Μια ακόμη επίδειξη κυβερνητικού αυταρχισμού και προσβολής των δημοκρατικών δικαιωμάτων αποτελεί το σχέδιο νόμου για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας που προωθεί η κυβέρνηση παρά τις αντιρρήσεις κορυφαίων του νομικού κόσμου της χώρας. Με βάση την «επικινδυνότητα» του κρατούμενου θα οδηγείται στις νέες πτέρυγες που θυμίζουν Μεσαίωνα και τιμωρούν αντίθετα σε κάθε ανθρωπιστική αρχή του δικαίου τους φυλακισμένους που εκτίουν την ποινή τους.
Η κυβέρνηση, παρά τις λίγες επιφυλάξεις που διατύπωσε την τελευταία στιγμή το συγκυβερνών ΠΑΣΟΚ, προχωρεί σε διατάξεις σύμφωνα με τις οποίες ο υπουργός Δικαιοσύνης θα αποφασίζει μόνος του για την τύχη των κρατουμένων, διορίζοντας επικεφαλής των φυλακών συναδέλφους του συνταξιούχους και αναθέτοντας τη φύλαξη σε ένοπλα τμήματα της αστυνομίας. Αντί να υιοθετήσει η κυβέρνηση μια πολιτική βελτίωσης των συνθηκών που επικρατούν στις φυλακές, όπως είναι ο συνωστισμός και η εξαθλίωση των κρατουμένων, η συνύπαρξη υγιών με ασθενείς κρατούμενους, στρέφει το «ενδιαφέρον» της στη μεγαλύτερη τιμωρία όσων επιδεικνύουν τάσεις απόδρασης και εγκληματική συμπεριφορά. Ουδεμία μέριμνα για μια καλύτερη εφαρμογή του δικαίου στον κρίσιμο τομέα του σωφρονιστικού συστήματος. Γι' άλλη μια φορά η Πολιτεία εκδικείται, δεν σωφρονίζει, τιμωρεί, δεν παιδαγωγεί.
Η απόσυρση του νομοσχεδίου αυτού είναι η μόνη λύση εάν θέλουμε να θεωρούμαστε ακόμη ευρωπαϊκή χώρα, εάν θέλουμε να παρουσιαζόμαστε ως δημοκρατική και εκσυγχρονιστική πολιτεία. Η υπόθεση των φυλακών όφειλε να προβληματίζει όλους μας, ως κοινωνία αλλά και ως πολιτικά κόμματα και κοινωνικούς φορείς. Διότι από τη στιγμή που ο κατηγορούμενος δικάζεται και οδηγείται στις φυλακές, δεν σημαίνει ότι παύει να είναι άνθρωπος, ότι χρειάζεται να τρέφεται, να εργάζεται, να εκπαιδεύεται ώστε κάποια στιγμή να επανενταχθεί. Να έχει στιγμές ελευθερίας, επικοινωνίας με τον έξω κόσμο και άλλα δικαιώματα, τα οποία προστατεύουν την ελάχιστη αξιοπρέπεια του ανθρώπου.
Το νομοσχέδιο προβλέπει αυστηρή απομόνωση και εξοντωτικές συνθήκες γι' αυτούς που θεωρούνται «επικίνδυνοι». Εξοντώνονται που εξοντώνονται ψυχολογικά, ας μην εξοντωθούν και φυσικά, θα είναι όνειδος για το δίκαιο και τη Δημοκρατία, έννοιες, βέβαια, που σπάνια σεβάστηκε αυτή η κυβέρνηση. Να πάψει η ιδεολογία μίσους και εκδίκησης που καλλιεργεί και να σταθεί αυστηρά, επιστημονικά και ανθρώπινα απέναντι σε όλους τους κρατούμενους, ακόμη και στους πιο απείθαρχους.
