Του Τάσου Παππά
«Προσέξτε πώς διαβάζετε την έκθεση του ΔΝΤ», μας λένε οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και οι νεοφιλελεύθεροι δημοσιολόγοι και συμπληρώνουν: «Δεν είναι τόσο κακή όσο φαίνεται από πρώτη ματιά, αφού αναγνωρίζει τα επιτεύγματα της εφαρμοζόμενης πολιτικής και δίνει έμφαση στην παραγωγικότητα και τις εξαγωγές, δηλαδή στα κρίσιμα μεγέθη όλων των οικονομιών». Μάλιστα. Ας οπλιστούμε, λοιπόν, με καλή διάθεση κι ας προσπαθήσουμε να διαβάσουμε την έκθεση φορώντας τα γυαλιά της αισιοδοξίας. Πρέπει να ανησυχούμε με τις επισημάνσεις ότι χρειάζονται γενναίες παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό σύστημα; Οχι. Κατηγορηματικά. Είναι εμπαθείς όσοι ισχυρίζονται ότι πίσω από τις κομψές αυτές λέξεις κρύβονται οι σκοτεινές προθέσεις των δανειστών, που θα μεταφραστούν σε νέα επώδυνα μέτρα για τους συνταξιούχους.
Κακώς υποστηρίζουν ότι, με δεδομένες την κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων, την ανεργία στα ύψη, την απόφαση της κυβέρνησης να μειώσει τις εισφορές της εργοδοσίας και τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος σε όλα τα Ταμεία, το πιθανότερο είναι πως οι αλλαγές θα πλήξουν τα λαϊκά στρώματα. Τα επιχειρήματά τους είναι ραχιτικά και ο κύριος στόχος τους είναι να δυσφημήσουν το πνεύμα συναίνεσης που επιχειρούν να μεταλαμπαδεύσουν στην κοινωνία οι εμπνευσμένοι μεταρρυθμιστές και ακούραστοι εχθροί των οπισθοδρομικών συντεχνιών και του νοσηρού αριστερού λαϊκισμού.
Αλλά, είπαμε, όλοι αυτοί είναι επαγγελματίες καταστροφολόγοι, φανατικοί οπαδοί του αριστερίστικου μοντέλου «όσο χειρότερα για την κοινωνία, τόσο καλύτερα για το κίνημα». Στο πυρ το εξώτερον. Πάμε παρακάτω. Πρέπει να μας ζώσουν τα μαύρα φίδια επειδή οι συντάκτες της έκθεσης ζητούν να «σπάσει επιτέλους το ταμπού των ομαδικών απολύσεων»; Σε καμία περίπτωση. Αμέσως μετά μας διαβεβαιώνουν ότι έτσι θα ενθαρρυνθούν οι ξένοι επιχειρηματίες να έρθουν στην Ελλάδα και να ρίξουν ζεστό και άφθονο χρήμα που θα φέρει νέες θέσεις εργασίας. Η ένσταση που καταθέτουν οι γνωστοί προφήτες συμφορών ότι, όπου εφαρμόστηκε αυτή η συνταγή, το αποτέλεσμα ήταν η γενίκευση της μερικής και κακοπληρωμένης απασχόλησης, δεν έχει βάση και είναι προδήλως κινδυνολογική.
Ούτε φίδια λοιπόν ούτε μαύρα. Αλλά και αυτά που φαντάζουν δυσοίωνα για τον κόσμο της εργασίας, ότι δηλαδή πρέπει να αλλάξουν οι κανόνες που ισχύουν για την κήρυξη απεργίας και να επιτραπεί το λοκ άουτ, δεν είναι δα και προς θάνατον. Σιγά μην αφήσουμε τα συνδικάτα ανεξέλεγκτα να εκβιάζουν τους επιχειρηματίες με απεργίες για ψύλλου πήδημα χωρίς αυτοί να έχουν το δικαίωμα να αμυνθούν. Ισότητα δεν θέλετε; Ισότητα θα επιβάλουμε. Ιερό το δικαίωμα της απεργίας; Ιερό και το δικαίωμα της ανταπεργίας. Ουφ. Επιτέλους, η Ελλάδα γίνεται μια κανονική χώρα. Πόσο δίκιο είχε ο πρωθυπουργός μας…
