Γνωρίζουν όλοι ότι η όποια απόφαση ληφθεί σήμερα θα είναι καθαρά πολιτικού χαρακτήρα. Εάν είναι θετική, η ημεδαπή τρόικα απλώς θα πάρει μια ανάσα.
Εάν είναι αρνητική, είναι πιθανό να τινάξει στον αέρα την τρικομματική κυβέρνηση, αφού ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ αφήνουν να διαρρεύσει η διαφωνία τους με τους τελευταίους χειρισμούς του πρωθυπουργού.
Γι' αυτό και οι της κυβέρνησης κρατάνε αποστάσεις από αισιόδοξες μεγαληγορίες, το μόνο που διοχετεύουν είναι ότι ευελπιστούν πως θα υπάρξει ένα μίνιμουμ συμφωνίας μεταξύ Γερμανίας και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Σε ό,τι αφορά τις αποφάσεις για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, είναι πλέον πεπεισμένοι ότι ουδέν θα συμβεί πριν από τις γερμανικές εκλογές.
Μπορεί να θεωρείται κρίσιμη η συνεδρίαση του Eurogroup και ίσως είναι σε ό,τι αφορά την εκταμίευση της δόσης, διότι θα αποτρέψει κοινωνικές δυσαρέσκειες και πιθανές εκρήξεις. Είτε όμως εκταμιευθεί η δόση είτε όχι, ο βρόχος του χρέους παραμένει.
Δεν αφορά μόνο το ελληνικό πρόβλημα, αλλά όλες τις υπερχρεωμένες χώρες, μια διαπίστωση-βόμβα για τα θεμέλια και το «χτίσιμο» της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Ακόμη και αν Βρυξέλλες και ΔΝΤ προσφύγουν σε μια συμβιβαστική λύση, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι προοίμιο λύσης και για άλλες χώρες της ευρωζώνης.
Είναι γεγονός ότι με αφορμή την κρίση στην Ελλάδα έχουν ενταθεί οι σχέσεις μεταξύ του ΔΝΤ και των Ευρωπαίων εταίρων. Φάνηκε αυτό στο φιάσκο του προηγούμενου Eurogroup, όταν ο Σόιμπλε άλλα έλεγε την παραμονή (συμφωνούσε με την πρόταση της Λαγκάρντ για δραστική μείωση των επιτοκίων της Ελλάδας) και αλλιώς εμφανίστηκε την ημέρα της συνάντησης, με αποτέλεσμα να εξοργιστεί η Λαγκάρντ.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του γερμανικού «Σπίγκελ», ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, προκειμένου να αποφύγει ένα «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, με διάφορα λογιστικά τρικ προσπάθησε, στην έκθεση της τρόικας, να εξωραΐσει την κατάσταση έτσι ώστε να φαντάζει εφικτή η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους!
Διαπιστώνεται ότι απ' όλες αυτές τις οικονομικές-πολιτικές κινήσεις απουσιάζει εντελώς η ελληνική πλευρά, αρκούμενη να εκλιπαρεί για την εκταμίευση της δόσης, η οποία, αν ληφθεί, θα πάει πού; Στην ανάπτυξη μήπως ή στις τράπεζες;
Είναι που είναι πιόνι στη σκακιέρα της πλανητικής γεωπολιτικής στρατηγικής, θα μπορούσε, όμως, ακόμη και υπ' αυτές τις συνθήκες να χαράξει μια εθνική στρατηγική με ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση και στην ευρύτερη δομή του κράτους.
Να πείσει ότι έχει μακροπρόθεσμους στόχους στον τουρισμό και τη γεωργία και όχι να κομπάζει ότι μπορεί να βρει πόρους από, π.χ. αλόγιστες και βεβιασμένες αποκρατικοποιήσεις. Αλλά αυτό δεν φαίνεται να ενδιαφέρει ούτε την κυβέρνηση αλλά ούτε και ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, που εύχονται να πάει καλά η σημερινή μέρα ώστε να αποκομίσουν οφέλη και να αναβαθμιστούν. Αλλά αυτό πάλι δεν είναι πολιτική καθαρότητα.
