Εξω πάμε… αγωνιστικά. Στο Παρίσι η συγκυβέρνηση εκστρατεύει με πολυμελή αντιπροσωπεία, έτοιμη, όπως μας λένε τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, να «τρίξει τα δόντια στην τρόικα», να βάλει «κόκκινες γραμμές», να εξασφαλίσει με όλα τα μέσα την ανάπτυξη, ίσως να σώσει και τους ροδακινοπαραγωγούς κ.ο.κ. Στην πραγματικότητα, όλοι μας εκτιμούμε ότι οι ελληνικές «διεκδικήσεις» περιορίζονται… σε εκκλήσεις για καθυστερήσεις στην εφαρμογή των «μεταρρυθμίσεων», ώστε να μην ξεψυχήσει αμέσως το πειραματόζωο-Ελλάς και να εξασφαλιστεί η σταθερότητα του ντόπιου πολιτικοοικονομικού συστήματος, που απειλείται εμφανώς από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον… λαϊκισμό.
Λόγου χάρη, οι συζητήσεις με τους ευρωμηχανισμούς περιστρέφονται γύρω από το πόσες δόσεις θα είναι ο ΕΝΦΙΑ, πότε και πώς θα διαμορφωθούν οι «αντικειμενικές αξίες» των ακινήτων, πώς θα γίνονται γρήγορα οι πλειστηριασμοί των σπιτιών των φτωχών, πότε θα καταργηθεί το απεργιακό δικαίωμα και θα καταστραφούν τα συνδικάτα, τι γίνεται με τον ενιαίο ΦΠΑ, πώς θα εμφανίζονται ως «κερδοφόρες» οι διαρκώς επιδοτούμενες με δημόσιο χρήμα τράπεζες, πώς θα διασωθούν πάση θυσία οι «συστημικές» και διαπλεκόμενες επιχειρήσεις κ.λπ.
Το βλέμμα, ωστόσο, της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου είναι κυρίως στραμμένο στα εδώ αδιέξοδά της. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στο ενδοκυβερνητικό ξεκατίνιασμα που τροφοδοτούν τα -κάτω από τη ζώνη- αντιΠΑΣΟΚ δημοσιεύματα του νεοδημοκρατικού Τύπου -όπου ο κ. Βενιζέλος και οι εκ του ΠΑΣΟΚ προερχόμενοι υπουργοί, σχεδόν καθημερινά, ξεφτιλίζονται από τους κατά τ' άλλα συμμάχους τους της παραδοσιακής Δεξιάς. Το άγχος της συγκυβέρνησης για την επιτυχή έκβαση του πρότζεκτ «Προεδρία της Δημοκρατίας», δηλαδή για την παραμονή της στο τιμόνι του ημιβυθισμένου σκάφους, είναι ολοφάνερο. Εχουν βγει στην πιάτσα διάφοροι παράγοντες σε διατεταγμένη υπηρεσία, εξειδικευμένοι στην ίντριγκα και τη συναλλαγή και παίζουν πια τα ρέστα τους ώστε να αποφευχθεί η (πρόωρη) λαϊκή ετυμηγορία. Η δήθεν ανεπίκαιρη «ονοματολογία» για τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που διογκώνεται περιέργως μέρα με τη μέρα από τα φυλοκυβερνητικά Μέσα, καλά κρατεί, παρότι σ' αυτήν τη χώρα επισήμως ποτέ «δεν παίζουμε με τους θεσμούς».
Ανεπισήμως όμως, όπως επανειλημμένως έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, όλα επιτρέπονται, αρκεί να παραμείνουν στην εξουσία η τρόικα, οι εκλεκτοί της πολιτικοί και το τρίγωνο της διαπλοκής.
