Η ιδέα να ζητηθεί ψήφος εμπιστοσύνης είναι μια έσχατη προσπάθεια να αντιστραφεί το αρνητικό έως αποκαρδιωτικό κλίμα που έχει εμφανίσει η κυβέρνηση από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός γύρισε με πεσμένο ηθικό μετά τη συνάντησή του με τη Μέρκελ και τις συνεπακόλουθες ενδοκυβερνητικές συγκρούσεις. Είναι μια ελπίδα να συσπειρωθούν οι βουλευτές που κατά καιρούς έχουν εκφράσει αντιρρήσεις για ορισμένες κυβερνητικές αποφάσεις και βεβαίως μια προσπάθεια να κερδίσουν χρόνο και να δείξουν προς τα έξω ότι η κυβερνητική συνοχή δεν έχει διαρραγεί.
Δεν έχει σημασία εάν η ιδέα ήταν του αντιπροέδρου της κυβέρνησης ή του πρωθυπουργού, έτσι κι αλλιώς εξυπηρετεί και τους δύο. Ο Βενιζέλος διασφαλίζει προς το παρόν τη θέση του στην αρχηγία, συσπειρώνοντας ταυτόχρονα την κοινοβουλευτική του ομάδα, ενώ ο Σαμαράς εγκλωβίζει τους βουλευτές του οι οποίοι, αν παράσχουν ψήφο εμπιστοσύνης, θα δυσκολευτούν να αλλάξουν γνώμη σ' έναν μήνα. Ταυτόχρονα ο πρωθυπουργός μηνύει στους εταίρους ότι, λίγο πριν από την αξιολόγηση, ελέγχει όχι μόνο τη δική του κοινοβουλευτική ομάδα αλλά και του συγκυβερνώντος κόμματος. Με άλλα λόγια σφίγγει τα λουριά του αντιπροέδρου που έχει μιλήσει για κόκκινες γραμμές στα εργασιακά και στο Ασφαλιστικό. Ταυτόχρονα είναι μια γερή πρόβα για το αν μπορεί η κυβέρνηση να συγκεντρώσει τους 180 βουλευτές που απαιτούνται για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, θα δουν δηλαδή τις θέσεις αλλά και τις διαθέσεις των ανεξάρτητων βουλευτών από την ψήφο των οποίων εξαρτάται η εκλογή του Προέδρου. Η ψήφος εμπιστοσύνης είναι μια απεγνωσμένη προσπάθεια να διασωθούν τα λείψανα της κυβερνητικής συνοχής και να ανεβεί το ηθικό των ψηφοφόρων εάν δουν τη συσπείρωση των βουλευτών. Μ' αυτά τα τεχνάσματα δεν αλλάζει όμως η ατμόσφαιρα που έχει δημιουργήσει η εφαρμογή της αυστηρής μνημονιακής πολιτικής κι έχει παρέλθει η εποχή που τα επικοινωνιακά τεχνάσματα μπορούσαν να επηρεάσουν τους ψηφοφόρους.
Δεν αλλάζει επίσης το εχθρικό κλίμα μεταξύ στελεχών της παράταξης της Νέας Δημοκρατίας και το κλίμα αποσύνθεσης και πανικού που έχει διοχετευτεί στα μέσα ενημέρωσης τις τελευταίες ημέρες, παρά τις προσπάθειες των πρόθυμων δημοσιογράφων και τη λυσσαλέα επίθεση της κυβέρνησης εναντίον της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Γεγονός είναι ότι η κυβέρνηση παίζει το τελευταίο της χαρτί, γνωρίζοντας εντούτοις ότι δεν έχει πολλά να ωφεληθεί, εκτός από το ότι θα κερδίσει λίγο χρόνο, ανώφελο ούτως ή άλλως. Η ανάταξη δυνάμεων φαντάζει αδύνατη και η ψήφος εμπιστοσύνης, που μάλλον θα πάρει, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση νέα νομιμοποίηση.
