Του Τάσου Παππά

Την «αποθέωση» γνώρισε η Αγκελα Μέρκελ, για την πολιτική που έχει επιβάλει η χώρα της στην ευρωζώνη, σε πρόσφατη σύναξη στη Γερμανία γνωστών οικονομολόγων – κατόχων Νόμπελ. Και τι δεν είπαν για τις επιλογές της. Ο Πίτερ Ντάιμοντ προέβλεψε ότι οι ιστορικοί θα ρίξουν πίσσα και πούπουλα στους Ευρωπαίους κεντρικούς τραπεζίτες. Ο Τζόζεφ Στίγκλιτς χαρακτήρισε καταστροφικές τις πολιτικές της λιτότητας, ενώ ο Κρίστοφερ Σιμς συμβούλευσε Ελλάδα, Πορτογαλία και Ισπανία να ετοιμάσουν εφεδρικό σχέδιο εξόδου από το ευρώ, γιατί η παραμονή τους στη νομισματική ένωση θα προκαλέσει μεγαλύτερες ζημιές απ’ αυτές που θα επιφέρει η αποχώρησή τους.

Τι απάντησε η καγκελάριος της Ευρώπης; «Οι πρώτοι καρποί μιας βιώσιμης ανάπτυξης είναι πλέον ορατοί»! Οχι, δεν έκανε χιούμορ. Μιλούσε σοβαρά. Μήπως βλέπει κάτι που όλοι οι υπόλοιποι δεν μπορούν ή δεν θέλουν λόγω αγκυλώσεων να δουν; Και καλά οι οικονομολόγοι. Ας μην πάρουμε τοις μετρητοίς όσα δυσοίωνα εκστομίζουν σήμερα, επειδή έχουν πέσει πολλές φορές έξω στις αναλύσεις τους και επειδή μερικοί απ’ αυτούς δεν είχαν πάρει χαμπάρι τι συνέβαινε στην παγκόσμια οικονομία και εμφανίζονταν αισιόδοξοι για το μέλλον του καπιταλισμού και την πρόοδο των κοινωνιών, ενώ έσκαγαν δίπλα τους οι «φούσκες» και πολλές χώρες αντιμετώπιζαν το φάσμα της χρεοκοπίας. Ας είμαστε επιφυλακτικοί.

Με τις επίσημες όμως υπηρεσίες των κρατών-μελών της ευρωζώνης, που είναι υπεράνω υποψίας για ιδεολογική ιδιοτέλεια και μας περιγράφουν μια κατάσταση κάθε άλλο παρά ειδυλλιακή, τι πρέπει να κάνουμε; Να αγνοήσουμε τα στοιχεία που λένε ότι για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια η πρόβλεψη για την ανάπτυξη στη Γερμανία αναθεωρείται προς τα κάτω; Να μη δώσουμε βάση στις εκτιμήσεις ότι η ανάπτυξη στη Γαλλία και την Ιταλία φλερτάρει με το μηδέν; Να υποτιμήσουμε το γεγονός ότι η ανεργία στις ταλαιπωρημένες χώρες του Νότου δεν υποχωρεί και ότι στη Γαλλία έχει ξεπεράσει το ψυχολογικό όριο του 10%; Να κλείσουμε τα μάτια στον εφιάλτη της ύφεσης που οι αρχιτέκτονες της δημοσιονομικής πειθαρχίας νόμισαν ότι είχαν ξορκίσει, αλλά αυτός επιμένει; Να μην ανησυχήσουμε με την εκτόξευση του χρέους στην Ιταλία, που υποχρέωσε τον κεντρικό τραπεζίτη Ντράγκι να θέσει θέμα Μνημονίου και για την πατρίδα του; Μήπως να αλείψουμε με πίσσα και πούπουλα εκτός από τους τραπεζίτες κι εκείνους τους πολιτικούς που έγιναν τα σκαμνάκια τους;