Η Γερμανίδα καγκελάριος, η κυρία Ανγκελα Μέρκελ θα όφειλε, προτού εξαπολύσει τις απειλές της κατά του «διεφθαρμένου» Νότου, να φροντίσει τα του οίκους της, τη διαφθορά δηλαδή που επικρατεί μέσα στο Βερολίνο σε ό,τι αφορά τη στυγνή εκμετάλλευση των οικονομικών μεταναστών, που καταφτάνουν εκεί, από διεθνείς επενδυτικές εταιρείες.

Στο «άμεμπτο» Βερολίνο, όπως αποκαλύπτει εκτενές ρεπορτάζ του περιοδικού «Σπίγκελ», δρα ένα απάνθρωπο κύκλωμα απατεώνων και μπράβων που προμηθεύει ενοικιαστές, οικονομικούς μετανάστες κυρίως από τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, σε διεθνείς κερδοσκόπους της αγοράς ακινήτων και χρεώνει τους ενοικιαστές με μισθώματα πολλαπλάσια απ' όσα δήλωναν στους πραγματικούς ιδιοκτήτες, με αποτέλεσμα να καρπώνονται τεράστια ποσά μαύρου χρήματος!

Το ειρωνικό της υπόθεσης είναι ότι αυτοί που δρουν κατ' αυτόν τον παράνομο τρόπο εμφανίζονται ως μεσάζοντες μεταξύ ευπαθών ομάδων (κρατουμένων, αστέγων, αλλά κυρίως μεταναστών) και ιδιοκτητών σπιτιών, ενώ στην ουσία είναι οι ίδιοι «ιδιοκτήτες», έχουν φροντίσει δηλαδή να υπενοικιάζουν διαμερίσματα, που μένουν αζήτητα λόγω της ανύπαρκτης συντήρησής τους.

Τρισάθλια διαμερίσματα, χωρίς τουαλέτα, ή κοινή με πολλούς άλλους, με μουχλιασμένους τοίχους και αρουραίους να περιφέρονται στην κουζίνα και τα υπνοδωμάτια, νοικιάζονται προς 700 ευρώ από τους «επενδυτές» και οι ίδιοι αποδίδουν στον κύριο κάτοχο μόλις 180 ευρώ!

Ποιος μιλάει για διαφθορά; Ποιος θεσμός λειτουργεί στην «άμεμπτη», «άτεγκτη» δημοκρατία της Γερμανίας; Πού είναι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί; Μέσα στη γερμανική δημοκρατία λειτουργούν υπόγειοι, κρυφοί μηχανισμοί, διεθνούς μάλιστα εμβέλειας, που αποσαθρώνουν το σώμα της, υπάρχουν βιτρίνες, δήθεν επενδυτικές, που πίσω τους κρύβονται τεράστια κυκλώματα κερδοσκοπίας και εκμετάλλευσης αδύναμων ανθρώπων, που δεν θέλουν κάτι περισσότερο από μια στέγη. Τη στέγη αυτή την πληρώνουν ακριβά και ας είναι στην πραγματικότητα ένα σύγχρονο στρατόπεδο συγκέντρωσης, με «φιλάνθρωπο» προσωπείο!

Είναι τουλάχιστον υποκριτικό η Γερμανία να μέμφεται τις χώρες του Νότου για διαφθορά και την ίδια ώρα να λειτουργούν στο δικό της σύστημα κυκλώματα εξωγενή και ανέλεγκτα από τον -υποτίθεται πανίσχυρο- ελεγκτικό μηχανισμό του γερμανικού κράτους. Η αγορά ακινήτων στο Βερολίνο από διεθνείς εταιρείες-μαϊμού αποδεικνύεται κερδοφόρα, και μάλιστα όταν θύματά της είναι φτωχοί και αδύναμοι μετανάστες. Για ποιο «γερμανικό θαύμα» γίνεται λόγος; Με ποιο δικαίωμα μιλούν οι Γερμανοί;