Του Γιώργου Τσιάρα

Εντάξει, άντε και να δεχτούμε ότι η Ελλάδα… ξαναματασώθηκε στο προχθεσινό Eurogroup – κι ας έχουμε όλοι μας πλέον πικρή εμπειρία δυόμισι χρόνια τώρα από τέτοιες «σωτηρίες».

Για τις γκρίζες ζώνες, τους όρους και τις παγίδες του νέου «ντιλ» για την Ελλάδα, μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά στις σελίδες που προηγούνται. Τι σημαίνει όμως η συμφωνία για τους άλλους… χαροκαμένους του Νότου και της περιφέρειας;

Ας ξεκινήσουμε από μια απλή διαπίστωση: η «επιτυχία» του Eurogroup διαχωρίζει (χωρίς, ουσιαστικά, να το επιλύει) το μικρό πρόβλημα που λέγεται «βιωσιμότητα του ελληνικού δημόσιου χρέους» από το μεγάλο πρόβλημα που λέγεται «κρίση δημόσιου και ιδιωτικού χρέους της ευρωπαϊκής περιφέρειας».

Εδώ σε θέλω κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα: τι θα γίνει με το τεράστιο δημόσιο χρέος της Ιταλίας, που πρόσφατα ξεπέρασε το φράγμα των 2 τρισεκατομμυρίων ευρώ – και είναι πασιφανές πως δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί με τα επιτόκια στα σημερινά τους ύψη;

Τι θα κάνουν οι Μέρκελ- Σόιμπλε, που τόσο εύκολα στριμώχνουν στα σκοινιά τους… «γιαβόλ, μάιν γκενεράλ» Ελληνες πολιτικούς, για τις χρεοκοπημένες τράπεζες της Ισπανίας, που ακόμη και με τις πρόσφατα αποφασισμένες «ενέσεις» από τους ευρω-μηχανισμούς δεν σώζονται με τίποτα;

Θα πάρουν άραγε και οι Ισπανοί, αλλά και οι έτεροι «διασωθέντες» εταίροι (Πορτογάλοι, Ιρλανδοί και τώρα Κύπριοι) τις αντίστοιχες «διευκολύνσεις» – επιμήκυνση αποπληρωμής, μείωση επιτοκίων, επαναγορά ομολόγων και πάει λέγοντας; Ποιος από μηχανής μπαρμπέρης θα κουρέψει τα τεράστια χρέη των τραπεζών τους;

Οι Γερμανοί κάνουν τα πάντα, εδώ και καιρό, για να μας απομονώσουν από την υπόλοιπη ευρωπαϊκή οικογένεια των καταχρεωμένων – αν όχι και… συνολικά από την ευρωζώνη.

Μας έφτιαξαν λοιπόν μια ωραία καραντίνα, μια Σπιναλόγκα, για να μην «μολύνουμε» και τους υπόλοιπους: όλοι μαζί και ο ψωριάρης χώρια!

Ομως η συνταγή των αλλεπάλληλων μνημονίων δεν «τραβάει» πουθενά: ο άτιμος πολλαπλασιαστής της ύφεσης, το γεγονός δηλαδή ότι η λιτότητα βαθαίνει την ύφεση αντί να την γιατρεύει, συμπαρασύρει με πανομοιότυπο τρόπο στον όλεθρο τους «τεμπέληδες» και «απατεώνες» Ελληνες με τους «τίμιους» και «δουλευταράδες» Ισπανούς και Ιρλανδούς – τους ίδιους Ιβηρες και Κέλτες που δεκαετίες τώρα έκαναν ακριβώς ό,τι τους έλεγαν οι σοφοί νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι από τον Βορρά, ξεπουλώντας στους ξένους και ντόπιους εργολάβους τα κρατικά «φιλέτα» των οικονομιών τους, «απελευθερώνοντας» μέχρι τελευταίας ρανίδας αίματος τις αγορές εργασίας τους και γενικώς, επιβεβαιώνοντας τον ρόλο των πιο καλών μαθητών.

Κακά τα ψέματα: όπως δείχνουν και οι τελευταίες εκτιμήσεις του ΟΟΣΑ, όχι μόνο οι ισχυροί της Ευρώπης, αλλά ολόκληρη η ανεπτυγμένη υφήλιος απειλείται με επιστροφή στην ύφεση – με την Ιταλία να… προηγείται στην κούρσα προς τον πάτο, τη Γαλλία να ασθμαίνει (και να αποχαιρετά σιγά σιγά το «ιερό δισκοπότηρο» του πιστοληπτικού ΑΑΑ) και την υπεροπτική Γερμανία να βλέπει τις εξαγωγές της να μειώνονται, αφού έχει καταφέρει να εξαθλιώνει έναν έναν τους καλύτερους πελάτες της!

Το χειρότερο δε για τις μεγάλες δυνάμεις είναι πως, παρ' όλες τις αλχημείες τους, και κυρίως τη συστηματική μεταφορά των «τοξικών» τραπεζικών χρεών στις πλάτες των φορολογουμένων, δεν έχουν καταφέρει παρά μόνο μια προσωρινή διάσωση των αμαρτωλών τραπεζικών τους συστημάτων, των πραγματικών υπευθύνων της κρίσης, που παραμένουν εξαιρετικά εκτεθειμένοι ακόμη και στο πιο μικρό «ατύχημα»…