Χρονογράφημα 

Του Πέτρου Μανταίου

Στο περιθώριο της επίσημης Ιστορίας, στον θρύλο ή το ιστορικό ανέκδοτο, στην πρώτη επίσκεψη του πρώτου βασιλικού ζεύγους της Ελλάδας, Οθωνα και Αμαλίας, στις Κυκλάδες, το ανέκδοτο θέλει δήμαρχο κυκλαδικού νησιού να… δεξιώνεται –κοινώς να τραπεζώνει!– τους βασιλείς, και την καλοκάγαθη, αθώα των… γραμμάτων και των τύπων δημαρχίνα, την οικοδέσποινα, να εύχεται ολόψυχα στον Οθωνα: «Αντε βασιλιά μου, με το καλό και δήμαρχος!». Η καημένη, λόγω συζύγου, ήταν το ανώτερο αξίωμα που ήξερε, εξ ου και η ευχή της: κάποτε να φτάσει έως αυτό και ο βασιλιάς!

Παρακολουθώντας όλα όσα περί την τοπική αυτοδιοίκηση συμβαίνουν σήμερα –συνέβαιναν δηλαδή από χρόνια, αλλά τώρα αρχίζουν να βγαίνουν στη φόρα∙ το γαρ πολύ της κρίσεως…– αναρωτιέμαι, μήπως εν τέλει, με διαίσθηση… προφητική, η απλοϊκή εκείνη γυναίκα στις Κυκλάδες είχε δίκιο! Τουλάχιστον για όσο διάστημα κάποιοι (περισσότεροι από όσους φανταζόμαστε, δυστυχώς!) δήμαρχοι, νομάρχες, περιφερειάρχες μια χαρά τα βολεύανε και την Αρτα φοβερίζανε με τους ταμίες τους και τα λοιπά καθαρματάκια της εμπιστοσύνης τους!

Ωσπου ήρθε ο… έρωτας της χρεοκοπίας και της τρόικας κι άρχισε να χτυπάει με τα φτερά του, από τον «φτερωτό γιατρό» της Θεσσαλονίκης και τον συμπατριώτη του «Ζορό»-περιφερειάρχη, και από την Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων μέχρι… όλο τον χάρτη χερσαίας και νησιωτικής χώρας! Κι άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι παρελθόντων ετών, «Καλλικράτη», «Καποδίστρια» κι ακόμα πιο πίσω, με κομπινίτσες και κομπινάρες, από «σπασμένες» απευθείας αναθέσεις μέχρι ανύπαρκτους, επιδοτούμενους, ανάπηρους, και από πολεοδομικές παραβάσεις (εκεί έγιναν οι μεγάλες… λειτουργίες: Χριστούγεννα, Ανάσταση και βάλε…) μέχρι (τραγικό!) υπεξαίρεση ποσού που είχε δοθεί στη μνήμη των είκοσι ενός μαθητών που σκοτώθηκαν στα Τέμπη!

Το θλιβερό είναι πως οι αφελείς, με πρώτον εμένα, υπολογίζαμε στην τοπική αυτοδιοίκηση, μπας και κάπως συμμαζευτεί η ασυδοσία και ο «φαταουλισμός» της κεντρικής διοίκησης…