Υποσημειώσεις
Του Γιώργου Σταματόπουλου
Και τι δεν έχει ακούσει αυτή η γυναίκα, από «αντιπάλους» πολιτικούς, από δημοσιογράφους, από κάθε λογής δημοσιολογούντες. «Θηλυκό Ιαβέρη» την απεκάλεσε πρόσφατα ο ασυγκράτητος, πληθωρικός πλην ανεμώλιος λόγος του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. «Ζωή Κασιδιάρη» την κατέγραψε η κακή-πικρή-ξινή-«ελαφρόμυαλη» πένα ενός δημοσιογράφου των «Νέων». Οταν εμφανίζεται στην τηλεόραση, άπαντες πέφτουν επάνω της να την «φάνε».
Μη μπορώντας, προφανώς, να την αντιμετωπίσουν στον τόπο των επιχειρημάτων, εκεί που όντως κρίνεται ο ορθός λόγος, καταπίπτουν σε φτηνές ειρωνείες, ανούσιες κι έξω από την πραγματικότητα. Φαντάζομαι το ίδιο θα γίνεται και στα δικαστήρια, όταν παρίσταται ως δικηγόρος. Δεν γνωρίζω. Δεν γνωρίζω καν την ίδια. Μ' ευχαριστεί, όμως, να την παρακολουθώ στην τηλεόραση. Χρόνια είχε να εμφανιστεί στο γυαλί πολιτικός που ξέρει πού πατάει, τι λέει, πού στοχεύει.
Λόγος ακέραιος, μαθηματικός, λόγος που δεν ξεγελά, δεν διολισθαίνει σε εξυπνακισμούς και φληναφήματα περί πολιτικής αρετής και κουραφέξαλα. Και, εντέλει, λόγος πολιτικός, που ξεγυμνώνει όσους είναι ελλιπείς και νομίζουν πως με τον «αέρα» της προσωπικότητάς τους θα κερδίσουν τις εντυπώσεις και θα επιβληθούν στα πλήθη (που τα θεωρούν χάνους!) ή θα κατατροπώσουν τους αντιπάλους τους. Κούνια που τους κούναγε. Τους χαλάει τη σούπα η σοβαρότητα, η ειλικρινής αγωνία για την ανεύρεση της αλήθειας, όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τηβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Εδώ λέμε ότι είναι μια όαση μέσα στην αυχμηρή πεδιάδα της επικοινωνίας, ότι μακάρι να είχαμε άλλους δέκα τέτοιας αυστηρότητας βουλευτές. Αντ' αυτού, άπαντες στρέφονται εναντίον της, λοιδορώντας την μάλιστα ενίοτε με άκομψο τρόπο. Αλλά πού να βρεθεί το γούστο; Η απόκτησή του είναι μια επώδυνη διαδικασία, πολύχρονη, πολύπειρη, ριζική, σχέσιν έχουσα με την αισθητική της δημοκρατίας, ή την αισθητική δημοκρατία ή τη δημοκρατική αισθητική (τέλος πάντων…).
Τα κρούσματα επιθέσεων κατά της κυρίας Κωνσταντοπούλου αυξάνονται' αυτό δηλοί το μικρόν τού χαρακτήρα των επιτιθέμενων. Οποιος ενοχλείται ας βγει στον στίβο μαζί της, απέναντί της. Στην αγορά δείχνει κάποιος το ποιόν του, τις γνώσεις του, τον χαρακτήρα του, όχι κρυμμένος πίσω από την ασπίδα της γραφίδας του, σαν τον μνησίκακο που χύνει το δηλητήριό του προς τους ανθρώπους από το ανήλιαγο υπόγειό του. Ε, πού να βρεθεί καιρός να ανοίξουν καμιά σελίδα του Ντοστογέφσκι (για Νίτσε, ούτε λόγος…).
Επαναλαμβάνω: Δεν γνωρίζω την κυρία Κωνσταντοπούλου, δεν ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ (για τους δύσπιστους), ούτε έχω σκοπό να τη συναντήσω, εκτός εάν τύχει. Ομως πάει πολύ να βάλλεται πανταχόθεν το νέο, ποιοτικό ύφος, ο καθαρός λόγος του πολιτικού παρόντος (και, ελπίζω, μέλλοντος) από τους δήθεν της επικοινωνίας, πεπυργωμένους στη μικρή εξουσία που έχουν ή που τους παρέχεται απλόχερα από τους ομογάλακτούς τους. Εάν είναι λίγοι, ας ανοίξουν τα κιτάπια τους. Ετσι ανεβαίνει το επίπεδο. Παντού.
