Χρονογράφημα

Του Πέτρου Μανταίου

Στα ευρήματα που συνέλεξε η αστυνομία, μετά τη μεταμεσονύκτια επίθεση αγνώστων εναντίον του εργοταξίου των μεταλλείων χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής, ήταν: κουκούλα προσώπου με κηλίδες αίματος, πυρσός, χειρουργική μάσκα, βόμβες μολότοφ που δεν ανεφλέγησαν και… υπολείμματα τσιγάρων! Από τα παραπάνω ίσως προκύψουν γενετικό υλικό –από το αίμα στην κουκούλα ή από το σάλιο στα αποτσίγαρα– είτε δακτυλικά αποτυπώματα, από τα υπόλοιπα. Καλά όλα τα άλλα. Οι… γόπες από τσιγάρα, σαν τι μπορούν να αποδείξουν;

Σκέφτηκα κάποιες εκδοχές: α) Ανοήτως τις συνέλεξαν οι αστυνομικοί. β) Υπάρχει γενετικό υλικό από σάλιο, άρα ευφυώς συνελέγησαν. Στη δεύτερη περίπτωση: α) Ηταν ανόητοι οι δράστες της επίθεσης∙ διότι, λογικά, πριν και μετά από μία τέτοια επιχείρηση, που υπολογίστηκε σε περίπου εικοσάλεπτο, δεν ανάβεις τσιγάρο. β) Κάποιοι από τους δράστες ήταν… θεριακλήδες και γουστάρισαν ένα τσιγαράκι, κατά προτίμηση (όπως ξέρουμε από το σινεμά) με θέα τις φλόγες! γ) Αναψαν τσιγάρο του καλού καιρού, έχοντας τη βεβαιότητα του ακαταδίωκτου! ε) Στην εκδοχή (γ), πιστεύει κανείς ότι, εάν εντοπιστεί γενετικό υλικό από σάλιο σε γόπα και ταυτοποιηθεί, το εύρημα θα ανακοινωθεί; Ρητορικόν!

Ψύλλοι στ’ άχυρα! Εδώ, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, κατάφεραν να διχάσουνε μια κοινωνία (το περιορίζω στη συγκεκριμένη περιοχή της Χαλκιδικής, γιατί, αν πάμε μακρύτερα, θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε!), όπου και τα δύο μέρη συμβαίνει να έχουν δίκαιο και, συγχρόνως, άδικο, αλλά ουδείς διανοείται (διότι, προφανώς, έτσι καθοδηγείται) να κάνει ένα βήμα προς το δίκαιο του άλλου υποχωρώντας ένα βήμα από το δίκαιο το δικό του. Δεν είναι ανεξήγητο. Μισή αλήθεια και υφέρπον ψέμα είναι κλασική συνταγή των φανατισμών της Ιστορίας. Και φανατισμός σημαίνει, πρωτίστως, διαζύγιο με τη λογική∙ και τη… διαλεκτική βεβαίως! Οι επενδύσεις (τα υπέρ και τα εναντίον) είναι άλλου παπά ευαγγέλια, που προϋποθέτουν άλλη πολιτική παιδεία, κύριοι Δένδια και Τόσκα…