Του Ολύμπιου Δαφέρμου*

Εχει παρατηρηθεί ιστορικά ότι όταν οι κοινωνικές διεργασίες εγκυμονούν το νέο, το ελπιδοφόρο, όταν οι άνθρωποι κινητοποιούμενοι οραματίζονται μια ανθρωπινότερη κοινωνία, τότε εμφανίζεται και η αντίστοιχη ηγεσία, η οποία εκφράζει αυτή την ελπίδα. Μια ηγεσία που καταγράφεται θετικά στην Ιστορία.

Το αντίθετο συμβαίνει σε εποχές παρακμής. Οπως σήμερα στην Ελλάδα, που ο διεθνής νεοφιλελευθερισμός και η ντόπια οικονομική και πολιτική ελίτ βύθισαν τη χώρα σε μια απίστευτη παρακμή. Οι παρακμιακές εποχές αναδεικνύουν παρακμιακούς ηγέτες. Κυνικά, ανήθικα και τυχοδιωκτικά άτομα ερίζουν και κατακτούν την εξουσία. Αδιαφορούν για τις ανάγκες της κοινωνίας και υπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα και εκείνα της ισχυρής οικονομικής ελίτ. Αυτό συμβαίνει σήμερα στη χώρα. Για να το διαπιστώσει κανείς δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω από το να παρακολουθήσει τις δηλώσεις του Αδώνιδος και της Βούλτεψη, τα μεγάφωνα των Σαμαρά και Βενιζέλου. Ο πολιτικός τους λόγος είναι παράδειγμα προς αποφυγή. Τρομοκρατούν -ίδιον των ολοκληρωτικών καθεστώτων-, χαρακτηρίζουν, υβρίζουν, προσβάλλουν, ψεύδονται και παραποιούν την πραγματικότητα. Ακυρώνουν την όποια προσπάθεια πολιτικού διαλόγου. Αυτό είναι σήμερα το πρόσωπο της εξουσίας. Συνιστούν με τον λόγο και τις πράξεις τους τον ορισμό της παρακμής. Επιβεβαιώνουν κάθε στιγμή αυτό που μας διδάσκει η Ιστορία.

Ας ελπίσουμε ότι η αφύπνιση της κοινωνίας, όχι μόνο κατά την εκλογική διαδικασία, θα αναδείξει μια άξια άλλη πολιτική ηγεσία που θα στείλει στο υπόγειο της Ιστορίας τους παρακμιακούς ηγέτες και τους, κενού περιεχομένου, τηλεπολιτικούς.

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

* Το βιβλίο του «Από την ελπίδα στην απόγνωση 1973-2013» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη.