Του Γιάννη Ντεντόπουλου
Ηταν ένας από τους «δώδεκα Ελληνες θεούς», που χόρεψαν συρτάκι την «Dream Team» στη Σαϊτάμα, στον αξέχαστο ημιτελικό του Μουντομπάσκετ του 2006. Ηταν η μεγαλύτερη νίκη (σκορ 101-95) στην ιστορία της εθνικής ομάδας, που συνοδεύτηκε με την κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου.
Είναι ο μοναδικός από εκείνη την παρέα που συνεχίζει απτόητος και αρχηγός (πια) των «δώδεκα καμικάζι» που επέλεξε ο νέος ομοσπονδιακός τεχνικός, Φώτης Κατσικάρης, να πέσουν στη μάχη του 17ου Παγκοσμίου Κυπέλλου, το οποίο ξεκινάει απόψε σε τέσσερις πόλεις της Ισπανίας.
Ο Νίκος Ζήσης, έφτασε στα 31, λες και το κάνει επίτηδες να αποφεύγει να συγχρονίσει τη βιολογική ηλικία του με τη συμπεριφορά του. Κάποτε ήταν ο «μεγάλος-μικρός» της ομάδας, αφού από την εφηβεία του σκεφτόταν και αποφάσιζε μέσα και έξω από το παρκέ με ωριμότητα βετεράνου. Τώρα που έχει μπει στην κατηγορία των «30 something», θαρρείς ότι συναγωνίζεται τον ενθουσιασμό των δύο γιων του.
«Ενας 20άρης είναι από τη φύση του ρωμαλέος, οπότε προσπαθεί να κάνει το παιχνίδι του πιο ώριμο. Οσο “περπατάει”, αποκτά εμπειρία, προσπαθεί να κρατά άσβεστη τη φλόγα μέσα του», ισχυρίζεται, προσπαθώντας να εκλογικεύσει τις διάφορες φάσεις της μεγάλης καριέρας του. Μιας καριέρας που μοιάζει αλληλένδετη με την παρουσία του στην εθνική ομάδα. Από την Εθνική Παίδων, μέχρι την Ανδρών, χωρίς διακοπή.
«Ξέρεις τι γίνεται; Ειδικά για μένα, που τα τελευταία χρόνια παίζω στο εξωτερικό, η εθνική ομάδα είναι ο ομφάλιος λώρος με την πατρίδα. Κάθε φορά που τελείωνε το πρωτάθλημα, είτε στην Ιταλία είτε στην Ισπανία είτε στη Ρωσία, ανυπομονούσα πότε θα επιστρέψω, να συναντηθώ με τους συμπαίκτες μου και να παίξουμε μαζί».
• Σου κακοφάνηκαν οι τελευταίες τρεις συνεχόμενες αποτυχίες;
«Θα ήταν ψέμα να πω ότι δεν με πείραξαν. Από την άλλη, αυτή είναι η φύση του αθλητισμού. Αυτό που έχει σημασία είναι πώς αντιδράς όταν έρθει η… στραβή. Νιώθω ότι δεν μας έχει πάρει από κάτω. Εχουμε πεισμώσει. Σηκωνόμαστε και ετοιμαζόμαστε να συνεχίσουμε με μεγαλύτερο πάθος».
• Τι θα είναι επιτυχία και τι αποτυχία για την Εθνική σε αυτό το Παγκόσμιο;
«Αποτυχία θα είναι να μη φτάσουμε καν στα νοκ άουτ. Από εκεί και πέρα, αν εξαιρέσουμε την Ισπανία, που λόγω δυναμικότητας και έδρας έχει πλεονέκτημα, όλες τις άλλες ομάδες που είναι πιθανό να συναντήσουμε μπορούμε να τις νικήσουμε αλλά και να μας νικήσουν. Δεν μας αρέσει να δίνουμε υποσχέσεις. Μας αρκεί να αισθανθεί ο κόσμος που μας αγαπάει και μας το δείχνει σε κάθε ευκαιρία, ότι για να μας νικήσει ένας αντίπαλος θα πρέπει πρώτα να περάσει πάνω από το πτώμα μας. Να είναι πραγματικά καλύτερος και όχι πιο μαχητικός».
• Επικρατεί η εντύπωση ότι φέτος δεν υπάρχει μεγάλη πίεση για το αποτέλεσμα. Μήπως οι απουσίες, με βασικότερη αυτή του κουμπάρου σου, του Βασίλη Σπανούλη, έχουν κατεβάσει τις προσδοκίες;
«Κατ’ αρχάς ένα τουρνουά το παίζουν οι παρόντες και όχι οι απόντες. Ανέκαθεν την πίεση τη βάζαμε εμείς στον εαυτό μας, γιατί τη φανέλα της Εθνικής την έχουμε κάνει εμείς να είναι βαριά. Κανείς δεν διανοείται να συμμετέχει χωρίς να “διψάει” για το καλύτερο. Οσο για τον Βασίλη, φυσικά και μου λείπει, γιατί από μικρά παιδιά είμαστε και συγκάτοικοι στο δωμάτιο. Η δουλειά μας είναι να καλύψουμε την απουσία του, όπως και την απουσία των άλλων που θα μπορούσαν να είναι μαζί μας και δεν είναι».
• Σε σχέση με την περσινή ομάδα, η φετινή έχει αλλάξει κατά το 50% συν τον προπονητή. Πώς έχει επιδράσει αυτό το δεδομένο στη χημεία σας;
«Στην ουσία μόνον ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι νέο πρόσωπο. Οι υπόλοιποι πέντε ήταν μέλη της ομάδας που για διάφορους λόγους δεν έπαιξαν στο Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας. Εχουν εμπειρία και συνεπώς δεν θεωρώ ότι η ομάδα ξεκινάει από την αρχή, απλά προσπαθεί να κάνει ένα νέο ξεκίνημα».
• Μια και το έφερε η κουβέντα, ο Αντετοκούνμπο τι περίπτωση είναι;
«Χαρισματικός. Τρομερά προσόντα και υψηλές προδιαγραφές. Μας δίνει αθλητικά στοιχεία που μας έλειπαν. Ωστόσο δεν είναι σωστό να του φορτώνουμε μεγαλύτερες ευθύνες από αυτές που αναλογούν σε ένα 19χρονο παιδί».
• Ο Φώτης Κατσικάρης στο ντεμπούτο του στον πάγκο τι φέρνει στην ομάδα;
«Μια ζεστασιά και μια φρεσκάδα. Είναι ένα πρόσωπο οικείο για τους περισσότερους και παράλληλα είναι ένας προπονητής που μπορεί να κάθεται για πρώτη φορά στον πάγκο Εθνικής, αλλά έχει μεγάλη διεθνή εμπειρία. Προσπαθεί να μας βοηθήσει να παίξουμε πιο γρήγορα και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση».
• Τι φοβάσαι;
«Μόνο τους τραυματισμούς. Επίσης, είναι σημαντικό να νικήσουμε τα δύο πρώτα παιχνίδια, με τη Σενεγάλη και τις Φιλιππίνες. Να ζεσταθούμε και να νιώσουμε αυτοπεποίθηση πριν αρχίσουν τα ντέρμπι. Αυτό δεν σημαίνει ότι τις δύο αυτές νίκες τις έχουμε στο τσεπάκι μας. Δεν θα ξεχάσω τη λαχτάρα που πήγε να μας κάνει το Κατάρ στην πρεμιέρα της Χαμαμάτσου, το 2006».
• Η Ισπανία μπορεί να νικήσει τις ΗΠΑ και να πάρει το χρυσό;
«Υπερέχει σε ομοιογένεια, συν την έδρα. Αρα μπορεί».
