Του Μπάμπη Αγρολάμπου
Καθώς έχουν καταρρεύσει όλες οι γραμμές άμυνας απέναντι στην τρόικα, οι τελευταίες κυβερνητικές διαρροές θέλουν τον πρωθυπουργό Α. Σαμαρά αποφασισμένο να επιστήσει στους εκπροσώπους των δανειστών την προσοχή για τον κίνδυνο κοινωνικής έκρηξης. Αυτός είναι όμως ο κίνδυνος από την αδιέξοδη πολιτική των μνημονίων; Η έκρηξη; Ή μήπως η καταστροφή που συντελείται αδιάκοπα, δίχως κοινωνική ή άλλη έκρηξη στη χώρα;
Αν συμφωνούμε ότι το πρόβλημα είναι η καταστροφή και όχι ένας πιθανός -και συνεπώς αβέβαιος- κίνδυνος, τότε η γραμμή της κυβέρνησης δεν πρόκειται να αντέξει στις εμμονές της τρόικας, όπως δεν είχαν αντέξει και οι προηγούμενες γραμμές άμυνας από την υπαγωγή της χώρας στον μηχανισμό. Και αυτό είναι απολύτως λογικό. Δεν γίνεται την ώρα που διαβεβαιώνουμε όλο τον κόσμο ότι η κατάσταση είναι ελεγχόμενη και το Μνημόνιο θα εφαρμοστεί ό,τι κι αν συμβεί, να επικαλούμαστε κινδύνους εκρηκτικών αντιδράσεων.
Η μέθοδος που έχουν ακολουθήσει όλες οι κυβερνήσεις των μνημονίων, από τον Γ. Παπανδρέου έως τον Λ. Παπαδήμο και τώρα τον Α. Σαμαρά, παραπέμπει στη μέθοδο Βαρώτσου για τους σεισμούς. Ο σεισμός της Πάρνηθας, το 1999, ρήμαξε την Αθήνα, αλλά η ομάδα ΒΑΝ συνέχιζε να ασχολείται με τις προγνώσεις που είχε κάνει από τα ηλεκτρόδια που έσπερνε εδώ και εκεί.
Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι οι δημοσκοπήσεις και οι έρευνες γνώμης σε στοχευμένες κατηγορίες πολιτών είναι τα ηλεκτρόδια της πολιτικής, είναι αδύνατον να οριστεί ο χρόνος, η ένταση και η έκταση ενός κοινωνικού ξεσπάσματος. Οσο σύνθετες και ανεξήγητες είναι ορισμένες φορές οι μεταβολές στον γήινο φλοιό, άλλο τόσο απρόβλεπτες είναι και οι διεργασίες στην κοινωνία. Διαφορετικά δεν θα περνούσε μέρα χωρίς να μετρούμε κοινωνικές εκρήξεις. Αντιθέτως, αθροίζουμε καθημερινά κοινωνικά συντρίμμια ως αποτέλεσμα της οικονομικής συμπίεσης.
Ο πρωθυπουργός έχει βεβαίως κάθε λόγο να ανησυχεί για την τύχη της κυβέρνησης στην περίπτωση κοινωνικής έκρηξης. Πρωτίστως όμως θα έπρεπε να ανησυχεί για την καταστροφή που έχει συντελεστεί από την πολιτική που ακολουθεί. Δεν αποκλείεται η ελληνική κοινωνία να αντέξει επιπρόσθετα μέτρα και άλλες περικοπές και άλλους φόρους. Μπορεί και να τρελαθεί, να δουλεύει για τους ξένους επενδυτές δωρεάν, ενώ για τους ημεδαπούς να πληρώνει και από πάνω. Αν αυτό είναι το σχέδιο της κυβέρνησης, ο κύριος Σαμαράς καλά κάνει και κινδυνολογεί. Αν όμως έχει σκοπό να διαπραγματευτεί ας διατυπώσει την εκτίμηση αυτή δημοσίως, με δήλωση προς την τρόικα. Να συμβάλουμε και όλοι εμείς που βράζουμε σαν μάγμα και να ενισχυθεί η επιχειρηματολογία του. Διαφορετικά, οι κινδυνολογικές εκτιμήσεις έχουν τόση αξία όση και οι δηλώσεις συμπάθειας του πρώην πρωθυπουργού για τους ανέργους και του πιο πρώην για τους αγανακτισμένους.
