Της Βένας Γεωργακοπούλου
-Θέλεις να αγιάσεις και δεν μπορείς. Θέλεις να θυμώσεις, που απειλούνται θεατράκια με κλείσιμο σε άγριες εποχές, που οι ηθοποιοί κυνηγάνε το μεροκάματο με το ντουφέκι, και πέφτεις πάνω στο ελληνικό σπορ της σηκωμένης γροθιάς. Και του «από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή κάν' έλα». Γνωστή ηθοποιός σε οργισμένο κείμενό της στο facebook συνέδεσε τον έλεγχο και το επαπειλούμενο κλείσιμο των θεάτρων με τα γενόσημα, που την αναγκάζουν να παίρνει.
-Εκτός του ότι το μεροκάματο των ηθοποιών δεν το λογαριάζει πρώτο και καλύτερο το Σωματείο τους, εξ ου και εξαγγέλλει απεργίες που τα περισσότερα θέατρα συστηματικά αγνοούν, γιατί, παρακαλώ, είναι a priori κακό να ελέγχονται οι σκηνές, που έχουν πλημμυρίσει, προς μεγάλη μας χαρά, την Αθήνα; Θεωρούσα αυτονόητο, η αφελής, ότι είχαν κάνει τον κόπο να βγάλουν άδεια.
-Αν δεν κάνω λάθος, στο θέατρο, όπως άλλωστε και σε εστιατόρια, νοσοκομεία, κρεοπωλεία και ταξί, δεν μπαίνουν μόνο σεφ, γιατροί, κρεοπώλες και σοφέρ. Αλλά και εμείς οι υπόλοιποι. Μήπως οι νόμοι δεν είναι στενό μαρκάρισμα κάποιων κλειστών ομάδων από το κράτος-μπαμπούλα; Ούτε στις ερημιές των ΗΠΑ δεν μισούν τόσο την κεντρική εξουσία κάτι ημιάγριοι ψηφοφόροι του Μπους.
-Αντί να τα βάλουμε με το κράτος, που για ακόμη μια φορά αποδεικνύεται ανίκανο και τεμπέλικο, πλημμυρίσαμε όλοι μαζί, ηθοποιοί και θεατές, τα σόσιαλ μίντια με θούρια του στιλ: «Θα κάνουμε θέατρο, όπου θέλουμε και όπως θέλουμε». Ενας άλλος, πιο απρόσεκτος, έγραψε «το κράτος μάς οδηγεί στην παρανομία», παραδεχόμενος ότι κάποιο λάκκο έχει η φάβα.
-Ανάλογο επιχείρημα έχω ακούσει από πολλούς και εκλεκτούς ( φοροφυγάδες, συνταξιούχους-φαντάσματα, αγρότες που κατάκλεβαν στο ζύγι τις επιδοτήσεις). Γι' αυτό περίμενα άλλου επιπέδου συζήτηση πάνω στα θέατρα με μπροστάρη το ΣΕΗ. Οι έλεγχοι, άλλωστε, του Δήμου Αθηναίων μετά από κάρφωμα κάποιου σωματείου ηλεκτρολόγων άρχισαν.
-Μου έλειψαν τα συγκεκριμένα επιχειρήματα εναντίον του ισχύοντος νόμου για την αδειοδότηση και λειτουργία των θεάτρων. Μου έλειψαν οι προτάσεις για το τι πρέπει να καταργηθεί και τι (γιατί όχι;) να προστεθεί. Περισσότερο με έπεισε ο αντιδήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Αναγνωστόπουλος, που δήλωσε εδώ σε μας, σε ρεπορτάζ της Εφης Μαρίνου: «Προτιμώ να μας βρίζουν, έστω και άδικα, οι άνθρωποι του θεάτρου, παρά να κινδυνεύουν τόσο οι ίδιοι όσο και οι θεατές».
-Είμαι, όμως, σίγουρη ότι σε καμιά εβδομάδα θα 'χει ξεφουσκώσει κι αυτό το σκανδαλάκι. Κανένα θέατρο δεν θα κλείσει, έχει-δεν έχει άδεια. Ο νόμος δεν θα αλλάξει. Θα συνεχίσουμε, όπως σε τόσους άλλους τομείς, να τα κουτσοβολεύουμε μεταξύ αυθαιρεσίας και παρανομίας. Ηθοποιοί και θεατές. Εχει ο Θεός. Βοήθειά μας.
