Tης Βένας Γεωργακοπούλου
-Το γεγονός ότι παρακολούθησα με απόλαυση και αγωνία την τελετή απονομής των βραβείων της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου καθισμένη στο γραφείο μου χάρη στις συνεχείς αναρτήσεις τού flix.gr στο facebook (το ευχαριστώ και δημοσίως αυτό το πολύτιμο site) δεν σημαίνει ότι δεν βλέπω τα κινηματογραφικά μας πράγματα και στις πραγματικές τους διαστάσεις
-Οι ταινίες που διακρίθηκαν (και ήταν όλες τους λιγότερο ή περισσότερο αξιόλογες) δεν κατάφεραν να βγουν έξω από τον στενό, μικρό κύκλο των αφοσιωμένων στον ελληνικό κινηματογράφο σινεφίλ. Το εξωστρεφές, εκμαυλιστικό και φιλόδοξο «J.A.C.E.». Η «Κόρη», που σε κρατούσε με κομμένη την ανάσα και σε έβαζε μπροστά σε δύσκολα ερωτήματα. Πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες, παρ' όλο που τα μίντια το κάναμε το καθήκον μας και με το παραπάνω. Αντίθετα, ο Παπακαλιάτης θα έσκιζε ακόμα και αν έβγαζε την ταινία του εντελώς στα μουλωχτά.
-Συμβαίνει το εξής παράδοξο. Μια εποχή που τα ξένα φεστιβάλ ανακαλύπτουν το ελληνικό σινεμά και δεν παραλείπουν να το προσκαλούν, καμιά φορά με υπερβάλλοντα ζήλο, πίσω στα πάτρια εδάφη ξαναγυρίσαμε στις πιο άσχημες περιόδους από πλευρά επαφής με το κοινό. Ως πότε οι Ελληνες σκηνοθέτες θα αντλούν κουράγιο και δύναμη μόνο ο ένας από τον άλλο και από τους ξένους; Ως πότε θα δοκιμάζουν με περιέργεια, φαντασία, πείσμα και φυσική εξόντωση νέους, ανεξάρτητους δρόμους χρηματοδότησης και παραγωγής, χωρίς το κράτος να σηκώνει ούτε το μικρό του δαχτυλάκι και χωρίς να 'χουν τους θεατές στο πλευρό τους; Ως πότε η πρωτόγνωρη για Ελληνες κινηματογραφιστές αίσθηση «μπορούμε και μόνοι μας» θα τους κρατάει όρθιους; Μακάρι να μη σπάσουν.
-Τα ετήσια βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου είναι απαραίτητα. Οπως όλα τα βραβεία και οι γιορτές. Η συγκεκριμένη έχει κι έναν πολιτικό χαρακτήρα. Διεκδικεί. Τα είπε καλά η πρόεδρος της ΕΑΚ Κατερίνα Ευαγγελάκου. Είναι, όμως, καιρός η πίεση προς το υπουργείο να γίνει ασφυκτικότερη. Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι το κράτος οφείλει σώνει και καλά να εξασφαλίζει στους καλλιτέχνες τα πάντα. Αλλά όχι και να μην εφαρμόζει τους νόμους που το ίδιο έχει ψηφίσει.
