Toυ Γιάννη Ξανθούλη
« …Βουλωμένα και τα γιασεμιά, βουλωμένες και οι ελπίδες μου ΟΛΕΣ…», που λέει και το τραγούδι του μακαρίτη Αττίκ. Γιατί οι δημόσιες υδρορροές προχθές, με την τζενεράλε του Κατακλυσμού, δεν βούλωσαν από μόνες τους κύριε δήμαρχε, ξάδερφε της Κοιμωμένης. Συμμερίζομαι τη δικαιολογημένη οργή του Θεού που τελευταία έχει μεγάλη κινητικότητα στην προσφορά ουράνιων προϊόντων, ΑΛΛΑ ας μην ξεχνάμε πόσα αδέσποτα ιλουστρασιόν διαφημιστικά φύλλάδια κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα καθημερινά στην πρωτεύουσα της πείνας. Γιατί τα συγκεκριμένα φυλλάδια διαφημίζουν κοψίδια και άλλα καταπληκτικά εδέσματα ύποπτης διατροφικής αξίας με σκοπό να βολέψουν τα στομάχια του κοσμάκη που δεν έχει πρόσβαση στο μπρικ, στο αυγοτάραχο και στην ευγενική αρωματική μαύρη τρούφα. Συν τις πίτσες, συν τα «μικρογεύματα». Με δύο λόγια, πλήθος από αυτά τα εγκυκλοπαιδικά έντυπα καταλήγουν πέριξ ή εντός των υδρορροών, ακυρώνοντας τη χρήση τους κάτι τέτοιες ζόρικες ώρες, όπως οι προχθεσινές που έπεφταν καρεκλοπόδαρα. Φυσικά κάποιος ταπεινός πρέπει να καταδεχτεί να καθαρίσει την Πόλη απ' όλα αυτά και κυρίως να γίνει αισθητό, ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ συνήθως. Και δεν είναι μόνο το χαρτομάνι. Τέλος πάντων, τώρα είναι Μάρτης στεφανωμένος από μια ελπιδοφόρα ανοιξιάτικη απορία, με αποκριάτικο ήθος και τη μόνιμη οργή ΚΑΤΑ ΠΑΝΤΩΝ στους δρόμους. Στο μεταξύ, τα βουλωμένα στόματα άνοιξαν και μαθαίνουμε καθημερινά νεότερη νεοελληνική ιστορία απατεωνιάς με ήρωες κάποια καθίκια της παραδιπλανής πόρτας. Μερικά προστατεύονται, ως συνήθως, από το δίκιο του απατεώνα και του λεχρίτη. ΟΜΩΣ οι μάσκες, αν και Αποκριά, πέφτουν σιγά σιγά δείχνοντας πρόσωπα θλιβερής ασχήμιας. Μέσα στο γενικότερα ανήσυχο κλίμα, μέσα σε ελαφρώς σκουριασμένα αριστερίστικα και δεξιόστροφα γρανάζια, καλούμαστε απ' το διαταραγμένο μας ένστικτο να επιβιώσουμε. Για λόγους φυσικής -τουλάχιστον- ιστορίας. (ΟΛΕΣ οι… ιστορίες μάς έπεσαν μαζεμένες). Είναι λοιπόν, ημερολογιακά Ανοιξη, η λίμπιντο υποθετικά θα πάρει τα πάνω της, τα ζουμπούλια, οι ανεμώνες, οι νάρκισσοι και τα κατακίτρινα αγριολούλουδα στους αγρούς μαζί με τις αμυγδαλιές συνηγορούν για μια πιο χαριτωμένη διάθεση (απ' το λιγοστό μας απόθεμα) κι από 'κει και πέρα «αναμείνατε στο ακουστικό σας».
ΓΙΑΤΙ ναι μεν ο γράφων, λόγω ιδιοσυγκρασίας, παρακολουθεί την άνθιση των βολβοειδών, ΑΛΛΑ ο ακοίμητος φρουρός των μυστηριωδών πεπρωμένων μας κ. Τσίπρας ΘΕΛΕΙ και ΑΠΑΙΤΕΙ οι άρχοντες της μεταβυζαντινής κυβέρνησης να εμβαθύνουν στα λογιστικά λάθη των τοκογλύφων μας με πιο θεαματικό τρόπο. Και για να δικαιωθεί το θερμόαιμο, ταλαίπωρο πόπολο (που ΔΕΝ τη βλέπω τη δικαίωση) και για να πνιγεί μέσα σε καυτή σούπα τύψεων ο, έτσι κι αλλιώς, υπερευαίσθητος κύριος Τόμσεν. Ο συγκεκριμένος κύριος, όπως μου εκμυστηρεύτηκε νυμφομανής φίλη, επίτηδες, λέει, φορά χαλαρά μποξεράκια για να επιδεικνύει το κύρος του και να ταράζονται οι συνομιλητές του.
ΟΜΩΣ, αγαπητοί αναγνώστες, αύριο είναι η Κυριακή του Ασώτου. Για μια ακόμη φορά ο άσωτος γιος θα επιστρέψει στο πατρικό σπίτι ΑΦΟΥ ξεχαρβάλωσε την πατρική περιουσία, διεκδικώντας τον πιο έξαλλο τρόπο ζωής. Κι όταν πνίγηκε μέσ' στο ίδιο του το μεγαλείο και την αφροδισιακή υπεροψία του και αφού λησμόνησε να αποδώσει ΦΠΑ κι άλλα τέτοια μαραφέτια, σαν μαραμένο πράσο χτυπά την πόρτα του μπαμπά του. Κι ο γέροντας, λόγω μαλάκυνσης και ευσυγκινησίας, τρέχει και του αγοράζει αμέσως μια σπορ BMW, ενώ παράλληλα σφάζει και τον μόσχο τον σιτευτό… για να χορτάσει ο άσωτος γιος και για να κλείσει η ιστορία με happy end προς παραδειγματισμό. Δηλαδή, ΔΕΝ πειράζει που υπήρξατε ένδοξα λαμόγια, αρκεί ένα «συγγνώμη μπαμπά, ΔΕΝ φταίω, ήταν η ώρα η κακή». Με την παραβολή του Ασώτου τράφηκαν γενιές και γενιές και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε με άλλοθι ατράνταχτο τη «συγγνώμη» κι άλλες εξυπνάδες βιβλικής χρήσεως.
Στην ελαφρών ηθών πατρίδα μας, βέβαια, ο Ασωτος είναι μια εμβληματική μορφή που τιμάται και ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την περιβόητη «συγγνώμη», γιατί είχε πάντα πιστούς οπαδούς και αποτελεσματικούς δικηγόρους. Ετσι διεκδίκησε θρασύτατα και την υπόλοιπη πατρική περιουσία και την κατασπάραξε, μένοντας πιστός στις αρχές του. Οπότε θα παραθέσω αμέσως στίχους της φίλης ποιήτριας Σιλάνας Σαλιάγκου, εμπνευσμένους από την αέναη λαμογιά του Ασωτου υιού.
Ο Ασωτος ασώτεψε / λόγω ιδιοσυγκρασίας / να εκποιεί τα ομόλογα / και τας περιουσίας
Κι αφού ο μπαμπάς τον λάτρευε / κι αφού τον συγχωρούσε / ο Ασωτος την βόλευε / κι έτσι καλοπερνούσε.
Οπότε τζάμπα και το αρνί / και ο μόσχος και η κατσίκα / ο Ασωτος ξανάπεφτε / στην πατρική του προίκα.
Γι' αυτό «ΣΥΓΓΝΩΜΕΣ πρόσεξε / σε ποιον θα πας να δώσεις / γιατί σε βλέπω σύντομα / να τον ξαναπληρώσεις…
Πέρα απ' τις χαρές και τις παγίδες του Τριωδίου προσέξτε τον ήλιο του Μάρτη μη σας σκουρύνει πέραν του κανονικού και στεναχωρεθεί ο κ. Κασιδιάρης. Γι' αυτό φορέστε ασπροκόκκινο βραχιολάκι. Καλού… κακού…
