Tρίτη ματιά
Του Γιώργου Σταματόπουλου
Ο κ. Βενιζέλος συγκυβερνά μεν με τη Νέα Δημοκρατία, αλλά, α πα πα, δεν ταυτίζεται μαζί της αξιακά και πολιτικά. Είναι εύστροφος άνθρωπος ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ετοιμόλογος και λοιπά, αλλά η ευστροφία του έχει παρεκκλίνει από τον κοινό τόπο της λογικής, δημιουργεί προτάσεις χωρίς συνοχή, χωρίς επακόλουθα, αναγκάζει τον αποδέκτη αυτών των προτάσεων να χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο μπας και δεν ακούει καλά. Δηλαδή, γιατί συγκυβερνούν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ; Για να σώσουν τη χώρα μήπως; Να τη σώσουν από τι; Από τον οικονομικό μαρασμό; Μα εκεί την έχουν οδηγήσει με τη διακυβέρνησή τους, δεκαετίες τώρα, και τα δύο αυτά κόμματα (να τα χαιρόμαστε…).
Η αλήθεια είναι ότι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ είχαν γαλουχηθεί με πολιτικές αξίες που δεν είχαν και μεγάλη σχέση με την όντως πολιτική. Αντιδεξιά σύνδρομα και κουραφέξαλα δεν είναι πολιτικές αξίες. Αλλά, για να σταθούμε λίγο.
Θυμάμαι το ’81, λίγο πριν από την κατάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ, να ενίσταμαι με θράσος στα λόγια 60χρονου τότε ΕΛΑΣίτη, που επιθυμούσε να απαλλαγεί η χώρα από το κράτος της Δεξιάς «και μετά βλέπουμε».
Η αυθάδεια της νιότης και η αναίδεια των ημιτελών μου γνώσεων, ωθούμενες από μια υπερφίαλη (ανέξοδη) επαναστατικότητα, έλεγαν στον κουρασμένο από τους αγώνες και τις φυλακές παλιό αντάρτη ότι «όλοι είναι ίδιοι, τίποτε δεν πρόκειται ν' αλλάξει, δεν μπορείς να κάνεις αλλαγές μέσα στον καπιταλισμό» και λοιπές ανοησίες. Λες και ο παλιός αγωνιστής δεν τα γνώριζε όλα τούτα. Τα γνώριζε και τα παραγνώριζε, αλλά ήθελε, απλώς, να μπει στο πολιτικό παιχνίδι και η άλλη μισή Ελλάδα, που έως τότε απείχε όχι γιατί ήταν επιλογή της, αλλά γιατί ήταν διωκόμενη. Για τις ιδέες της!
Επρεπε, λοιπόν, να σταματήσει αυτός ο διωγμός. Ναι, έτσι έγινε, αλλά αυτοί που κατέλαβαν την εξουσία αποδείχτηκαν χειρότεροι από τους προηγούμενους, είχαν δηλαδή ακριβώς τις ίδιες πολιτικές αξίες…
Οχι μόνο δεν άλλαξε η νοοτροπία των πολλών, αλλά μεταλλαχτήκαμε (οι πολλοί) σε τελάληδες της εξουσίας, της μέσα και της έξω. Ούτε ο ψυχισμός βελτιώθηκε ούτε η δημοκρατία μας επηρέασε. Η δημοκρατία ήταν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των καταλαβόντων την πολυπόθητη εξουσία. Πάει η ελληνική γλώσσα και η ελληνική γραμματεία, πάει η γεωργική παραγωγή, πάει η υπαλληλική συνείδηση. Ενα είδος απερίγραπτης «μαγκιάς» κυρίευσε τους ανθρώπους της εξουσίας και σιγά σιγά διάβρωσε τις συνειδήσεις των πολλών. Ολα εύκολα, όλα γίνονταν με μια διαταγή, με έναν γνωστό στα υπουργεία, στα ευρωπαϊκά προγράμματα. Ολα λύνονταν μ' ένα τηλεφώνημα μεταξύ ανθρώπων που είχαν πρόσβαση στους κυβερνητικούς θώκους (και σε αυτούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης…).
Πουθενά ο σεβασμός στους θεσμούς, στον διπλανό, στους ανθρώπους που δεν πείθονταν (με το δίκιο τους) από τη σοσιαλιστική ευμάρεια, που δεν απατήθηκαν από την «αίγλη» του σοσιαλισμού «εδώ και τώρα». Για ποιες αξίες μιλάει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ; Και τι σημαίνει, επιτέλους, ο όρος αριστίνδην; Τι σχέση έχει με τη Δημοκρατία; Συνέδριο με διαδικασίες όμοιες με αυτές της δεκαετίας του 1970 ή του 1980 είναι καταδικασμένο στη συνείδηση της κοινωνίας, στις απαιτήσεις του παρόντος και, πολλώ μάλλον, του μέλλοντος. Η μόνη προσπάθεια που οφείλουν τα πολιτικά κόμματα είναι αυτή που οδηγεί στη Δημοκρατία' όλα τ' άλλα να τ' αφήσουν.
