Ηταν φυσικό να προκληθούν τριγμοί στην κυβέρνηση μετά τα τερατώδη λάθη της στα εκκαθαριστικά για τον ενιαίο φόρο στα ακίνητα. Οι καταγγελίες, ακόμη και από στελέχη της κυβέρνησης για υπερβολικά ολισθήματα, είναι χαρακτηριστικές. Γεγονός είναι ότι οι αποτιμήσεις γης εκ μέρους της Εφορίας ήταν εξωπραγματικές. Ηταν λογικό να ξεσηκωθούν και οι πέτρες, όπως ήδη είχαμε επισημάνει, όπως επίσης και για την πολιτική της για την απαλλαγή από χρέη βαρόνων των μέσων ενημέρωσης. Ηταν όλα τόσο εξόφθαλμα, ώστε η κυβέρνηση αναγκάστηκε να πάρει πίσω τις «διορθώσεις» της, τις οποίες φρόντισε να παρουσιάσει ως βελτιώσεις, ενώ επρόκειτο για ήδη θεσμοποιημένες φοροαπαλλαγές.

Οι φωστήρες του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, αντί να λάβουν υπόψη τις συγκεκριμένες αντικειμενικές τιμές, επιστράτευσαν τιμές γειτονικών περιοχών, οι οποίες βέβαια ήταν κατά πολύ ψηλότερες κι ενώ πέρυσι λ.χ. σ' ένα δημοτικό διαμέρισμα ήταν 10.000 ευρώ ανά στρέμμα, φέτος εκτοξεύτηκαν στις 60.000! Τώρα δρομολογούν νέα φορολογία για 4.000 οικισμούς σε 457 περιοχές της χώρας, προσπαθούν δηλαδή να δείξουν ένα κοινωνικό προσωπείο στην ελληνική επαρχία, για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τους κατοίκους κατά τις (προεκλογικές;) τους επισκέψεις ή κατά τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Μεταφέρουν, δηλαδή, τα βάρη από την επαρχία στις μεγαλουπόλεις, με κίνδυνο πάλι να εκτιναχτούν οι τιμές για τις εκτός σχεδίου περιοχές Αθήνας και Θεσσαλονίκης.

Δεν είναι τυχαίο ότι αναγκάστηκε να παρέμβει ο ίδιος ο πρωθυπουργός μετά τον σάλο που ξεσηκώθηκε ώστε να γίνει αποτίμηση των αξιών της γης με βάση τα περσινά επίπεδα, όπως δηλαδή καθορίστηκαν στον φόρο ακίνητης περιουσίας (ΦΑΠ) του 2013. Μπροστά στη γενική κατακραυγή αναγκάστηκε και το ΠΑΣΟΚ να παρέμβει, προτείνοντας να παραταθεί η πληρωμή της πρώτης δόσης στις 30 Σεπτεμβρίου αντί για τις 31 Αυγούστου. Είναι εμφανές ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε σύγχυση, κινούμενη ανάμεσα στη δική της ανικανότητα και τη λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή μετά τα τόσο κραυγαλέα λάθη της.

Η σπουδή της να περάσει κρίσιμα θέματα από τα θερινά τμήματα της Βουλής δείχνει τον καιροσκοπισμό της και την αδυναμία της να εκφράσει τη λαϊκή βούληση, την οποία έχει εξ αρχής περιφρονήσει. Οσα ψεύδη και τεχνάσματα και αν επιστρατεύσει, φαίνεται ότι χάνει το ελάχιστο λαϊκό έρεισμα, που της είχε απομείνει.