Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, παρά την εκστρατεία λάσπης εναντίον του στην οποία έχουν επιδοθεί στελέχη της κυβέρνησης και κυρίως ο ίδιος ο πρωθυπουργός, φαίνεται να έχει αποκτήσει την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων. Είναι φανερό πια ότι το κυβερνητικό σχέδιο σπίλωσής του με την προσπάθεια να τρομοκρατηθεί ο κόσμος ότι πιθανή εκλογή του στην κυβέρνηση θα φέρει την καταστροφή στη χώρα έπεσε στο κενό και μάλιστα αποδείχτηκε μπούμερανγκ για την κυβέρνηση. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τα κόμματα της συγκυβέρνησης όχι μόνο παγιώνεται αλλά και αυξάνεται. Σε ό,τι αφορά το ΠΑΣΟΚ, τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων δείχνουν να καταποντίζεται. Η πολιτική βεβαίως δεν εξαρτάται από τα δημοσκοπικά αποτελέσματα ούτε ασκείται με βάση αυτά, μπορούν όμως τα πολιτικά κόμματα να προβληματιστούν και να αντιδράσουν σε σχέση με τη διάθεση των ψηφοφόρων.

Στο πλαίσιο αυτού του προβληματισμού, οι υπεύθυνοι του ΠΑΣΟΚ πρέπει να επανεξετάσουν την επιλογή τους να συγκυβερνήσουν με ένα σχεδόν ακροδεξιών αποκλίσεων κόμμα και να αλλάξουν τη στρατηγική τους ή να αποχωρήσουν, ακόμη κι αν είναι αργά για μια τέτοια απόφαση. Η ρήξη με τον κοινωνικό ιστό έχει επέλθει προ πολλού και οι προσπάθειες ανασυγκρότησης και ανάκαμψης είναι φρούδες ελπίδες. Τα κρίσιμα κοινωνικά στρώματα, όπως είναι οι μισθωτοί του δημόσιου αλλά και του ιδιωτικού τομέα, οι συνταξιούχοι και οι περισσότερο αδύναμοι, ήδη έχουν αγκαλιάσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με βάση τις τελευταίες δημοσκοπήσεις.

Ολοι αυτοί έχουν πειστεί ότι το κόμμα της Ν.Δ. είναι εξαρτημένο από οικονομικά συμφέροντα και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο κοντά στα συμφέροντα των αδύναμων, ενώ έχει προοπτική και μέλλον. Τα μεσαία, αλλά και τα χαμηλά στρώματα, που είναι ο κορμός της κοινωνίας, δείχνουν την προτίμησή τους στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης προσδίδοντάς του δυναμική νίκης. Αυτό με τη σειρά του οφείλει να προβληματίσει θετικά τα στελέχη του κόμματος αυτού, ειδικά εκείνα που είναι επιφορτισμένα με τη χάραξη του οικονομικού προγράμματος.

Το γεγονός ότι το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας κινείται στα ίδια ποσοστά απλώς δείχνει τη συσπείρωσή της, που όμως δεν είναι αρκετή για να διεκδικήσει την πρωτιά. Φαίνεται να πληρώνει τα επίχειρα της άκρως μνημονιακής, αντιλαϊκής πολιτικής της με αποκορύφωμα την υπερφορολόγηση και τις συνεχείς και επαναλαμβανόμενες αστοχίες στην επικοινωνιακή πολιτική της, αλλά και την αλαζονεία πολλών κυβερνητικών στελεχών, καθώς και τη σχέση της με τη Χρυσή Αυγή.