Του Γιάννη Τσαμουργκέλη*
Αρχηγοί και στελέχη των κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού πανηγυρίζουν.
Πανηγυρίζουν ότι προσπαθούν να αποφύγουν μια νέα συμφωνία που στο πλαίσιο της πολιτικής τους θα εξασφάλιζε φτηνή χρηματοδότηση σε συνέχεια των προηγούμενων συμφωνιών. Προτιμούν την ακριβότερη χρηματοδότηση, αρκεί να κερδίσουν το επικοινωνιακό ατού ότι «έδιωξαν» την τρόικα και εξασφάλισαν την ησυχία της εκσυγχρονιστικής προσαρμογής του πελατειακού συστήματος ειδικών συμφερόντων, υπό τον μανδύα των κατ’ επίφαση «μεταρρυθμίσεών» τους.
Πανηγυρίζουν ότι έχουν δημιουργήσει πρωτογενές πλεόνασμα. Ξεχνούν ότι αυτό προέρχεται από την υπερφορολόγηση των ίδιων και των ίδιων, έχοντας εξουθενώσει τα πιο παραγωγικά τμήματα της ελληνικής κοινωνίας και καταβαραθρώσει τη ζήτηση ή την αποστέωση των δημόσιων επενδύσεων και την απαλλοτρίωση των αναπτυξιακών προοπτικών της οικονομίας.
Πανηγυρίζουν για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της χώρας. Δεν αναφέρουν ότι αυτή επιτεύχθηκε αποκλειστικά με την εσωτερική υποτίμηση της εργασίας και μόνο σε τομείς όπου το εργατικό κόστος αποτελεί το σημαντικότερο μέρος του κόστους παραγωγής, όπως στον τουρισμό.
Πανηγυρίζουν ότι «θέλουν» να μειώσουν τις τιμές των προϊόντων. Παραβλέπουν ότι απειροελάχιστες ήταν οι πραγματικές μειώσεις, ιδιαίτερα σε σχέση με τις μειώσεις των μισθών όλα αυτά τα χρόνια, ενώ η αύξηση της έμμεσης φορολόγησης που οι ίδιοι επέβαλαν μεγάλωσε το χάσμα τιμολόγησης των εμπορεύσιμων ανταγωνιστικών αγαθών με τα μη εμπορεύσιμα δημόσια αγαθά.
Πανηγυρίζουν για τις μεταρρυθμίσεις. Παραγνωρίζουν ότι οι υπηρεσίες του Δημοσίου παραμένουν τριτοκοσμικές, οι αγορές κλειστές για τους μη προνομιούχους του συστήματος, η εποπτεία και η ρύθμιση γράμμα κενό, η ασυδοσία, η πολυνομία και η διαφθορά το alter ego του κράτους.
Πανηγυρίζουν για το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης που ανακάλυψαν με καθυστέρηση επτά ετών. Αποκρύπτουν ότι η ανασυγκρότηση έγινε ήδη μέσα από την εφαρμογή του μνημονίου που επέλεξαν έτσι ώστε να ισχυροποιηθούν τα ολιγοπωλιακά ιεραρχημένα επιχειρηματικά συμφέροντα τα οποία πιστά υπηρετούν μέσα από το ανέγγιχτο πελατειακό πολιτικό σύστημα.
Πανηγυρίζουν για την επικείμενη ανάκαμψη. Θέλουν να ξεχνούν τα επτά χρόνια της ύφεσης, το 1,5 εκατομμύριο ανέργους, την απώλεια του 1/4 του εθνικού πλούτου και την απαξίωση των περιουσιών που έχει στοιχίσει η πολιτική που ακόμα προσμένουμε να αποδώσει…
Πανηγυρίζουν για τη σταθερότητα των τραπεζών. Λησμονούν την ανακεφαλαιοποίηση με χρήματα των φορολογουμένων, τη συγκεντροποίηση του συστήματος σε 4 τράπεζες, το ακριβό χρήμα που γίνεται ακόμα ακριβότερο παρά τη μείωση των επιτοκίων της ΕΚΤ και τον αποπληθωρισμό, τα αυξανόμενα κέρδη των τραπεζών και τα μπόνους του κλάδου εν μέσω ύφεσης και «κόκκινων» δανείων…
Κάθε πανηγυρισμός της κυβέρνησης ισοδυναμεί και υπογραμμίζει και ένα αυτογκόλ που το κόστος του επωμίζεται ο πολίτης, ο οικογενειάρχης, ο επιχειρηματίας. Οχι ο δικός τους (αυτός με το πολιτικό μέσο και τη θέση στην ιεραρχία των εξυπηρετούμενων επιχειρηματικών συμφερόντων), ο άλλος… ο κοινός… ο «απέξω»… Πανηγυρίζοντες αυτογκολιστές που πολιτεύονται με πελατειακούς λίθους, πλίνθους και κεράμους, ατάκτως ερριμμένους και συγκεντρούμενους «εις σάρκαν μίαν» στις συναντήσεις με την τρόικα. Κρίμα που θέλουν να τη διώξουν. Αυτή τους κάνει καλύτερους.
…………………………………………………………………………………………….
* Διδάσκει Διεθνή Οικονομικά στο Παν/μιο του Αιγαίου
