Του Βίκτωρα Νέτα
Η κυβέρνηση του «σαρωτικού» ανασχηματισμού και των νέων πρωθυπουργικών υποσχέσεων στις πρώτες εξετάσεις που έδωσε με το πρόβλημα των καθαριστριών έμεινε στάσιμη. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με το πρόβλημα της διαθεσιμότητας του διοικητικού προσωπικού των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Εύλογα, λοιπόν, αναρωτιέται ο άνεργος, ο εξαθλιωμένος και ο εξουθενωμένος από τις εξοντωτικές φορολογικές αφαιμάξεις πολίτης: Οταν μια κυβέρνηση δεν μπορεί να λύσει σχετικά μικρά προβλήματα, όπως αυτό των άμοιρων καθαριστριών, πώς θα μπορέσει να λύσει τα μεγάλα; Πώς θα δημιουργήσει εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας για να εξαφανίσει την ανεργία και να διασώσει το σύστημα των κοινωνικών ασφαλίσεων; Πώς θα μειώσει τους φόρους; Πώς θα προσελκύσει επενδύσεις για να αρχίσει η ανάπτυξη;
Σ’ αυτά τα ερωτήματα δεν μπορεί να δώσει πειστικές απαντήσεις η κυβέρνηση, αλλά δεν δίνει ούτε και η αντιπολίτευση, η οποία ζητάει εκλογές πιστεύοντας ότι θα την οδηγήσουν στην εξουσία, οπότε και θα δώσει λύσεις που θα βγάλουν τη χώρα από την κρίση. Ωστόσο δεν μπορεί να διατυπώσει συγκεκριμένες προτάσεις λύσεων. Μαγικές λύσεις στο πρόβλημα της οικονομίας και της βαθιάς κρίσης του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος της χώρας δεν υπάρχουν. Ούτε και μπορούμε να τις περιμένουμε από τους δανειστές μας, οι συνταγές των οποίων με τα μνημόνια αποδείχθηκαν λαθεμένες και αντί να θεραπεύσουν, επιδείνωσαν την κρίση.
Υπάρχουν, όμως, πρακτικές λύσεις, οι οποίες είναι δυνατόν να εφαρμοστούν, έστω και τώρα με καθυστέρηση. Χρειάζεται κοινός νους για να βρεθούν, ώστε να κινητοποιηθούν, οι υγιείς δυνάμεις του τόπου, αφού σαρωθεί το διαβρωμένο και διεφθαρμένο σύστημα με κάποιες τολμηρές κυβερνητικές αποφάσεις.
Να μιλήσουμε, λοιπόν, πρακτικά. Οι υπουργοί, ιδίως αυτοί των μεγάλων δυνατοτήτων, εξοντώνονται από την καθημερινότητα, γι’ αυτό και δεν μπορούν να μελετήσουν τα στοιχεία ανάπτυξης και να προγραμματίσουν την εφαρμογή μέτρων. Θα έπρεπε, λοιπόν, να συγκροτηθεί μια ομάδα «σοφών» (όπως είχε γίνει προδικτατορικά) από ειδικούς Ελληνες επιστήμονες του εξωτερικού και του εσωτερικού, η οποία να μελετήσει και να προγραμματίσει την αξιοποίηση του πλούτου και των δυνατοτήτων της χώρας, που δεν είναι καθόλου φτωχή. Αυτό το σοβαρό έργο είχε αναλάβει το Κέντρο Προγραμματισμού και Ερευνών (ΚΕΠΕ), την ίδρυση και τη διεύθυνση του οποίου ανέθεσε ο Κων. Καραμανλής το 1961 στον Ανδρέα Παπανδρέου. Εγιναν στην αρχή αξιόλογες μελέτες και εκπονήθηκαν προγράμματα, τα οποία δεν εφαρμόστηκαν από τις κυβερνήσεις και το ΚΕΠΕ έμεινε ένας γραφειοκρατικός μηχανισμός. Με το έργο του ΚΕΠΕ, λοιπόν, θα μπορούσε να ασχοληθεί η ομάδα σοφών. Να τι θα έκανε:
Πρώτον: Να μετρήσει και να αξιολογήσει την κρατική περιουσία, με στόχο την αξιοποίησή της προς όφελος του λαού. Δυστυχώς το ελληνικό κράτος δεν γνωρίζει την περιουσία του, όπως δεν γνωρίζει και τον αριθμό των υπαλλήλων του. Εχει υπολογιστεί ότι η κρατική περιουσία έχει αξία που φτάνει τα 350 με 400 δισ. ευρώ. Ενα μεγάλο μέρος των καλλιεργήσιμων εκτάσεων θα μπορούσε να δοθεί αμέσως σε ακτήμονες και σε καλλιεργητές με ασήμαντο ενοίκιο (το μέτρο αυτό εφαρμόζεται ήδη στην Αλβανία!). Ενα άλλο μέρος μπορεί να δοθεί για τουριστική αξιοποίηση. Επίσης θα πρέπει να γίνει λογική εκμετάλλευση και του δασικού πλούτου της χώρας, για να προστατευθεί από τις καταπατήσεις.
Δεύτερον: Να γίνει εδώ και τώρα, με σοβαρό προγραμματισμό, η Ελλάδα παραγωγός καθαρής ηλεκτρικής ενέργειας από φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες, εκμεταλλευόμενη τον άφθονο ήλιο και τους συνεχείς ανέμους. Πολύ γρήγορα η χώρα μπορεί να πάψει να παράγει ηλεκτρική ενέργεια με την εισαγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου, αλλά και να πάψει να καίει ρυπογόνο λιγνίτη. Υπάρχει η δυνατότητα να κάνει η Ελλάδα και εξαγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στην Ευρώπη, όπου υπάρχει ζήτηση και έχει εκδηλωθεί έντονο ενδιαφέρον ειδικά από τη Γερμανία. Ολοι οι δήμοι της χώρας με δημοτικές επιχειρήσεις, στις οποίες να έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν και δημότες, μπορούν να αξιοποιήσουν τον ήλιο και τους ανέμους, που προσφέρονται δωρεάν από τη φύση.
Τρίτον: Η Ελλάδα δεν είναι φτωχή χώρα. Εχει προς αξιοποίηση και ορυκτό πλούτο. Εχει και υδρογονάνθρακες και φυσικό αέριο, όπως αποδείχθηκε από σοβαρές έρευνες. Εχει και μεταλλεύματα, από χρυσό, βωξίτη κ.ά. έως και ουράνιο. Εχει, λοιπόν, πρώτες ύλες για να αναπτύξει βιομηχανία.
Τέταρτον: Μπορεί η Ελλάδα, που είναι ένα απέραντο θερμοκήπιο, να παράγει υψηλής ποιότητας γεωργοκτηνοτροφικά προϊόντα και όχι να εισάγει ακόμη και πατάτες και λεμόνια και αχλάδια! Ο μεταποιητικός τομέας, που είχε αναπτυχθεί από τους αγροτικούς συνεταιρισμούς, δυστυχώς παραμελήθηκε από τον κομματισμό και αφέθηκαν να καταρρεύσουν μεγάλες βιομηχανικές μονάδες, που πραγματοποιούσαν σημαντικές εξαγωγές.
Πρέπει, επιτέλους, εφαρμόζοντας απλές πρακτικές λύσεις και παραμερίζοντας συμφέροντα να φύγουμε από τη μιζέρια και την κακομοιριά.
