Ο οχετός άνοιξε και δεν λέει να κλείσει. Σε ένα εξαιρετικά οξυμένο πολιτικό κλίμα, το οποίο πυροδότησε και εξακολουθεί να συντηρεί η κυβέρνηση, ελπίζοντας ότι θα «στριμώξει» το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ώστε να καλύψει την αποτυχημένη της προσπάθεια για απεμπλοκή από το ΔΝΤ και τα συνεχή ραπίσματα που δέχεται από τους εταίρους της, η κοινωνία στο σύνολό της διαπιστώνει μια προσπάθεια επιστροφής στο παρελθόν. Σε ένα παρελθόν που πίστευε ότι οριστικά είχε κλειστεί στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας(!), αλλά που σήμερα έκπληκτη παρατηρεί ότι ζει και βασιλεύει, και μάλιστα αναμοχλεύεται από εκείνους που της είχαν υποσχεθεί ότι είχαν κλείσει οριστικά τους λογαριασμούς τους με το παρελθόν.
Το νέο σίριαλ που προβάλλουν θα μπορούσε να ονομαστεί επιστροφή σε έναν πρωτόγονο αντικομμουνισμό, διανθισμένο με «κορόνες» περί οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής αν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές, όποτε και αν αυτές διεξαχθούν. Οι πολεμικές κραυγές από προβεβλημένα στελέχη της κυβέρνησης και από ιδιώτες τύπου Θεόδωρου Πάγκαλου περνούν πλέον τα όρια της θυμηδίας και αγγίζουν, αν δεν ξεπερνούν, εκείνα της θηριώδους προπαγάνδας, που στοχεύει στα πλέον ταπεινά ένστικτα των πιο οπισθοδρομικών τμημάτων της κοινωνίας.
Επί της ουσίας, η συγκυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να καλλιεργεί τον φόβο, ελπίζοντας ότι μέσω των συνδρόμων που αυτός αναπτύσσει θα εμποδίσει τη δική της κατάρρευση και θα πετύχει έτσι να εγκλωβίσει την κοινωνία στο νέο, εξίσου με το παλαιότερο ανιστόρητο, δίλημμα «ή με εμάς, που μας ξέρετε, ή με τους άλλους που σας οδηγούν στην καταστροφή». Το ότι η κυβέρνηση έχει οδηγήσει σε τραγικά αδιέξοδα την κοινωνία δεν περνάει καν από το μυαλό του πρωθυπουργού και των στενών συνεργατών του, οι οποίοι φαντασιώνονται πως εξακολουθούν να κυβερνούν τον τόπο!
Η πολιτική νηφαλιότητα, που εκ των πραγμάτων όφειλε να υπηρετεί η κυβέρνηση, έχει δώσει τη θέση της άνευ όρων σε μια κακόγουστη και χιλιοπαιγμένη φαρσοκωμωδία, η οποία βάζει φωτιά στα θεμέλια της πολιτικής ζωής της χώρας. Η κυβέρνηση για να επιβιώσει δεν διστάζει στους σχεδιασμούς της να συμπεριλαμβάνει και την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, ανατρέχοντας σε μεθόδους του παρελθόντος. Το ενδεχόμενο στην προσπάθειά της αυτή να δημιουργήσει και πολιτειακό ζήτημα μάλλον την αφήνει αδιάφορη…
