Αφού πρώτα απεργάζονται την αφαίμαξη του πλούτου από τους εργαζομένους και τη διοχέτευσή του στους λίγους πλουσίους του πλανήτη, αφού ασελγούν στα εργασιακά δικαιώματα, αλλά και στα κοινωνικά και τα πολιτικά και αφού, τέλος, διαρρηγνύουν κάθε κοινωνικό ιστό, με μέσο επιβολής, πάντα, διορισμένες από τους ίδιες κυβερνήσεις, έρχονται κατόπιν και, με όρους που εφευρίσκουν, εξαπατούν την κοινωνία και τους διανοούμενους.
Είναι οι Ευρωπαίοι πολιτικοί και οι τεχνοκράτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης συνεπικουρούμενοι από τις λεγόμενες «δεξαμενές σκέψεις» που ενισχύονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Το νέο «κατόρθωμά» τους, η καινούργια επινόησή τους για να αποφύγουν τον αποκρουστικό όρο «μαζικές απολύσεις» είναι ο όρος «μετασχηματισμός». Οι πολυεθνικές εταιρείες αποφασίζουν να απολύσουν χιλιάδες εργαζομένους αλλά δεν θέλουν τον κακό απόηχο της πράξης τους. Ετσι κάνουν λόγο όχι για χιλιάδες απολυμένους, αλλά για χιλιάδες εργαζομένους που «μετασχηματίστηκαν» σε άτομα χωρίς εργασία!
Αυτές οι τερατολογίες, δυστυχώς, γίνονται αποδεκτές από οικονομολόγους και κυβερνητικούς παράγωντες, οι οποίοι με τη σειρά τους -και με το αζημίωτο- τις προωθούν στην αγορά, επικαλυμμένες με το επιστημονικό τους «κύρος». Στη συνέχεια αντιδρούν κόμματα και οργανώσεις, αλλά ο όρος έχει ήδη υπεισέλθει στο καθημερινό λεξιλόγιο και στις καθημερινές πρακτικές των πολυεθνικών, με αποτέλεσμα να ριζώσει βαθιά στις συνειδήσεις των κοινωνιών. Κάτι ανάλογο του πολιτικώς ορθού, που είχε την ίδια αφετηρία και έχει γίνει πλέον αποδεκτό, κατ' αρχάς από την άρχουσα τάξη και στη συνέχεια σχεδόν από όλους.
Ο άνεργος δεν είναι ένας απελπισμένος που δυσκολεύεται να ικανοποιήσει τις βιοτικές του ανάγκες, αλλά ένας άνθρωπος που έχει «μετασχηματιστεί» σε άτομο χωρίς εργασία. Με τη νέα αυτή «ιδιότητα» συμβάλλει στην άνοδο των κερδών των εταιρειών που τον μετασχημάτισαν και σε λίγο καιρό όλα έχουν ξεχαστεί. Το σύνθημα «οι εργοδότες δεν απολύουν, αλλά μετασχηματίζουν» με την πάροδο του χρόνου και με τη διάδοσή του γίνεται οικονομικός όρος που θα χρησιμοποιείται πλέον απ' όλη την αγορά. Δεν είναι τυχαίο ότι οι «ειδήμονες» των «δεξαμενών σκέψης» πληρώνονται αδρά και βομβαρδίζουν καθημερινά τα πρόθυμα μέσα ενημέρωσης. Η Ευρώπη δεν είναι οι τεχνοκράτες και οι «ειδήμονες», είναι -έπρεπε να είναι- οι λαοί και μια κοινωνική πολιτική την οποία θα έπρεπε να διαμορφώνουν κόμματα, κινήματα και oργανώσεις της κοινωνίας πολιτών που εκπροσωπούν τα πραγματικά συμφέροντα του συνόλου. Οχι, λοιπόν, σε μετασχηματισμούς! Οχι στη νέα αθλιότητα που έρχεται από τις Βρυξέλλες.
