτική πρόταση εξουσίας.
Από τον στόχο δημιουργίας της «Μεγάλης Αριστεράς» μαζί με τον κύριο πολέμιό του, το ΚΚΕ ! έχει πραγματοποιηθεί ένα αποφασιστικό άνοιγμα σε δυνάμεις του δημοκρατικού, σοσιαλδημοκρατικού χώρου που αντιτάσσονται στις μνημονιακές πολιτικές.
Από την μόνιμή και άγονη διαμαρτυρία ξεδιπλώνεται μία συμμαχία σε κοινωνικό επίπεδο με τον πάντα κρίσιμο για τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα παράγοντα, τον μεσαίο χώρο, τα πολυπληθή μεσαία εισοδηματικά στρώματα που συνθλίβονται από τις κυβερνητικές πολιτικές.
Από την πολυδαίδαλη και αναποτελεσματική συμμαχία των συνιστωσών έχουμε πλέον ενιαίο κόμμα.
Χωρίς αυτό το ποιοτικό άλμα καμία ουσιαστική εκλογική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ήταν δυνατή ακόμη και στην περίπτωση λήψης πιο επώδυνων μέτρων.
Οι αναγκαίες όμως προσαρμογές στους πολιτικούς στόχους συνεχίζονται και προσδίδουν με τον ρεαλισμό τους μία νέα δυναμική.
Η διεκδίκηση κυβέρνησης δημοκρατικής, προοδευτικής, πατριωτικής δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για ένα σημαντικό παράγοντα. Τις πολιτικές συμμαχίες. Ιδιαίτερα στον ρευστό χώρο της κεντροαριστεράς που αναμένονται ανακατατάξεις. Η προοπτική συμμαχίας με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν αφορά μόνο δυνάμεις εντός της ΔΗΜΑΡ. Όσο αποκαλύπτεται και στον πλέον αδαή ότι η προσχώρηση ή και στήριξη της «Ελιάς» δεν είναι τίποτα άλλο από άμεση ενίσχυση της κυβέρνησης Σαμαρά και των πολιτικών του Βερολίνου, η «κεντροαριστερά» των μνημονίων θα αποψιλώνεται και άλλο. Θα απεγκλωβίζονται δυνάμεις που θα μπορούσαν να ενισχύσουν μία προοδευτική προοπτική και μία πιο ριζική αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών.
