Οταν το 1990 ο Αγγλος γκολτζής Γκάρι Λίνεκερ, μετά την ήττα της χώρας του στο Μουντιάλ από τη Δυτική Γερμανία, έλεγε ότι «το ποδόσφαιρο είναι απλό άθλημα: 22 άνδρες κυνηγούν μια μπάλα για 90 λεπτά και στο τέλος οι Γερμανοί πάντα κερδίζουν», δεν είχε προφανώς υπόψη του ότι θα έφτανε μια μέρα που αυτή η δήλωση θα λειτουργούσε ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία στην ευρωπαϊκή πολιτική και οικονομική πραγματικότητα. Ο Ελληνας πρωθυπουργός, αφού επιχείρησε να τρομοκρατήσει τον λαό με τυχοδιωκτική λογική, συναντά σήμερα στο Βερολίνο την Ανγκελα Μέρκελ με εμφανή την αμηχανία του.
«Αποφάσεις δεν πρόκειται να ληφθούν», όπως άλλωστε ξεκαθάρισε ο Γερμανός κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφεν Ζάιμπερτ. Ο Αντώνης Σαμαράς επιχειρεί απλώς να φωτογραφηθεί με την καγκελάριο της ισχυρότερης οικονομίας στην ευρωζώνη, να αποσπάσει ένα χαμόγελο και μια «αισιόδοξη» δήλωση, μήπως και «καλλωπιστεί» η αποτυχία. Η αισιοδοξία αυτή θα μεταφραστεί ξανά στην απαραίτητη «νουθεσία» προς τον Ελληνα πρωθυπουργό: «Συνεχίστε τις μεταρρυθμίσεις» είναι η μόνιμη επωδός των Γερμανών αξιωματούχων. Να επιβληθούν δηλαδή και άλλα σκληρά μέτρα στον ελληνικό λαό, μέτρα που αφορούν τα εργασιακά και το Ασφαλιστικό.
Θα ανέμενε κανείς από τον πρωθυπουργό να έχει στη «φαρέτρα» του κάποιες διεκδικήσεις. Ομως ο πρωθυπουργός θα εμφανιστεί και πάλι ως επαίτης αφού, παρά τα τεράστια αδιέξοδα στην κοινωνία και την οικονομία, δεν θα παρουσιάσει στην Ανγκελα Μέρκελ κανένα επιχείρημα, καμία διεκδίκηση, κανένα σχέδιο διαφορετικό από όσα προβλέπουν τα μνημόνια. Η θέση του είναι εξαιρετικά δυσχερής εάν ληφθεί υπόψη ότι κατέρρευσε το μέχρι τώρα επιχείρημά του περί του «μπαμπούλα» Τσίπρα που έρχεται. Και φυσικά με ευχολόγια, όπως αυτά του Ευάγγελου Βενιζέλου στις ΗΠΑ ότι «τώρα η Ελλάδα είναι έτοιμη να βγει από την κρίση και το Μνημόνιο», δεν ξορκίζεται η επερχόμενη κατάρρευση.
Ο Αντώνης Σαμαράς φαίνεται ότι θα έχει την τύχη του Γάλλου πρωθυπουργού Μανουέλ Βαλς, που εισέπραξε μπόλικες «συστάσεις» από την καγκελάριο χθες. Είναι, φαίνεται, στη «μοίρα» όσων δεν αμφισβητούν επί της ουσίας την ακραία λιτότητα να δέχονται «σφαλιάρες» από τη Γερμανία. Και τελικά να εργάζονται ώστε να ενισχύεται ακόμα περισσότερο η ισχυρότερη ευρωπαϊκή οικονομία. Οσο δεν αμφισβητείται το νεοφιλελεύθερο δόγμα, όσο δεν οικοδομούνται συμμαχίες των χωρών που υφίστανται τις σκληρές πολιτικές, τότε «πάντα στο τέλος θα κερδίζουν οι Γερμανοί».
