Του Πέτρου Μανταίου

Δεν υπαινίσσομαι το, κατά Μαρξ και Ενγκελς, «φάντασμα (που) πλανιέται πάνω από την Ευρώπη». Λέω για δικό μας φάντασμα –απ’ αυτά που μας στοιχειώνουν και μας …στοιχίζουν τα μαλλιοκέφαλα μαζί με τα κεφάλια!–, πολύ πρόσφατο, ένδοξο και πολλά υποσχόμενο στην εποχή του, που κάποιοι πήγαν και το σκούντησαν στον ύπνο του.

Και δύο πράγματα μπορεί να συμβούν, αν σκουντήσεις κοιμισμένο φάντασμα. Το πρώτο είναι να μισανοίξει τα μάτια μαχμουρλίδικα, να ανακλαδιστεί με χασμουρητό …καταπακτής και να γυρίσει από το άλλο πλευρό. Το δεύτερο, να είναι φάντασμα με φιλότιμο και τρόπους.

Να πει «καλημέρα», να πάει στο μπάνιο και να βγει, φορώντας τη ρόμπα του, για να πιείτε καφεδάκι. Και πάνω στο καφεδάκι να ανοίξει την ψυχή του.

Πως δεν φταίει αυτό, άλλοι το στοίχειωσαν και το έκαναν φάντασμα. Πως το ίδιο ήθελε να σβήσει ήσυχα και απλά, όπως ήσυχα και απλά σβήνουν, μόλις πέσει η αυλαία τους, όλα τα καλά και ωραία σ’ αυτό τον κόσμο…

Μόνο που αλλιώς τα λογάριαζε το φιλότιμο φάντασμα και αλλιώς τα υπολόγισαν αυτοί που δεν έχουν φιλότιμο ούτε κατά φαντασία. Κι έτσι πήγαν, την περασμένη βδομάδα, και σκούντησαν το φάντασμα τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Και ρώτησαν τον υπουργό των Οικονομικών, πόσο ανέβηκε τελικά ο πήχης στο άλμα εις ύψος (πιο απλά, πόσο πήγε το μαλλί με ΦΠΑ…) των Ολυμπιακών Αγώνων!

Και ο αναπληρωτής υπουργός Χρ. Σταϊκούρας απάντησε… τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι… το όλον 8,5 δισ. ευρώ (από αρχικό προϋπολογισμό 2-2,5 δισ.!). Αλλά ούτε αναλυτικοί πίνακες δόθηκαν.

Ούτε έξοδα συντήρησης εγκαταστάσεων στα 8 χρόνια από τότε. Ενώ πέρασε «ντούκου» ο υπολογισμός (2005) της Φάνης Πάλλη-Πετραλιά για… 13 δισ. ευρώ!

Ούτω εγεννήθη παρ’ ημίν «κολοκυθιά» («Εφ.Συν.» 20/11) και το φάντασμα της Ολυμπιάδας γύρισε από το άλλο πλευρό και ξανακοιμήθηκε με αταραξία …ολύμπια.