Στηλιτεύοντας τον λαϊκισμό (!) ο πρωθυπουργός, σε ομιλία του προς τους νέους, είπε το εξής: «Η ανοχή στη βία και στο έγκλημα υπονομεύει τη δημοκρατία και διαλύει την κοινωνία». Θα έπρεπε να εξηγήσει ποια βία και ποιο έγκλημα εννοεί ακριβώς. Μήπως αυτή που εκπορεύεται από συμβούλους υπουργών της κυβέρνησης οι οποίοι διαπνέονται από ναζιστικές αντιλήψεις; Που δικαιολογούν, αναίσχυντα, τα χιτλερικά στρατόπεδα; Μήπως τους φίλους του που σε ιστοσελίδες κηρύσσουν τη μισαλλοδοξία και τον φανατισμό;

Μήπως εννοεί τον γενικό γραμματέα του κόμματός του που ψήφισε κατά της άρσης της ασυλίας του βουλευτή της Χρυσής Αυγής, όπως ακριβώς έπραξε και ο υφυπουργός Πολιτισμού και ακόμα ένας βουλευτής του;

Διότι όλα αυτά είναι η πραγματική βία, οι πράξεις των συμβούλων του, των φίλων και συνεργατών του υποκινούν τη βία, αφού προτρέπουν ή υπερασπίζονται τον ναζισμό, τη βιαιοπραγία, τον προσηλυτισμό, δηλαδή το έγκλημα. Ποιος υπερασπίζεται το κόμμα της Χρυσής Αυγής, μέλη της οποίας έχουν «αγαστή» συνεργασία με τις κρατικές δυνάμεις καταστολής; Μήπως δεν είναι, ωμή ενίοτε, βία η ρίψη χημικών σε διαδηλωτές, ο ξυλοδαρμός ανύποπτων πολιτών, οι αυθαίρετες προσαγωγές ή και συλλήψεις στις οποίες προβαίνουν τα αστυνομικά όργανα; Δεν είναι βία η μετακίνηση ασθενών ομάδων, όπως είναι οι χρήστες ουσιών, σε κέντρα απομόνωσης; 'Η μήπως δεν είναι βία η ακούσια εκ μέρους των χρηστών λήψη DNA τους;

Οσο και να φροντίζει ο πρωθυπουργός να κρατά αποστάσεις, ταυτίζοντας -και αυτός αναίσχυντα- τη Χρυσή Αυγή με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, δεν μπορεί να κρύψει την ιδεολογία του και κατά συνέπεια τους «ιδεολογικούς» του συμμάχους, που δεν είναι άλλοι από το ναζιστικό κόμμα το οποίο, πλέον, είναι στη Βουλή των Ελλήνων. Οσο και να θέλει να κλίνει προς το Κέντρο προβάλλοντας ένα κεντροδεξιό προφίλ, οι συνεργάτες του τον «προδίδουν». Δεν είναι βεβαίως προδοσία, είναι η πραγματικότητα. Η Νέα Δημοκρατία, δυστυχώς, επιμένει στο ακροδεξιό μόρφωμα, το οποίο σημαίνει ότι στρέφεται εναντίον των λαϊκών αιτημάτων και διεκδικήσεων υπηρετώντας τυφλά τις ελληνικές και ξένες ελίτ και το κεφάλαιο. Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο απαιτείται βία. Προς τούτοις θέλει τη βοήθεια του κατασταλτικού μηχανισμού του κράτους, τη συντρέχει επιπροσθέτως και ο μηχανισμός (κοινοβουλευτικός είτε παρακρατικός) της Χρυσής Αυγής, του όμορου δηλαδή, ιδεολογικά, κόμματος.

Το ξέρουμε ότι η βία είναι εχθρός της δημοκρατίας. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός φαίνεται να το ξεχνά επιτρέποντας στην «αυλή» του να κηρύσσει ιδεολογήματα που πηγάζουν από τη βία και οδηγούν στο έγκλημα. Και είναι καιρός ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους ή να νουθετήσουν τον συγκυβερνήτη τους…