Χρονογράφημα

Του Πέτρου Μανταίου

Τελευταία Κυριακή Αποκριάς. Πρωινή λιακάδα με το σταγονόμετρο και ψύχρα. Μας υποχρέωσε στην… καλοκαιρία το τριήμερο! Αν πεις για Καθαρή Δευτέρα; Εναν χαρταετό είδα στη Λαμία κι άλλον ένα στη Θήβα! Ωστόσο, είναι ακόμα Κυριακή Αποκριάς και κατηφορίζω το Νότιο Πήλιο, από τον Λαύκο στον Παγασητικό, στη Μηλίνα.

Είχα να πάω από πέρσι τον Αύγουστο. Αλλοι καιροί, που λέμε. Παράχωσα στα πίσω συρτάρια της σκέψης το τελευταίο ναυάγιο με την τρόικα, την περιπέτεια με τις καταθέσεις των αδελφών Κυπρίων, τα καθυστερημένα στεγαστικά δάνεια, τα φωτογραφημένα, ανφάς-προφίλ, αυθαίρετα (πήξαμε στη φωτογραφία!), τους επίορκους δημόσιους υπάλληλους, τα βάσανα που περιμένουν τον Πάπα Φραγκίσκο, τα βάσανα τα δικά μου και του καθενός γενικώς, και κατηφορίζω το Πήλιο προς τη θάλασσα.

Μόνη μου σκέψη: σαν πόσες, άραγε, φορές να είχε κάνει την ίδια διαδρομή, από μονοπάτι, ο Παπαδιαμάντης, Σκιάθο-Αθήνα ή αντίστροφα, τότε που το ταξίδι γινόταν μόνον από θάλασσα (Σκιάθος-Πήλιο-Παγασητικός-Βόλος-Χαλκίδα-Πειραιάς…) και βαστούσε, καιρού επιτρέποντος, δυο-τρεις μέρες! Αλλοι καιροί και τότε. Γενικώς, όπως φαίνεται, στην Ελλάδα πάμε από «άλλους καιρούς» σε «άλλους καιρούς», αγκομαχώντας ή κουτρουβαλώντας.

Με τη σκέψη στον Παπαδιαμάντη, αίφνης είς τινα στροφήν, αντικρύζω ανηφοριζούσας δύο καλογραίας, νεαράς και ευειδείς, εποχουμένας ουχί επί ίππου, ημιόνου είτε όνου, αλλ’ εφ’ αμάξης αυτοκινουμένης (νεωστί, λιμουζίνης) χροιάς μελαίνης, οίαν η νεωτέρα και ευμορφοτέρα των δύο καλογραιών ωδήγει. Εσκέφθην αμέσως (και εδώ ξεστράτισα από τον Παπαδιαμάντη στον Μποστ) ότι, εάν αι δύο καλογραίαι δεν ήσαν μασκαρεμέναι καλογραίαι λόγω Απόκρεω, τότε ασφαλώς ήσαν αληθώς καλογραίαι, κατά το λαϊκόν άσμα «Για τα σε καλογεράκι θα γενώ, σε μοναστήρι θα κλειστώ…»

Η ευθυμία μου συνεχίστηκε και την επομένη, στον Βόλο, όταν είδα, έναντι Δημαρχείου, επί τοίχου, το αναρχικό: «Ψήφισε Αλή Μπαμπά. Εχει μόνο 40 κλέφτες»! Παραμύθια της Χαλιμάς και το χάλι μας…