Του Αλέξανδρου Μαυρικάκη*

Μέχρι και τη δεκαετία του 1970 ακουγόταν ως απειλή η αφήγηση πως «αν επικρατήσουν οι κομμουνιστές, θα πάρουν τα σπίτια και τα χωράφια από τον κόσμο». Χρειάστηκε να περάσουν μερικές δεκαετίες και εν έτει 2014 η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Σαμαρά και Βενιζέλου παίρνει την περιουσία των Ελλήνων. Η απειλή γίνεται έτσι πραγματικότητα από αυτούς που σήμερα ομνύουν στο όνομα της ελεύθερης αγοράς. Αυτοί οι διαπρύσιοι κήρυκες της ελεύθερης οικονομίας και αγοράς δημεύουν, με πρόσχημα κάποιον μελλοντικό παράδεισο, την περιουσία των πολιτών. Δημεύουν και «αποκεφαλίζουν» οικονομικά το σύνολο των Ελλήνων πολιτών αδιαφορώντας για τη φτώχεια, την ανεργία, τις αυτοκτονίες, τις επιχειρήσεις που κλείνουν, τους νέους που φεύγουν εκτός Ελλάδας.

Η σκληρή αδιαφορία (και η αγωνία παραμονής στην εξουσία) αποτυπώνεται στις δηλώσεις στελεχών της Ν.Δ. που μετρούν τις επιπτώσεις του ΕΝΦΙΑ με δημοσκοπικά ποσοστά του κόμματός τους και όχι με την απόγνωση του ελληνικού λαού. Η αντιμετώπιση της κατακραυγής για την υφαρπαγή της περιουσίας των πολιτών αντιμετωπίζεται με υποκριτικές δηλώσεις περί «προσωπικής δυσαρέσκειας» και με φαιδρά φληναφήματα για «χαστούκια» που θα έδιναν «αν μάθαιναν ποιος συνέταξε τον νόμο» και βέβαια με υποσχέσεις για μελλοντικές ελαφρύνσεις και μεγαλόψυχες προτάσεις για αύξηση των δόσεων.

Οι λαλίστατοι (από τηλεοράσεως) υπουργοί και βουλευτές δεν αισθάνονται καμία υποχρέωση να απαντήσουν «γιατί ψήφισαν αυτόν τον νόμο που τώρα τον κατακρίνουν» και πάλι οι λαλίστατοι δημοσιογράφοι ξεχνούν επιμελώς να ρωτήσουν αν γνωρίζουν τι ψηφίζουν στη Βουλή οι Ελληνες βουλευτές. Τεχνηέντως κάποιοι επιρρίπτουν τις ευθύνες στους Στουρνάρα και Θεοχάρη προσπαθώντας να βγάλουν έξω από το κάδρο τον Σαμαρά και την κυβέρνηση. Αν πράγματι οι ευθύνες για ένα τόσο σοβαρό οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό θέμα ανήκουν σ’ αυτούς τους δύο, τότε είναι εύλογο το ερώτημα «ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο». Αν οι ευθύνες δεν τους ανήκουν, τότε η κυβέρνηση δεν κυβερνά αλλά αυτοσχεδιάζει ως κακός ερασιτέχνης, αντιγράφει νομικά κείμενα που της δίνουν και εφαρμόζει ό,τι επιβάλλει η τρόικα. Σε κάθε περίπτωση, είναι μη ικανή να διαχειριστεί τα σοβαρά προβλήματα της χώρας.

Σήμερα η νέα αφήγηση που παρουσιάζεται είναι η μη ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει και ο κίνδυνος που ελλοχεύει για τη χώρα, αν λάβει την εξουσία, τώρα μάλιστα που «τελειώνει το Μνημόνιο και εισερχόμαστε σε τροχιά ανάπτυξης». Γνωρίζουν όσοι κάνουν χρήση της αφήγησης αυτής πως ο καλύτερος τρόπος να διατηρήσουν την εξουσία είναι ο φόβος και η ελπίδα. Φόβο για τον κακό και μη ικανό ΣΥΡΙΖΑ και ελπίδα η κυβέρνηση που υπόσχεται στους άνεργους, ανασφάλιστους και φτωχοποιημένους Ελληνες κατάρτιση, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, μείωση φόρων αλλά και ικανότητα διακυβέρνησης.

Δηλαδή είναι ικανοί κυβερνήτες αυτοί που οδήγησαν στη φτώχεια και την ανεργία τους Ελληνες, αυτοί που δεν τολμούν να ελέγξουν όσους μετέφεραν χρήματα σε τράπεζες του εξωτερικού, αυτοί που συστηματικά αποκρύβουν την αλήθεια για το χρέος και την πραγματική κατάσταση της οικονομίας. Θέλει ιδιαίτερες ικανότητες διακυβέρνησης να πουλάς δημόσια γη και παραλίες, να κόβεις το ηλεκτρικό ρεύμα σε κατάκοιτους ασθενείς και να μειώνεις τη σύνταξη στα όρια της πείνας. Θέλει γνώση και ευφυΐα η καταπάτηση του Συντάγματος. Είναι ικανοί να κυβερνούν αυτοί που δημεύουν το σπίτι που κατοικούμε, το σπίτι που έτυχε κάποιος να κληρονομήσει και το χωράφι που καλλιεργεί στο χωριό ο αγρότης.

Ισως πάλι να μην πρόκειται για δήμευση, δηλαδή κατάσχεση ιδιωτικής περιουσίας προς όφελος του Δημοσίου, αλλά για σχέδιο, που επέβαλε η τρόικα και απεδέχθη ασκαρδαμυκτί η κυβέρνηση, καταστροφής της ιδιοκτησίας (όπως υπάρχει και δημιουργήθηκε στην Ελλάδα), που εμπεριέχει και το στοιχείο της τιμωρίας για όσους επένδυσαν σε γη ή κληρονόμησαν ακίνητη περιουσία. Ως τιμωρία που ολοκληρώνει το δόγμα του σοκ. Προς όφελος ασφαλώς κάποιων επιχειρήσεων στον χώρο του real estate. Η «τεχνητή» παραμονή της κυβέρνησης αυτής στην εξουσία θα δημιουργήσει μη αναστρέψιμη καταστροφή της οικονομίας και απρόβλεπτες κοινωνικές καταστάσεις.

Ο σχεδιασμός για «αριστερό» Πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν θα λειτουργήσει ως υπέρβαση αλλά ως προσπάθεια συγκάλυψης της κοινωνικής εξαθλίωσης, της φορολογικής βαρβαρότητας και θα απαξιώσει τον θεσμό. Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν μπορεί να περιμένει να πέσει η κυβέρνηση σαν ώριμο φρούτο και οφείλει να καταθέσει συγκεκριμένο σχέδιο διακυβέρνησης, συγκεκριμένες προτάσεις για την οικονομική πολιτική και το κοινωνικό κράτος δημιουργώντας όραμα και τονώνοντας το αίσθημα της αξιοπρέπειας. Της αξιοπρέπειας των πολιτών που έχει θιγεί τα τελευταία χρόνια, με αποκορύφωμα τη δήμευση της προσωπικής τους περιουσίας, την απόγνωση και την κατάρρευση της τελευταίας ελπίδας που δίνει ένα «δικό τους σπίτι» και ένα «δικό τους χωράφι» στο χωριό.

…………………………………………………………………………………………

* Οικονομολόγος – Μsc Διοίκηση Μονάδων Υγείας